نگهداری از والدین در زمان پیری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: احترام به پدر و مادر، پیری.
پرسش: در نامه نوشته بودید که «من مادر پیری دارم که خیلی از چیزها را رعایت نمی‌کند، ...» و نیز تذکر داده بودید که «شغل من معلمی است و به خاطر برادران و خواهران ازدواج نکردم و آن‌ها بحمدالله به سروسامانی رسیده‌اند و حالا از مادر پیرم، نگهداری می‌کنم. مادر من مثلا در داخل حیاط خودش را خیس می‌کند، ... نماز نمی‌خواند».
پاسخ:
احترام به پدر و مادر بسیار کار ارزشمندی است. در
قرآن در این زمینه بسیار سفارش شده و حتی در چهار مورد احترام به پدر و مادر، در ردیف
توحید قرار داده شده؛ یعنی خداوند بلافاصله پس از آن‌که به توحید و
خداپرستی تاکید می‌کند، می‌فرماید: نسبت به والدینتان، نیکی کنید: «
و اعبدواالله و لا تشرکوا به شیئاً و باالوالدین احساناً».
در جای دیگری می‌فرماید: «
اما یبلغنّ عند الکبر احدهما اوکلاهما فلا تقل لهما اُفًّ»؛
یعنی در دوران پیری
پدر و مادر یا یکی از آنان، احترام آن‌ها را نگه دارید و کوچک‌ترین بی‌حرمتی نکنید.
نکته بسیار مهم که می‌توان از این
آیه استفاده کرد و باید شما خواهر گرامی به آن توجه کنید، این است که احترام به پدر و مادر در دوران پیری آن‌ها بیشتر از هر زمان دیگر اهمیت پیدا می‌کند؛ چون در دوران پیری، توانایی انجام بسیاری از کارها را ندارند ـ چشم امیدشان به فرزندشان است ـ مادر شما نیز با توجه به توصیفی که از ایشان نموده‌اید، نیاز به کمک دارد. هرچند ممکن است برای شما سخت باشد که از ایشان مراقبت نمایید و فحش‌ها و تحقیرهای ایشان را بشنوید، اما به هر حال ایشان در وضعیتی نیستند که شما از ایشان انتظار اصلاح رفتار و کنترل عملکرد داشته باشید، باید شما کنار بیایید.
در مورد مسائل عبادی مانند
نماز و
روزه، اگر می‌دانید حرف شما را قبول نمی‌کند، کاری به کارش نداشته باشید؛ اما در رابطه با مسائل بهداشتی و ... یگانه راهی که وجود دارد این است که شما یا یکی از دوستان نزدیکانتان، عهده‌دار مسئولیت ایشان شوید. قبل از آن که رفتارهای از آن قبیل انجام دهد، دستشویی ببرید و دائم مواظبت کنید، همیشه با بیان نرم و ملایم و چهره‌ای گشاده و باز با ایشان برخورد کنید، مقام مادر به مراتب برتر از مقام پدر است ـ
خداوند در قرآن می‌فرماید: مادر به خاطر سختی‌های بسیاری که متحمل شده است، شایسته احترام می‌باشد.
نکته دیگری که لازم است اشاره کنم این است که شما فرموده‌اید: «به خاطر برادرانم و پرستاری از مادرم،
ازدواج نکرده‌ام» از آن جهت که خواسته‌اید برادرانتان را سروسامان دهید، کار خوبی است، دست شما درد نکند؛ اما حالا که آن‌ها را سروسامان داده‌اید، به فکر آینده خودتان باشید. فکر می‌کنم شما نیز مانند هر
انسان دیگر، نیاز به یک آرامش‌دهنده دارید. چنان‌چه احترام به پدر و مادر یک امر مطلوب و پسندیده است، ازدواج نیز امر شایسته‌ای می‌باشد که در
اسلام تأکید فراوان شده است. البته ازدواج کردن شما، با پرستاری از مادرتان هم چندان منافاتی ندارد. می‌توانید بعد از این مسئولیت آن را به عهده یکی از برادرها و خانم ایشان بگذارید و خود نیز از ایشان باخبر باشید. یا اگر ایشان نمی‌پذیرند یا می‌دانید که خوب از وی مراقبت نمی‌شود، شما با فردی بنای ازدواج بگذارید، منتهی با ایشان شرط کنید که مادر نیز همراه شما باشد، در این صورت توانسته‌اید هم از مادر مراقبت کنید و هم خود شما به یک
آرامش روحی و روانی نائل می‌شوید.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «فلسفه اجازه گرفتن از پدر و مادر»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۱۰/۱۰.
