• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

امیه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


کلیدواژه: امیه، یهود، بنی‌امیه، مشرک.

پرسش: آیا «امیه» که از اجداد خاندان «بنی‌امیه» است‌، یهودی بود؟

پاسخ: امیه یکی از چند پسر عبدشمس بن عبدمناف بود؛ بنابراین نسب بنی‌امیه و بنی‌هاشم در عبدمناف به یک‌دیگر می‌پیوندند.


امیه یکی از چند پسر عبدشمس بن عبدمناف بود؛
[۱] سمعانی‌، ابوسعید عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج‌۱، ص۳۴۸، تحقیق:معلمی یمانی، عبدالرحمن بن یحیی، حیدرآباد، مجلس دائرة المعارف العثمانیة، چاپ اول، ۱۳۸۲ق.    
[۲] کحاله‌، عمر رضا، معجم ‌قبائل ‌العرب، ج‌۱، ص۴۲ – ۴۳، ‌بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ هفتم، ۱۴۱۴ق.    
بنابراین نسب بنی‌امیه و بنی‌هاشم در عبدمناف به یک‌دیگر می‌پیوندند.

به پدر بزرگ امویان، امیه اکبر گفته می‌شد؛ زیرا برادر کوچک‌تری به نام امیه اصغر داشت.
[۳] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج‌۹، ص۳۸۳، تحقیق:زکار، سهیل، زرکلی، ریاض، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، ۱۴۱۷ق.    
[۴] مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ج‌۴، ص۱۱۰، بور سعید، مکتبة الثقافة الدینیة، بی‌تا.    


امیه از اشراف و بزرگان قریش در روزگار جاهلیت بود که تیره مشهور بنی‌امیه (امویان) به او منسوب است.
[۵] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج‌۹، ص۳۸۴، تحقیق:زکار، سهیل، زرکلی، ریاض، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، ۱۴۱۷ق.    
[۶] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج‌۱، ص۳۴۸، تحقیق: زکار، سهیل، زرکلی، ریاض، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، ۱۴۱۷ق.
[۷] کحاله‌، عمر رضا، معجم ‌قبائل ‌العرب، ج‌۱، ص۴۲ – ۴۳، ‌بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ هفتم، ۱۴۱۴ق.    


امیه، مشرک بود؛ اما در برخی منابع تاریخی آمده است که امیة بن عبد شمس روابطی با یهود داشت: «امیّه به شام رفت و ده سال در آن‌جا ماند و با کنیزی یهودی از قبیله لخم، از اهل صفوریه نزدیکی کرد و آن کنیز ذکوان را به دنیا آورد. امیه او را به خود نسبت داد و کنیه‌اش را ابوعمرو گذاشت».
[۸] مغربی، قاضی نعمان‌، شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار (ع‌)، ج‌۲، ص۱۱۹، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.    
[۹] مقریزی، تقی‌الدین‌، امتاع الاسماع، ج‌۱۰، ص۶‌، تحقیق:نمیسی، محمد عبدالحمید، بیروت، دارالکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۲۰ق.    

‌
۱. ↑ سمعانی‌، ابوسعید عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج‌۱، ص۳۴۸، تحقیق:معلمی یمانی، عبدالرحمن بن یحیی، حیدرآباد، مجلس دائرة المعارف العثمانیة، چاپ اول، ۱۳۸۲ق.    
۲. ↑ کحاله‌، عمر رضا، معجم ‌قبائل ‌العرب، ج‌۱، ص۴۲ – ۴۳، ‌بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ هفتم، ۱۴۱۴ق.    
۳. ↑ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج‌۹، ص۳۸۳، تحقیق:زکار، سهیل، زرکلی، ریاض، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، ۱۴۱۷ق.    
۴. ↑ مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ج‌۴، ص۱۱۰، بور سعید، مکتبة الثقافة الدینیة، بی‌تا.    
۵. ↑ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج‌۹، ص۳۸۴، تحقیق:زکار، سهیل، زرکلی، ریاض، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، ۱۴۱۷ق.    
۶. ↑ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج‌۱، ص۳۴۸، تحقیق: زکار، سهیل، زرکلی، ریاض، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، ۱۴۱۷ق.
۷. ↑ کحاله‌، عمر رضا، معجم ‌قبائل ‌العرب، ج‌۱، ص۴۲ – ۴۳، ‌بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ هفتم، ۱۴۱۴ق.    
۸. ↑ مغربی، قاضی نعمان‌، شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار (ع‌)، ج‌۲، ص۱۱۹، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.    
۹. ↑ مقریزی، تقی‌الدین‌، امتاع الاسماع، ج‌۱۰، ص۶‌، تحقیق:نمیسی، محمد عبدالحمید، بیروت، دارالکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۲۰ق.    


پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «امیه»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۶/۲.    



جعبه ابزار