• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کسب حلال

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: عبادت، روزی، کسب حلال.
پرسش: معنای اینکه عبادت دارای ۷۰ جزء است و به ‌دست آوردن روزی حلال از همه دارای فضیلت است، چیست؟ آیا می‌توان اینها را شمرد؟
پاسخ:



در روایتی از پیامبر اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ آمده است: «عبادت دارای هفتاد جزء است و کسب حلال ، برترین جزء آن به شمار می‌رود».


در این‌گونه احادیث باید به چند نکته توجه کرد:

۲.۱ - ۱. معنای عبادت

عبادت معنای گسترده‌ای دارد و آن عبارت است از: نهایت تعظیم و بندگی در برابر خدایی که او فقط شایسته آن است. بنابراین هر عمل و تفکری که در مسیر بندگی و تعظیم الهی باشد، عبادت محسوب می‌شود؛ لذا می‌توان بیش از هفتاد عمل را برشمرد که به نوعی، عبادت به شمار می‌آیند و نیازی به ذکر تک‌تک آنها نیست.

۲.۲ - ۲. مراد از اعداد

این اعداد، احتمالاً عدد واقعی نیستند؛ بلکه منظور، زیادی اعمال (از باب مثال برای کثرت در اجزای عبادت)
[۲] حسینی شیرازی، سیدمحمد، المال، أخذا و عطاء و صرفا، محقق و مصحح: صاحب، مهدی، ص ۲۰۳، ‌ مؤسسة الوعی الاسلامی، دار العلوم، بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۵ ق.
است که شأنیت این را دارند که در گستره معنایی عبادت داخل شوند.

۲.۳ - ۳. اهمیت حلال بودن کسب و کار

این دسته از روایات، بیانگر مراتب عبادت
[۳] حسینی شیرازی، سیدمحمد، المال، أخذا و عطاء و صرفا، محقق و مصحح: صاحب، مهدی، ص ۲۰۳، ‌ مؤسسة الوعی الاسلامی، دار العلوم، بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۵ ق.
و اهمیت و تشویق کسب روزی حلال نسبت به دیگر موارد است؛ زیرا آنچه در نظام اقتصادی اسلام بیش از هر چیز اهمیت دارد، حلال بودن کسب و کار است؛ یعنی به دست آوردن مال، از راهی که آزاد است و ممنوعیت شرعی ندارد. به‌ علاوه تأثیر تربیتی تغذیه حلال در توفیق انجام اعمال و عبادات، بسیار زیاد است؛ لذا بر شخص مسلمان واجب است که در حد ضرورت و به قدر توان، کار کند و مخارج خود و خانواده‌ اش را تأمین سازد؛ اما شغل او باید مباح باشد و مالی را که صرف هزینه‌های زندگی خود می‌کند، حلال باشد. قرآن کریم از طرفی به کسب حلال امر می‌کند و از طرفی از ضد آن؛ یعنی حرام‌خواری و انجام کار نامشروع را نهی می‌کند و آن‌ را پیروی از شیطان می‌خواند و می‌فرماید: « یا أَیُّهَا النَّاسُ کُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ حَلالاً طَیِّباً وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبینٌ »؛ «ای مردم! از آنچه در این زمین است (از انواع خوردنی‌ها) حلال و پاکیزه بخورید و برخوردار شوید، و پیروی از گام‌های شیطان نکنید که او برای شما دشمنی آشکار است».



۱. شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ۱۸۰، دار الشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق.    
۲. حسینی شیرازی، سیدمحمد، المال، أخذا و عطاء و صرفا، محقق و مصحح: صاحب، مهدی، ص ۲۰۳، ‌ مؤسسة الوعی الاسلامی، دار العلوم، بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۵ ق.
۳. حسینی شیرازی، سیدمحمد، المال، أخذا و عطاء و صرفا، محقق و مصحح: صاحب، مهدی، ص ۲۰۳، ‌ مؤسسة الوعی الاسلامی، دار العلوم، بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۵ ق.
۴. بقره (۲)، آیه ۱۶۸.    



پایگاه اسلام کوئست.    


رده‌های این صفحه : اخلاق اسلامی | کسب حلال و حرام




جعبه ابزار