• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کفش

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: کفش.
پرسش: آداب پوشیدن کفش چیست؟

پاسخ: دین اسلام، آخرین، کامل‌ترین و جامع‌ترین دین آسمانی است. در این راستا، آموزه‌های اسلامی به همۀ ابعاد زندگی فردی و اجتماعی انسان در هر زمان و مکان نظر دارند و نیازمندی‌های او را پاسخ می‌گویند. به‌هرحال یکی از مواردی را که دین اسلام برای آن آداب و شیوه‌هایی قرار داده، پوشیدن کفش است که پایبندی به این آداب، یک نوع شکر نعمت محسوب می‌شود. آدابی مانند پوشیدن کفش به‌صورت نیکو، ایستاده کفش نپوشیدن و....




دین اسلام، آخرین، کامل‌ترین و جامع‌ترین دین آسمانی است. در این راستا، آموزه‌های اسلامی به همۀ ابعاد زندگی فردی و اجتماعی انسان در هر زمان و مکان نظر دارند و نیازمندی‌های او را پاسخ می‌گویند. این نکته را باید توجه داشت که نباید خیال کرد چون اسلام، دینی جامع است، پس باید در تمام جزئیات نیز تکلیفی معین داشته باشد؛
[۱] مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، ج ۲۱، ص ۱۹۳ ـ ۱۹۵، انتشارات صدرا، قم، چاپ اول، بی‌تا. ‌
بلکه با ارائۀ معیارها و ملاک‌های کلی و دلایل نقلی و عقلی، در برخی از جزئیات و موضوعاتی که در هر عصری به‌صورت یک امر جدید به وجود می‌آید، منظور و مقصود خویش را به تفکر بشری واگذار کرده است و بشر باید با به دست آوردن و فهم درست این معیارها و ملاک‌ها و اجتهاد، به احکام و دستورات الاهی دست پیدا کند.

البته دین اسلام در برخی جزئیات نیز وارد شده و برای آنها آداب و شیوه‌هایی قرار داده که یکی از آنها پوشیدن کفش است که پایبندی به این آداب، یک نوع شکر نعمت محسوب می‌شود.


بحث از پوشیدن کفش و آداب آن به‌صورت خلاصه چنین است:


۲.۱ - ۱. اصل پوشیدن کفش

پوشش پا در دین اسلام مورد توجه قرار گرفته است.

۲.۱.۱ - روایتی از امام باقر

در این رابطه امام باقر ـ علیه‌السلام ـ می‌فرماید: «پوشیدن خُف (نوعی کفش راحتی)، نیروی چشم را افزایش می‌دهد».

۲.۱.۲ - روایتی از امام صادق

نیز امام صادق ـ علیه‌السلام ـ فرموده است: «مداومت بر پوشیدن خُف، آدمی را از ابتلا به بیماری جذام دور می‌دارد».

۲.۱.۳ - معنای لغوی خُف و نعلین

«خُف» در لغت، به معنای هر پاپوشی است که روی دو قدم را بپوشاند؛ چه ساق داشته باشد یا نداشته باشد؛
[۴] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج ۵، ص ۴۹، کتاب‌فروشی مرتضوی، تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۵ ش.
در مقابل نعلین که همه روی پا را نمی‌پوشاند و گفته شده که خُف، بزرگ‌تر از نعل است.
[۶] ابوالحسین، احمد بن فارس بن زکریا، معجم مقائیس اللغة، محقق و مصحح: هارون‌، عبدالسلام محمد، ج ۲، ص ۱۵۴، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ اول، ۱۴۰۴ ق.



۲.۲ - ۲. اهمیت کفش خوب



۲.۲.۱ - روایتی از امام علی

در این باره امام علی ـ علیه‌السلام ـ در مجلسی به یاران خود فرمود: «کفش خوب، حافظ بدن و کمک بر نماز و پاکیزگی است».

۲.۳ - ۳. مشخصات کفش نیکو



۲.۲.۱ - روایتی از امام علی

امام علی ـ علیه‌السلام ـ از پوشیدن کفشی که دارای استحکام کافی نیست، منع فرمودند.

۲.۱.۲ - روایتی از امام صادق

و امام صادق ـ علیه‌السلام ـ در روایتی پوشیدن کفش سیاه را ناپسند دانسته و بر پوشیدن کفش زردرنگ، و سفیدرنگ، سفارش فرمود که پوشیدن هر کدام داری ثواب ویژه‌ای است.


۲.۴ - ۴. آداب و شیوۀ پوشیدن کفش

در احادیث آداب و شیوه‌هایی برای پوشیدن کفش بیان شده که به مواردی اشاره می‌شود:

۱. کفش به‌صورت خوب و نیکو پوشیده شود.
[۱۱] شیخ صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، محقق و مصحح:غفاری، علی‌اکبر، ج ۳، ص ۵۵۵ ؟؟؟، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، ۱۴۱۳ ق.


۲. کفش، به‌صورت ایستاده پوشیده نشود.
[۱۲] شیخ صدوق، محمد بن علی، الخصال، محقق و مصحح:غفاری، علی‌اکبر، ج ۲ ؟؟؟، ص ۵۲۱، انتشارات جامعه مدرسین، قم، چاپ اول، ۱۳۶ش.


۳. از راه رفتن با یک لنگۀ کفش دوری شود.

۴. در پوشیدن کفش، پای راست مقدم شود و در بیرون آوردن، پای چپ.
[۱۴] طبرسی، فضل بن حسن، الآداب الدینیة للخزانة المعینیة، ترجمه عابدی، احمد، ص ۶۰، نشر زائر، قم، چاپ اول، ۱۳۸۰ ش.


۵. برای پوشیدن کفش این دعا را بخواند: «بِسمِ الله، اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ وَطِّئْ قَدَمَیَّ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ ثَبِّتْهُمَا عَلَی الصِّرَاطِ الْمُسْتَقِیمِ یَوْمَ تَزِلُّ فِیهِ الْأَقْدَام»؛‌ به نام خدا، خدایا بر محمد و آل‌محمد درود فرست و قدم مرا در دنیا و آخرت هموار گردان و در روزی که قدم‌ها لغزش پیدا می‌کنند، قدم‌های مرا بر صراط مستقیم، ثابت نگهدار.

۶. برای در آوردن کفش از پا این دعا را بخواند: «اَلحَمدُلِلّهِ الَّذِی رَزَقَنِی مَا اَوقِی بِهِ قَدَمَی مِنَ الاَذَی، أللّهُمَّ ثَبِّتهُمَا عَلَی صِرَاطِکَ المُستَقِیمِ، یَومَ تَزِلُّ فِیهِ الأقدَامِ، وَ لا تَزِلُّهُمَا عَنِ الصِّرَاطِ المُسَوّی»؛
[۱۵] طبرسی، فضل بن حسن، الآداب الدینیة للخزانة المعینیة، ترجمه عابدی، احمد، ص ۶۰، نشر زائر، قم، چاپ اول، ۱۳۸۰ ش.
سپاس خدای را که کفشی را به من ارزانی داشت تا پای خود را از اذیت شدن حفظ کنم، خداوندا! روزی که قدم‌ها لغزش پیدا می‌کنند، قدم‌های مرا بر صراط مستقیم، ثابت نگهدار و آنها را از راه مستقیم نلغزان.



۱. مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، ج ۲۱، ص ۱۹۳ ـ ۱۹۵، انتشارات صدرا، قم، چاپ اول، بی‌تا. ‌
۲. شیخ صدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص ۲۵، دار الشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق.    
۳. شیخ صدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص ۲۵، دار الشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج ۵، ص ۴۹، کتاب‌فروشی مرتضوی، تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۵ ش.
۵. جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح تاج اللغة و صحاح العربیة، محقق و مصحح:عطار‌، احمد عبدالغفور، ج ۵، ص ۱۸۳۱، دارالعلم للملایین، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۰ ق؛ که در لغت تعبیر به «نعل» و «حذاء» شده است.    
۶. ابوالحسین، احمد بن فارس بن زکریا، معجم مقائیس اللغة، محقق و مصحح: هارون‌، عبدالسلام محمد، ج ۲، ص ۱۵۴، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ اول، ۱۴۰۴ ق.
۷. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح:غفاری علی‌اکبر، آخوندی، محمد، ج ۲، ص ۴۶۲، دارالکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق.    
۸. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح:غفاری علی‌اکبر، آخوندی، محمد، ج ۲، ص ۴۶۳، دارالکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق.    
۹. شیخ صدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص ۲۴ و ۲۵، دار الشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق.    
۱۰. شیخ صدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص ۲۴، دار الشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق.    
۱۱. شیخ صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، محقق و مصحح:غفاری، علی‌اکبر، ج ۳، ص ۵۵۵ ؟؟؟، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، ۱۴۱۳ ق.
۱۲. شیخ صدوق، محمد بن علی، الخصال، محقق و مصحح:غفاری، علی‌اکبر، ج ۲ ؟؟؟، ص ۵۲۱، انتشارات جامعه مدرسین، قم، چاپ اول، ۱۳۶ش.
۱۳. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح:غفاری علی‌اکبر، آخوندی، محمد، ج ۲، ص ۵۳۴، دارالکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، الآداب الدینیة للخزانة المعینیة، ترجمه عابدی، احمد، ص ۶۰، نشر زائر، قم، چاپ اول، ۱۳۸۰ ش.
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، الآداب الدینیة للخزانة المعینیة، ترجمه عابدی، احمد، ص ۶۰، نشر زائر، قم، چاپ اول، ۱۳۸۰ ش.



پایگاه اسلام کوئست.    


رده‌های این صفحه : آداب اسلامی | اخلاق اسلامی




جعبه ابزار