یونس بن عبدالرحمان و امام رضا
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: بهشت،
امام رضا (علیه‌السّلام)،
یونس بن عبدالرحمان،
دعا،
واقفیّه،
امام کاظم (علیه‌السّلام).
پرسش: رابطه یونس بن عبدالرحمان و امام رضا (علیه‌السّلام) چگونه بود؟
پاسخ:
سه بار فرمود:
بهشت را برای او تضمین می‌کنم. این سخن را
امام برای احدی با این همه تاکید نفرموده بود. با این حال حتی در میان شیعیان برخی بودند که با وی دشمنی می‌کردند.
امام رضا (علیه‌السّلام) به‌اندازه‌ای به
یونس بن عبدالرحمان اطمینان داشت که نمایندگان خود را برای پرسش‌های علمی به ایشان ارجاع می‌داد. یونس کتاب‌های متعددی نگاشت. «کتاب عمل الیوم و اللیله» یکی از کتاب‌های او بود که مجموعه‌ای از ادعیه و اعمال را دربر داشت. این کتاب در بیشتر خانه‌های شیعیان وجود داشت.
امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) ـسالها پس از وفات یونس‌ـ این کتاب را ملاحظه کرد. از اول تا آخر آن را ورق زد و دید. کتاب را اثری شایسته دانست و برای یونس این‌گونه
دعا کرد: خداوندا! در برابر یکایک حروف این کتاب، در
روز قیامت به یونس نورانیتی ویژه عنایت فرما.
او نه تنها در میدان علم پیشتاز بود که در میدان عمل نیز بسیار ممتاز بود. او که اهل عراق بود، ۵۴ مرتبه ـ در ۵۴ سال ـ به سفر
حج و
عمره رفته بود. امام رضا (علیه‌السّلام) نیز یک بار از
خراسان برای وی هدیه‌ای فرستاد و به وی فرمان داد که یک حج نیز به
نیابت امام انجام دهد. او مطیع کامل
ولایت بود. هم در برابر
غالیان شیعه ایستادگی کرد و هم در برابر منحرفان
واقفیّه. سران واقفیّه که منکر
امامت حضرت رضا بودند، مبلغ بسیار قابل توجهی را برای وی ارسال کردند تا او نیز به واقفیه بپیوندد و منکر امامت امام هشتم (علیه‌السّلام) شود. او این رشوه‌دهی را رسانه‌ای، و ضربه‌ای سخت به گسترش واقفیه وارد کرد.
علم وافر،
تقوا و اطاعت کامل وی از امامت سبب شده بود که در بین یاران امام رضا (علیه‌السّلام) چونان خورشید بدرخشد و به عنوان فقیه‌ترین و دانشی‌ترین شاگرد امام، همواره نامبردار شود و از سوی آن حضرت به
سلمان فارسی زمان معروف شود.
جعفر بن عیسی از شاگردان امام رضاست. او می‌گوید: همراه با یونس در منزل امام بودیم. خبر دادند که گروهی از شیعیان بصره اجازه ملاقات می‌خواهند. امام به یونس فرمود: در اتاق، پشت پرده‌بنشین و از جای خود حرکت نکن تا به تو اطلاع دهم.
بصریان آمدند و از یونس بن عبدالرحمن بسیار بدگویی کردند. امام هم سرشان را پایین انداخته بودند و چیزی نمی‌گفتند. آنها هرچه خواستند علیه یونس گفتند و رفتند. آنگاه امام به یونس فرمود: از اتاق بیرون بیا. اشک‌های یونس تمام صورتش را خیس کرده بود. در حالی که
گریه می‌کرد به امام گفت: قربانت گردم، من از مذهب شما
اهل بیت دفاع می‌کنم، ولی شیعیان شما با من چنین رفتار می‌کنند.
امام رضا (علیه‌السّلام) فرمود: ای یونس! وقتی که امام تو از تو
رضایت دارد، از این‌گونه سخنان دلگیر نباش. ای یونس! متناسب با
فهم و شعور مردم با آنان سخن بگو و از بازگویی مطالبی که درخور فهم و استعداد آنها نیست خودداری کن.
یونس بن عبدالرحمان که عمرش را در شاگردی
امام کاظم (علیه‌السّلام) و امام رضا (علیه‌السّلام) و نشر معارف اهل بیت (علیه‌السّلام) سپری کرده بود، سرانجام در سال ۲۰۸ ق وفات یافت.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «یونس بن عبدالرحمان و امام رضا» تاریخ بازیابی ۱۳۹۷/۱۲/۲۴.
