چگونگی ترتیب آیات قرآن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: قرآن،
آیه،
نزول،
سوره.
پرسش: ترتیب آیههای
قرآن آیا در عصر
پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) صورت گرفته و توقیفی است یا اجتهادی است؟
درباره زمان تدوین و تنظیم آیات، قرآن پژوهان بر یک نظر نیستند. بسیاری معتقدند، چینش و نظم کنونی آیات و شروع و ختم آنها در درون سورهها، به دستور و اعلام پیامبر خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) بوده و به اصطلاح، نظم آیات، «توقیفی» است. این دیدگاه چنان رایج است که حتی جمعی درباره آن، ادعای
اجماع کرده
و آن را تردیدناپذیر برشمردهاند.
این گروه از قرآن پژوهان به ادله ذیل استناد کردهاند:
۱. روایاتی که بر اساس آنها پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) برخی سورههای قرآن را با ترتیب کنونی در
نماز و غیر نماز، تلاوت میکردند.
۲. روایاتی که بر پایه آنها رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) آیاتی را به عنوان اوّلین یا آخرین آیات سورهها اعلام میکرد.
۳. روایاتی که بر اساس آنها رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) با اشاره
جبرئیل آیاتی را در سورههای خاصّی قرار میداد؛
مانند روایتی که میگوید: پس از نزول «اِنَّ اللَّه یاْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالاِحْسَانِ...؛
خداوند به
عدالت و
احسان فرمان میدهد»، پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) به دستور جبرئیل، آن را در
سوره نحل قرار داد.
این روایت به دو طریق، نقل شده که
ابن کثیر هر دو را تایید کرده است.
۴. روایاتی که بر اساس آنها پیامبر شخصاً فرمان میداد آیات پراکنده را در سورههای خاصّی قرار دهند.
۵. روایات فراوانی که با ذکرِ نام سورههای قرآن، برای قرائت آنها ثواب و خواصّی را ذکر میکنند.
مجموع این روایات در کتابهای خواص و فضائل قرآن گرد آمدهاند.
به نظر میرسد که اگر چه بر شماری از روایات یاد شده اشکالاتی چون
ارسال،
ضعف سند و تمام نبودن دلالت وارد است،
ولی از مجموع آنها و نیز اهتمام فوق العاده پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) به
صیانت از قرآن و نیز گرایش اکثر قرآن پژوهان به این نظر، میتوان توقیفی بودن ترتیب آیات سورهها را ترجیح داد. افزون بر این که ترتیب کنونیِ بیشترِ آیاتِ قرآن، مطابق با
ترتیب نزول است و همانگونه که در روایات فریقین آمده است،
کاتبان وحی آیات را پی در پی و به ترتیب نزول مینوشتند و هر گاه بسملهای نازل میشد درمییافتند که سوره پیشین پایان یافته و سورهای دیگر آغاز شده است، چنان که
امام صادق (علیهالسّلام) فرموده است: «کانَ یُعرَفُ اِنقِضاءُ سُورَةٍ بِنُزُول بِسمِ اللَّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ اِبتِداءً لِاُخری؛
پایان گرفتن سوره با نزول (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ) در ابتدای سوره دیگر، شناخته میشد.» همچنین بر پایه روایتی از
ابن عباس، پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) با نزول بسمله، به پایان یافتن سوره پیشین و آغاز شدن سوره پسین پی میبرد.
برخی روایات پیش گفته (جایگزینی آیات بر خلاف ترتیب نزول) نیز به صورت خاص و موردی و بر خلاف شیوه رایج در چینش آیات بر اساس نزول بوده است.
با این حال، برخی از محقّقان، توقیفی بودن چینش همه آیات قرآن را نپذیرفتهاند.
علامه طباطبایی با اذعان به این که بسیاری از سور قرآن، پیش از رحلت پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) در میان مسلمانان معروف بوده و نام این سورهها در احادیث پر شماری در گزارش
نماز رسول خدا به ما رسیده، بر این باور است که روایات و ادلّه یاد شده، توقیفی بودن ترتیب همه آیات قرآن را ثابت نمیکنند.
وی با استناد به روایاتی که کتابت قرآن را به
ترتیب نزول، گزارش میکنند و جدایی هر سوره را با نزول «بسم اللَّه» میدانند، نتیجه میگیرد که چینش قرآن در زمان پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) به ترتیب نزول بوده است و بر این اساس باید
آیات مکی در سورههای مکی و
آیات مدنی در سورههای مدنی باشند.
روایت جمع قرآن در
مصحف امام علی (علیهالسّلام) که به ترتیب نزول بوده نیز این نظر را تایید میکند. این در حالی است که بر اساس روایات پرشمارِ اسباب نزول، آیات فراوانی در
سورههای مدنی است که در
مکه نازل شدهاند، یا آیاتی که در اواخر حیات پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) نازل شدهاند، ولی در سورههای نازل شده در آغاز هجرت قرار گرفتهاند. پس طبعاً این جابه جایی به
اجتهاد صحابه بوده است.
سایت حدیث نت، برگرفته از مقاله «چگونگی ترتیب آیات قرآن»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۱/۰۶.