عبدالله بن ابی‌امیة بن مخزومی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: عبدالله بن ابی‌امیة بن مخزومی،
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله.
پرسش: حضرت محمد ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ در پاسخ به عبدالله بن ابی‌امیة بن مخزومی درباره اینکه اگر شما پیامبری، باید از
زمین چشمه‌های جوشان
آب بیرون آوری چه فرمودند؟
پاسخ: رسول خدا ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ در پاسخ به این توقعات
باطل و بی‌جا و و تمنیات عاطل فرمودند:
ای عبدالله بن ابی‌امیه مخزومی! مگر همین کارها در طائف نشده است؟
آیا در آنجا چشمه‌های جوشان و زمین‌های سرسبز و خرم وجود ندارد؟ مگر هرکه باغ و چشمه و
زمین سرسبز دارد، پیغمبر است؟ اینها هرگز نشانه رسالت نیست. کسی نمی‌تواند با
حفر چاه و احداث
قنات و داشتن باغ و بوستان و مانند آن، داعیه
نبوت در سر بپروراند. نبوت، سفارش خاص الهی است؛ اما باغداری و
دامداری و
کشاورزی ، از علوم و حرفه‌های عادی است که باید آن را از راه
تجربه فراگرفت.
باغداری و کشاورزی از بشر عادی هم ساخته است؛ اما
انبیا ـ علیهم‌السلام ـ آمده‌اند تا
اصول ارزشی را به انسان‌ها تذکر داده، جوامع بشری را
موحد و آشنای به زندگی ابدی کرده، به فراگیری علوم و
معارف و نیز کار و کوشش
تشویق و ترغیب کنند. فرق است بین اینکه بگوییم: انبیا آمده‌اند تا باغداری و کشاورزی را توسعه دهند، یا آمده‌اند تا انسان‌ها را فرشته‌خوی کنند و ضمناً استقلال اقتصادی را در پرتو حفظ اصول انسانی تأمین کنند. آنها که در کشاورزی و
صنعت به رفاه کامل رسیدند، اما از تعالیم
انبیا بی‌بهره‌اند؛ چون فرشته‌خویی و
انسانیت در آنها نیست، درنده‌خو هستند و به تخریب
منابع اقتصادی مردم
فقیر جهان سوم می‌پردازند: «یَهلک الحَرث و النَسل»
رسول اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ در قبال سخنان
ملحدان منتظر بود تا وحی نازل شود و راه علاج را ارائه کند، خداوند در این‌باره فرمود:«
أُنظر کَیف ضَربوا لَک الأمثال فَضلّوا فلا یَستطیعون سَبیلاً »؛
نگاه کن توقع و انتظار آنها از وحی چقدر جاهلانه است! اینها رسول را نشناخته‌اند و می‌پندارند که پیامبر باید از سران زراندوز یا زورمدار باشد .
پاسخ خداوند به چنین پندار نابخردانه‌ای این است که:«
تَبارک الَذی اِن شاء جَعَل لَک خیراً مِن ذلک جَنات تَجری مِن تحتها الأنهار و یَجعل لک قُصوراً»؛
خدای سبحان، پر برکت است و اگر بخواهد می‌تواند برای تو باغ‌هایی بیشتر از باغ‌های پیشنهادی آنها قرار دهد؛ اما بنا نیست که تو از این طریق، رسالت خود را بر مردم تحمیل کنی و با رفاه‌مندی خویش، رنج مردم محروم را دو چندان کنی .
توصیه خدای سبحان به رسولش در مواجهه با این‌گونه کژاندیشی‌ها این است که: «
فَلَعلک تارِک ما بَعضَ یُوحی اِلیک و ضائق به صدرک »؛
مبادا در برابر قیاس‌های مغالطه‌ای و جاهلانه بداندیشان حجاز، نگران باشی و برخی از تکالیف الهی را ترک کنی و دل‌تنگ گردی . تو از
شرح صدر برخورداری: «
أَلَم نَشرح لَک صَدرک »؛
و اشکال منتقدان نابخرد، انسان دریا دل را افسرده نمی‌کند و موجب ترک صحنه نخواهد شد . البته با نزول چنین وحی و دستوری، حضور رسول گرامی ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ در صحنه رسالت بیشتر و بهر‌ه‌مندی وی از شرح صدر افزون‌تر شد.
پایگاه حدیث نت.
