گواهی قرآن به اعجاز خود
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: قرآن، اعجاز،
معجزه.
پرسش: قرآن چگونه گواهی به معجزه بودن خود داده است؟
قرآن خود را آیت روشن و معجزه
بیّن پیامبر خاتم می‌شمارد:
«وَ قَالُواْ لَوْلَآ اُنزِلَ عَلَیْهِ ءَایَتٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ اِنَّمَا الْاَیَتُ عِندَ اللَّهِ وَ اِنَّمَآ اَنَا نَذِیرٌ مُّبِینٌ• اَوَ لَمْ یَکْفِهِمْ اَنَّآ اَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَبَ یُتْلَی عَلَیْهِمْ اِنَّ فِی ذَ لِکَ لَرَحْمَةً وَ ذِکْرَی لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ؛
گفتند: چرا بر او نشانه‌هایی از سوی پروردگارش نازل نشده است؟ بگو: نشانه‌ها در پیشگاه
خداوند است، و من قطعاً بیم‌دهنده آشکارم. آیا برای آنان کافی نبود که ما بر تو کتاب را فرستادیم که بر آنها تلاوت می‌شود. همانا در این، رحمت و پندی است برای گروهی که
ایمان می‌آورند.»
این آیه، به صراحت دلالت دارد که
قرآن مجید از جهت معجزه بودن، کافی و بلکه در حدّ اعلا درجه اعجاز است؛ زیرا خداوند، آن را بی‌نیاز کننده از تمام معجزات شمرده است و «کفایت» در آیه پیش گفته، به معنای رسیدن به مرتبه‌ای است که دیگر نیازی به غیر آن باقی نماند.
قرآن به این‌اندازه اکتفا نکرده، از مخالفان خویش و بلکه همه مردم جهان در طول تاریخ می‌خواهد که اگر در الهی بودن آن تردید دارند، تمام نیروی فکری، معنوی و مادّی خود را بر روی هم گذارند و با یکدیگر همکاری کنند تا مانند آن را بسازند! این حقیقت، همان چیزی است که متکلّمان مسلمان از آن به «
تحدی (دعوت به گفت وگو، مبارزه و معارضه)» یاد می‌کنند:
«اَمْ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَل لَّا یُؤْمِنُونَ• فَلْیَاْتُواْ بِحَدِیثٍ مِّثْلِهِ اِن کَانُواْ صَدِقِینَ؛
یا می‌گویند قرآن را به خدا
افتراء بسته؛ بلکه آنان ایمان ندارند. اگر راست می‌گویند، سخنی همانند آن بیاورید.»
و نیز آیات:
«اَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَاْتُواْ بِعَشْرِ سُوَرٍ مِّثْلِهِ مُفْتَرَیَتٍ وَ ادْعُواْ مَنِ اسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ اللَّهِ اِن کُنتُمْ صَدِقِینَ• فَاِلَّمْ یَسْتَجِیبُواْ لَکُمْ فَاعْلَمُواْ اَنَّمَآ اُنزِلَ بِعِلْمِ اللَّهِ.
یا می‌گویند: دین (قرآن) را به
دروغ ساخته است. بگو: اگر راست می‌گویید، ده
سوره برساخته مانند آن بیاورید و غیر از خدا هر که را می‌توانید، فرا بخوانید. پس اگر شما را اجابت نکردند، بدانید که آنچه نازل شده است، به علم خداست.»
«قُلْ فَاْتُواْ بِکِتَبٍ مِّنْ عِندِ اللَّهِ هُوَ اَهْدَی مِنْهُمَآ اَتَّبِعْهُ اِن کُنتُمْ صَدِقِینَ؛
بگو: پس اگر راست می‌گویید، کتابی از جانب خدا بیاورید که از این دو هدایت کننده‌تر باشد تا پیروی‌اش کنم.»
در نقلی از
امام رضا (علیه‌السّلام) آمده است که خداوند (تبارک تعالی) قرآن را با همین حروفی فرو فرستاد که همه
عرب با آن سر و کار داشتند. سپس فرمود:
«قُل لَّئِنِ اجْتَمَعَتِ الْاِنسُ وَ الْجِنُّ عَلَی اَن یَاْتُواْ بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْءَانِ لَا یَاْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ کَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِیرًا؛
بگو: اگر آدمیان و پریان گرد آیند تا همانند این قرآن را بیاورند، نتوانند مثل آن را بیاورند هر چند پشتیبان هم باشند.»
از
آیات تحدّی نیز روشن می‌شود که قرآن، معجزه‌ای فکری فرهنگی است که به حضور شخص
پیامبر وابسته نیست؛ بلکه وجودِ همیشه پا بر جای این کتاب در میان بشر، معرّف حقانیت آن است.
سایت حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «گواهی قرآن به اعجاز خود» تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۲/۲۲.
