کاشف
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: قرآن، حدیث.
پرسش: صفت کاشف
خداوند در لغت و
قرآن و
حدیث به چه معناست؟
صفت «کاشف (کنار زننده/ از میان برنده/ برطرف کننده/ باز دارنده)»،
اسم فاعل از مادّه «کشف» است که بر جدا کردن و برکَندن چیزی از چیزی دلالت دارد؛ مانند برکَندن لباس از بدن.
فَراهیدی گفته است: کشف، یعنی برداشتن یک چیز از
[
روی
]
چیزی که آن را پنهان میکند و میپوشاند؛ مانند برداشتن پوشش از یک چیز.
برگرفتههای مادّه «کشف»، هفده بار در
قرآن کریم به
خدا نسبت داده شدهاند. و صفت «کاشف»، دو بار به این صورت آمده است: «وَ اِن یَمْسَسْکَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلاَ کَاشِفَ لَهُ اِلاَّ هُوَ؛
و اگر خدا به تو گزندی رساند، جز او آن را هیچ از میان برندهای نیست» و یک بار با تعبیر: «اِنَّا کَاشِفُواْ الْعَذَابِ؛ ما از میان برنده
عذاب هستیم».
در
آیات و
احادیث، کاشف بودن خدا، به اموری مانند گزند،
درد و غم و اندوه و بلا و عذاب رسوایی و پرده غفلت و به طور کلّی، هر چیزی که بدی به آن اطلاق شود، تعلّق گرفته است.
حدیثنت، برگرفته از مقاله «کاشف» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۱۲/۱۷.