• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

چگونگی توحید مصاحف

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: توحید مصاحف، جمع قرآن، امام علی.

پرسش: یکی شدن مصحف‌ها چگونه صورت گرفت؟



در خلافت عثمان (سال ۲۵ق)
[۱] ابی شامه، عبد الرحمن، المرشد الوجيز الي علوم تتعلق بالكتاب العزيز، ص۵۸.
[۳] رامیار، محمود، تاریخ قرآن، ص۴۳۵.
از مناطق گوناگون خبر می‌رسید که تازه مسلمانانِ غیر عرب، قرآن را با قرائت‌های مختلف می‌خوانند.
[۴] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، فتح الباری، ج۹، ص۱۴.
[۵] زرقانی، محمد عبد العظیم، مناهل العرفان، ج۱، ص۱۸۴- ۱۸۵.
[۶] تاریخ قرآن، معرفت، محمد‌هادی، ص۹۶-۹۹.
از جمله حذیفة بن یمان (از اصحاب سرّ رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و یاران امیر مؤمنان (علیه‌السلام)و سعید بن عاص که از جنگ ارمنستان باز می‌گشتند، خود دیدند که مردم هر شهری قرآن را با قرائتی می‌خوانند و قرائت خود را از دیگر قرائت‌ها برتر می‌دانند. از این رو، از عثمان خواستند برای جلوگیری از اختلاف، چاره‌ای بیندیشد.
[۸] شیخ صدوق، محمد بن علی، المقنع، ص۶.
[۹] سیوطی، جلال الدین، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۵۹.

منشا این قرائت‌ها، مصحف‌هایی بودند که برخی صحابه جمع آوری کرده بودند و با توجه به اعتبار و جایگاه اجتماعیِ گردآورندگان آنها، در میان مسلمانان جایگاهی ویژه پیدا کرده بودند. از این رو عثمان پس از مشورت با صحابه برجسته، چاره کار را در این دید که مصحف واحدی تهیه و نسخه برداری کند و در اختیار مسلمانان قرار دهد و فرمان داد قرآنی را که به دستور ابو بکر نوشته شده بود، از حفصه دختر عمر به امانت گرفتند. ابتدا گروهی مرکّب از: زید بن ثابت، عبداللَّه بن زبیر، سعید بن عاص و عبد الرحمن بن حارث بن هشام را مامور کرد تا نسخه‌های قرآن را بنویسند. عثمان دستور داد که هرگاه این گروه، اختلافی پیدا کردند، مورد اختلاف را به زبان قریش بنویسند. سپس با توجه به برخی اعتراضات، هفت نفر دیگر را به آنها افزود و ریاست آنها را به ابیّ بن کعب سپرد. برخی گزارش‌ها نشان می‌دهند که این انجمن، مصحف ابوبکر را اساس کار خود قرار داد؛ امّا از بررسی مصحف اُبَی و مقابله آنها با نوشته‌های بر جا مانده از زمان پیامبر خدا نیز غافل نماند و همین روش، راز موفقیت عثمان در توحید مصاحف بود.
[۱۱] رامیار، محمود، تاریخ قرآن، ص۴۲۱.


۱.۱ - مصحف امام علی

برخی با استناد به قراین و شواهدی نه چندان استوار، ادّعا کرده‌اند که گروه توحید مصاحف، مصحف امام علی (علیه‌السّلام) را اساس کار خود قرار دادند و علی (علیه‌السّلام) نسخه‌ای از قرآن در اختیار داشته که به فرمان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برخلاف ترتیب نزول، تدوین شده بود و این نسخه غیر از مصحف علی (علیه‌السّلام) است که گفته شده بر اساس ترتیب نزول بوده است.
برخی این گفته سید بن طاوس را که: «عثمان، قرآن را طبق نظر امیر مؤمنان (علیه‌السّلام) جمع کرد»، مؤیّد این مطلب گرفته‌اند.
[۱۵] کاوشی در جمع قرآن، ص۸۹.
هر چند پذیرش ادّعای مذکور مشکل است، امّا به هر حال، روند توحید مصاحف، مورد تایید علی (علیه‌السّلام) بوده است.
[۱۶] ابن ابی داود سجستانی، عبدالله بن سلیمان، المصاحف، ج۱، ص۱۷۶ -۱۷۷.
[۱۷] طباطبایی، محمد حسین، قرآن در اسلام، ص۱۶۵.
[۱۸] مباحث فی علوم القرآن، ص۸۴
در نتیجه، نسخه‌هایی از قرآن تهیه و به مراکز اصلی بلاد اسلامی فرستاده شد
[۱۹] شیخ صدوق، محمد بن علی، المقنع، ص۹.
و عثمان، نسخه موسوم به «اُمّ» یا «امام» را در مدینه نگه داشت.
[۲۲] مباحث فی علوم القرآن، ص۸۴.
[۲۳] طباطبایی، محمد حسین، قرآن در اسلام، ص۱۶۴.
این کار (توحید مصاحف)، مورد تایید امیر مؤمنان (علیه‌السّلام)
[۲۵] الالوسی، شهاب الدین، روح المعانی، ج۱، ص۴۳.
و دیگر صحابه بوده است. البته ابن مسعود، احتمالاً به علت این که جوانی کم سال و بی تجربه چون زید، متولّی این کار شده، ناراحت بوده است.
[۲۷] ابن ابی داود سجستانی، عبدالله بن سلیمان، المصاحف، ج۱، ص۱۸۹ - ۱۹۱.
بنا بر این، عثمان، تنها مردم را بر یک قرائتْ
[۲۹] الالوسی، شهاب الدین، روح المعانی، ج۱، ص۴۲-۴۳.
[۳۰] معرفت، محمد هادی، تاریخ قرآن، ص۱۰۱-۱۰۸.
یا همه را بر یک مصحفْ
[۳۱] شیخ صدوق، محمد بن علی، المقنع، ص۷.
[۳۲] ابی شامه، عبد الرحمن، المرشد الوجیز، ص۷۱.
جمع کرد تا از اختلاف جلوگیری شود.


به نظر می‌رسد که ارائه دیدگاهی قطعی در موضوع جمع قرآن، به دلیل متناقض بودن روایات، ممکن نباشد. با این حال، با نگاهی جامع به مجموع روایات و گزارش‌های تاریخی می‌توان گفت که جمع قرآن، در سه مرحله اتّفاق افتاده است:

۲.۱ - جمع آوری قرآن در زمان پیامبر

در این دوره، قرآن در مدت ۲۳ سال به صورت پراکنده نازل می‌شد و پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آن را با آرامی بر مسلمانان می‌خواند و آنها آن را به حافظه می‌سپردند. افزون بر این، پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برای نوشتن وحی قرآن، شتاب می‌کرد و به محض نزول هر آیه، به کاتبان وحی فرمان می‌داد آن را در جایگاهش قرار دهند و کتابت قرآن، خیلی زود در همان دوران مکه آغاز شد.
[۳۳] ابیاری، الموسوعة القرآنیة، ج۱، ص۳۵۲-۳۵۳.
به گزارش بخاری از بَراء، هنگام نزول آیه (لا یسْتَوِی القَاعِدُونَ مِنَ اَلمُؤْمنینَ)، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) زید را فراخواند و فرمود کتف و دوات بیاورد تا آن را بنویسد.
[۳۵] بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، ج۵، ص۱۸۳.
پس کاتبان وحی، آنچه را بر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نازل شده بود، در نوشت افزارهای مختلف، نوشتند و زمانی که وحی کامل شد و رحلت آن حضرت فرا رسید، همه قرآن در پیش روی آن حضرت و با نظارت کامل ایشان در صحیفه‌هایی متعدد نگاشته شده بود؛ ولی در یک مصحف، میان دوجلد، گردآوری نشده بود.
[۳۶] ابیاری، الموسوعة القرآنیة، ج۱، ص۳۵۴.
[۳۷] الجرمی، ابراهیم محمد، معجم علوم القرآن، ص۱۱۲-۱۱۳.


۲.۲ - جمع آوری قرآن در زمان ابو بکر

وی صحیفه‌های پیش گفته قرآن را در یک مصحف، جمع کرد و این نخستین مصحف رسمی بود که دستگاه خلافت، آن را تدوین کرد و گر نه پیش از این برخی از صحابه از جمله امیر مؤمنان (علیه‌السّلام) و ابن مسعود، مصاحفی را تدوین کرده بودند.
[۳۸] ابیاری، الموسوعة القرآنیة، ج۱، ص۳۵۵.
مصحف ابوبکر، نزد او باقی ماند تا این که مرد و سپس به عمر و بعد از او به حفصه رسید.
[۳۹] ابیاری، الموسوعة القرآنیة، ج۱، ص۳۵۶.
[۴۰] الجرمی، ابراهیم محمد، معجم علوم القرآن، ص۱۱۵.


۲.۳ - جمع آوری قرآن در زمان عثمان

در این زمان، در پی اختلافاتی که در مصاحف و به تبع آن در قرائت‌ها پیش آمده بود و خطری که از این ناحیه احساس می‌شد، عثمان، پس از مشورت با صحابه چاره کار را در این دید که مصحف واحدی فراهم کند و نسخه‌هایی از آن را در اختیار همه مسلمانان قرار دهد و این کار انجام شد.
[۴۱] الجرمی، ابراهیم محمد، معجم علوم القرآن، ص۱۱۲ – ۱۱۸.
[۴۲] ابیاری، الموسوعة القرآنیة، ج۱، ص۳۰۴ - ۳۵۵



۱. ابی شامه، عبد الرحمن، المرشد الوجيز الي علوم تتعلق بالكتاب العزيز، ص۵۸.
۲. صبحی صالح، مباحث فی علوم القرآن، ص۸۳.    
۳. رامیار، محمود، تاریخ قرآن، ص۴۳۵.
۴. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، فتح الباری، ج۹، ص۱۴.
۵. زرقانی، محمد عبد العظیم، مناهل العرفان، ج۱، ص۱۸۴- ۱۸۵.
۶. تاریخ قرآن، معرفت، محمد‌هادی، ص۹۶-۹۹.
۷. طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال، ج۱، ص۱۵۹.    
۸. شیخ صدوق، محمد بن علی، المقنع، ص۶.
۹. سیوطی، جلال الدین، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۵۹.
۱۰. ابن عطیة، عبد الحق، المحرر الوجیز، ج۱، ص۴۹.    
۱۱. رامیار، محمود، تاریخ قرآن، ص۴۲۱.
۱۲. کَورانی عاملی، علی، تدوین القرآن، ص۳۳۶-۳۳۸.    
۱۳. کَورانی عاملی، علی، تدوین القرآن، ص۳۵۱-۳۵۲.    
۱۴. سید بن طاووس، سعد السعود، ص۲۷۸.    
۱۵. کاوشی در جمع قرآن، ص۸۹.
۱۶. ابن ابی داود سجستانی، عبدالله بن سلیمان، المصاحف، ج۱، ص۱۷۶ -۱۷۷.
۱۷. طباطبایی، محمد حسین، قرآن در اسلام، ص۱۶۵.
۱۸. مباحث فی علوم القرآن، ص۸۴
۱۹. شیخ صدوق، محمد بن علی، المقنع، ص۹.
۲۰. یعقوبی، احمد ابن اسحاق، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۷۰.    
۲۱. سید بن طاووس، سعد السعود، ص۲۷۸.    
۲۲. مباحث فی علوم القرآن، ص۸۴.
۲۳. طباطبایی، محمد حسین، قرآن در اسلام، ص۱۶۴.
۲۴. سید بن طاووس، سعد السعود، ص۲۷۸.    
۲۵. الالوسی، شهاب الدین، روح المعانی، ج۱، ص۴۳.
۲۶. قمی نیشابوری، حسن، غرائب القرآن، ج۱، ص۲۷.    
۲۷. ابن ابی داود سجستانی، عبدالله بن سلیمان، المصاحف، ج۱، ص۱۸۹ - ۱۹۱.
۲۸. قمی نیشابوری، حسن، غرائب القرآن، ج۱، ص۲۷.    
۲۹. الالوسی، شهاب الدین، روح المعانی، ج۱، ص۴۲-۴۳.
۳۰. معرفت، محمد هادی، تاریخ قرآن، ص۱۰۱-۱۰۸.
۳۱. شیخ صدوق، محمد بن علی، المقنع، ص۷.
۳۲. ابی شامه، عبد الرحمن، المرشد الوجیز، ص۷۱.
۳۳. ابیاری، الموسوعة القرآنیة، ج۱، ص۳۵۲-۳۵۳.
۳۴. نساء/سوره۴، آیه۹۵.    
۳۵. بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، ج۵، ص۱۸۳.
۳۶. ابیاری، الموسوعة القرآنیة، ج۱، ص۳۵۴.
۳۷. الجرمی، ابراهیم محمد، معجم علوم القرآن، ص۱۱۲-۱۱۳.
۳۸. ابیاری، الموسوعة القرآنیة، ج۱، ص۳۵۵.
۳۹. ابیاری، الموسوعة القرآنیة، ج۱، ص۳۵۶.
۴۰. الجرمی، ابراهیم محمد، معجم علوم القرآن، ص۱۱۵.
۴۱. الجرمی، ابراهیم محمد، معجم علوم القرآن، ص۱۱۲ – ۱۱۸.
۴۲. ابیاری، الموسوعة القرآنیة، ج۱، ص۳۰۴ - ۳۵۵



سایت حدیث نت، برگرفته از مقاله « چگونگی توحید مصاحف»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۱/۰۵.    



جعبه ابزار