حلیم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: صفات خدا،
خدا، قرآن، حدیث.
پرسش: صفت حلیم خداوند، در لغت،
قرآن و
حدیث به چه معناست؟
صفت «حلیم (بردبار)»، برگرفته از مادّه «حلم» است و حلم، در لغت، دارای معانی مختلف است که عبارت‌اند از: ترک شتاب، درنگ ورزیدن، روی برگرداندن و پوشاندن.
در قرآن کریم، صفت «حلیم»، در کنار صفت «
غفور»، شش مرتبه و با صفت «
علیم»، سه بار و نیز یک بار با صفت «
غنی» و یک بار با صفت «
شکور» آمده است.
آیات و روایات، این معنا را می‌رسانند که حلم خداوند سبحان، غالبا درباره گناه بندگان به‌کار برده می‌شود. از همین‌جا به دست می‌آوریم که اساسا معنای لغوی «
حلم» خداوند، چشم‌پوشی کردن از گناه بندگان است و این‌که خداوند، در کیفر گناهکاران، شتاب نمی‌کند. بلکه
صبر می‌کند و به آنها فرصت می‌دهد تا
توبه کنند و جبران نمایند.
کاربرد این صفت در قرآن کریم، در مورد برخورد خداوند متعال با کسانی که از او نافرمانی کرده‌اند، با عنایت به مفهوم لغوی آن، به معنای شتاب نکردن خدا در
کیفر گنه‌کاران و مهلت‌دادن به آنها برای توبه و بازگشت از گناه است و از آن‌جا که عجله کردن در کیفر گنه‌کار، با آن که ممکن است توبه کند، اقدامی عالمانه نیست، قرآن، صفت بردباری خداوند را در کنار
علم او قرار داده است و در احادیث، «حلیم» بودن خداوند با این توصیف که خداوند، کار جاهلانه نمی‌کند و نسبت به کیفر گنه‌کاران عجله نمی‌نماید، مورد تأکید قرار گرفته است.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «حلیم» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۴/۱۲.
