• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غزوه ابواء

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: غزوه ابواء.
پرسش: غزوه ابواء چیست؟
پاسخ: پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله، در نخستین غزوه با دویست تن از یارانش به قصد قریش و بنی‌ضمره از شهر خارج شد و تا منطقه ودان و ابواء پیش رفت؛ ولی نشانی از قریش ندید؛ از‌این‌رو آن را غزوه ودان و غزوه ابواء می‌گویند. از آن‌جا که در این ماجرا جنگ و نبردی رخ نداد، طبیعی است که چیز بیشتر از این در‌این‌باره وجود نداشته باشد.



پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله در ماه صفر سال دوم هجری که یازدهمین ماه هجرت بود،
[۱] واقدی‌، المغازی، مهدوی دامغانی‌، محمود، ص ۸، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم، ۱۳۶۹ش‌.
(براساس نقلی دیگر پس از دوازده ماه اقامت در مدینه
[۲] طبرسی، فضل بن حسن، إعلام الوری، ص ۷۲، دارالکتب الإسلامیة، تهران.
) و در‌حالی‌که سعد بن عباده را در شهر جانشین خود قرار داده بود، به قصد قریش و بنی‌ضمره، با دویست تن از یارانش از شهر خارج شد که تا منطقه ودان و ابواء پیش رفت؛ ولی نشانی از قریش و بنی‌ضمره نیافت.

۱.۱ - برقراری پیمان صلح

در میان راه، مخشی بن عمرو بن ضمرة بن عبد مناة بن کنانه، به آن حضرت رسید و خواست تا میان او و قومش پیمان صلح بسته شود. پیامبر بین آنان پیمان بست و بی‌آن‌که جنگی در گرفته باشد، به مدینه بازگشت.


با توجه به نام دو مکان (ودان و ابواء) در شش میلی مدینه که پایان حرکت آنان بود؛ ازاین‌رو آن را غزوه ودان و غزوه ابواء می‌گویند. این نخستین غزوه‌ای بود که خود آن حضرت در آن شرکت داشت. گفتنی است که در این روز پرچم در دست حمزة بن عبدالمطلب بود.
[۳] ابن خلدون‌، تاریخ ابن خلدون‌، آیتی، عبدالمحمد، ج ‌۱، ص ۴۰۸، العبر تاریخ ابن خلدون، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۶۳ش.
[۴] طبرسی، فضل بن حسن، إعلام الوری، ص ۷۲، دارالکتب الإسلامیة، تهران.
[۵] واقدی‌، المغازی، مهدوی دامغانی‌، محمود، ص ۸، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم، ۱۳۶۹ش‌.

از آن‌جا که در این ماجرا جنگ و نبردی رخ نداد، طبیعی است که چیز بیشتر از این در‌این‌باره وجود نداشته باشد.


۱. واقدی‌، المغازی، مهدوی دامغانی‌، محمود، ص ۸، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم، ۱۳۶۹ش‌.
۲. طبرسی، فضل بن حسن، إعلام الوری، ص ۷۲، دارالکتب الإسلامیة، تهران.
۳. ابن خلدون‌، تاریخ ابن خلدون‌، آیتی، عبدالمحمد، ج ‌۱، ص ۴۰۸، العبر تاریخ ابن خلدون، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۶۳ش.
۴. طبرسی، فضل بن حسن، إعلام الوری، ص ۷۲، دارالکتب الإسلامیة، تهران.
۵. واقدی‌، المغازی، مهدوی دامغانی‌، محمود، ص ۸، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم، ۱۳۶۹ش‌.
۶. علامه مجلسی، بحار الأنوار، ج ۱۹، ص ۱۸۷، مؤسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ق.    



پایگاه اسلام کوئست.    






جعبه ابزار