• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

گناهان زبان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: گناه، زبان.

پرسش: در روایت آمده بیش‌ترین افرادی که به جهنم می‌روند، به خاطر زبانشان است. هفتاد گناه پای زبان می‌نویسند. این هفتاد گناه را نام ببرید؟

پاسخ:



خداوند در قرآن کریم به نعمت زبان اشاره فرموده و می‌فرماید: «الرَّحْمنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ خلق الانسان عَلَّمَهُ الْبَیانَ»؛ زبان عمده‌ترین وسیله‌ای است که مردم به کمک آن با یکدیگر ارتباط فکری برقرار می‌کنند و ایجاد تفاهم و انتقال مفاهیم از طریق زبان صورت می‌گیرد. در یک جمله زبان ملاک ارزش و معرف شخصیت انسان و ترازوی عقل اوست. حضرت علی (علیه‌السلام) می‌فرماید: «المرءُ مخبوء تحت لسانه؛ شخصیت هر کس در پی زبان اوست».


زبان با تمام فوائدی که برایش ذکر می‌شود مفاسد و آفاتی نیز دارد که باید آن‌ها را شناخت تا با کنترل زبان، از ابتلاء به آن آفات پیش‌گیری و اجتناب ورزید.
در قرآن کریم آمده است: ‌ای کسانی که ایمان آورده‌اید نباید قومی قوم دیگر را مسخره کند، شاید آنها از اینها بهتر باشند، و نباید زنانی زنان دیگر را مسخره کنند، شاید آنها از اینها بهتر باشند.از یکدیگر عیب مگیرید، و به هم‌دیگر لقب‌های زشت مدهید، چه ناپسندیده است نام زشت پس از ایمان.و هر که توبه نکرد آنان خود ستمکارند
خداوند در آیه دیگر می‌فرماید: وای بر هر بدگوی عیبجویی: «ویلٌ لکل همزة لمزه».
در روایتی داریم که حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «هر که متعهد شود محافظت آنچه میان دو فک اوست که زبان باشد، و آنچه میان دو پای اوست، من از برای او بهشت را متعهد می‌شوم.»
[۵] متقی هندی، کنزل العمال، ج۱۵، ص۸۰۶، ح ۴۳۲۰۵.



شخصی به آن حضرت عرض کرد که: راه نجات چیست؟ فرمود: زبان خود را نگاه دار.
[۶] نراقی، محمدمهدی، جامع السعادات، ج۲، ص۳۴۱.
و دیگری عرض کرد که: از چه چیز بیشتر بر من ترسیده شود؟ زبان او را گرفت و فرمود: این و فرمود بیشتر چیزی که مردمان را داخل جهنم می‌کند، زبان است و شهوت.
[۷] غزالی، محمد، احیاء العلوم، ج۳، ص۹۴.

حضرت علی ـ علیه‌ السلام ـ می‌فرماید: «به خدا سوگند، باور نمی‌کنم بنده‌ای زبانش را حفظ نکند، تقوایی سودمند به دست آورد.»


پیامبر اکرم می‌فرماید: «بیشترین مردم به خاطر گناه و آفت زبان به جهنم می‌روند.» که در اینجا به بعضی از آنها اشاره می‌کنیم.
[۹] نراقی، احمد، معراج السعاده، ص۵۲۷.

۱. غیبت.۲. نمیمه.۳. دروغ.۴. دو زبانی.۵. بهتان و افتراء.۶. قذف.۷. افشاء اسرار مؤمن.۸. دشنام ۹. لعن و نفرین.۱۰. طعن و شماتت.۱۱. سخریه و استهزاء.۱۲. مدح.۱۳.اظهار غضب.۱۴. غنا.۱۵.کثرت مزاح و خنده.۱۶. مراء و جدال.۱۷. خصومت.۱۸.سؤال عوام از امور مشکله.۱۹.تکلم بدون علم.۲۰.تکلم بی فایده.۲۱. منکر خدا شدن.۲۲.غیر خدا را پرستش کردن.۲۳. دروغ بستن به خدا.۲۴. تکذیب آیات خدا.۲۵. کفران نعمت.۲۶.از خدا شکوه کردن.۲۷.اظهار ناامیدی کردن از خداوند.۲۸.به خداوند دشنام دادن.۲۹.نسبت فرزند به خدا دادن.۳۰.نسبت بی عدالتی به خدا.۳۱.ادعای خدائی کردن.۳۲.از خدا درخواست بیجا کردن.۳۳. دعای خیر برای ستمگران.۳۴. نفرین کردن.۳۵.چون و چرا کردن در کار خدا.۳۶.خدا را متهم کردن که به قتل امام حسین راضی بوده.۳۷.با دشمنان خدا اظهار دوستی کردن.۳۸.منکر رسالت پیامبر شدن.۳۹.پیامبر را مجنون خواندن.۴۰. اسرار امامان معصوم را فاش کردن.۴۱.از سخن امام عیب گرفتن.۴۲.برای ظهور امام زمان وقت تعیین کردن.۴۳. ادعای امامت کردن.۴۴. حلال خدا را حرام و حرام خدا را حلال دانستن.۴۵. احکام را با قیاس سنجیدن.۴۶.به ناحق شهادت دادن.۴۷. تفسیر به رای کردن قرآن.۴۸. مؤمن را خوار کردن.۴۹. فاسق را عزیز شمردن.۵۰.مؤمن را ترساندن.۵۱.اظهار فقر و تنگدستی کردن.۵۲. راز خود را به دیگران گفتن.۵۳.به پدر و مادر اُف گفتن.۵۴.عیبجوئی کردن.۵۵.نسبت زنا به کسی دادن.۵۶.خلافکار را تشویق کردن.۵۷. مؤمنان را با القاب زشت خواندن.۵۹.به مال و منال دیگران غبطه خوردن.۶۰.وعدة دروغ دادن.۶۱. صفات نیک زنان را به نامحرمان گفتن.۶۲.با زن نامحرم شوخی کردن.۶۳. فال بد زدن.۶۴.عذرتراشی برای ظلم ظالمان.۶۵.سخن برادر مسلمان خود را قطع کردن.۶۶. پیشگویی و کهانت.۶۷.منت منّت کشیدن.۶۸.با خواندن قرآن کسب روزی کردن.۶۹.امر سلاطین را امر خدا دانستن.۷۰.در کیفیت خدا سخن گفتن.
[۱۰] صفری، محمدعلی، گناهان زبان، تهران، چاپ فرهنگ، چاپ اول، شهریور ۱۳۶۱.



۱. معراج السعاده، احمد نراقی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ص۵۲۷.
۲. گناهان زبان، محمدعلی صفری، تهران، چاپ فرهنگ، ۱۳۶۱.


۱. الرحمن/سوره۵۵، آیه۱-۴.    
۲. محدث نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۹، ص۲۲.    
۳. حجرات/سوره۴۹، آیه۱۱.    
۴. همزه/سوره۱۰۴، آیه۱.    
۵. متقی هندی، کنزل العمال، ج۱۵، ص۸۰۶، ح ۴۳۲۰۵.
۶. نراقی، محمدمهدی، جامع السعادات، ج۲، ص۳۴۱.
۷. غزالی، محمد، احیاء العلوم، ج۳، ص۹۴.
۸. امام علی (علیه‌السلام)، نهج البلاغه، ص۳۸۸، خطبه ۱۷۶.    
۹. نراقی، احمد، معراج السعاده، ص۵۲۷.
۱۰. صفری، محمدعلی، گناهان زبان، تهران، چاپ فرهنگ، چاپ اول، شهریور ۱۳۶۱.



سایت ‌اندیشه قم، برگرفته از مقاله «گناهان زبان»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۰۱/۲۲.    






جعبه ابزار