• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نسل در تعابیر قرآنی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: فرزند، انسان، نسل.

پرسش: واژه‌هایی که از ریشه «نسل» در تعابیر قرآنی وجود دارند، به چه معنا هستند؟

پاسخ: نسل در این آیه به معنای مردم تفسیر شده است و همچنین در معنای «نسل» به معنای خروج همراه با سرعت و شتاب هم آمده است.



«نسل» در لغت به معنای جدایی از چیزی است: «نسل الوبر عن البعیر و القمیص عن الانسان»؛ کرک از شتر و پیراهن از انسان جدا شد. فرزند را از آن جهت نسل می‌گویند که از انسان جدا می‌شود.
برخی از مفسران «نسل» را در اصل به معنای خروج گرفته‌اند، و می‌گویند مردم از آن جهت نسل آدم‌اند که از پشت او خارج شده‌اند، و «نسول» اصلش به معنای خروج است.


در قرآن کریم در آیات متعدد به این معنا اشاره شده، و بیشتر مفسران نسل را به انسان معنا کرده‌اند.
قرآن در ارتباط با فرزندان آدم (علیه‌السّلام) می‌فرماید: «ثم جعل نسله من سلالة من ماء مهین؛ سپس نسل او را از چکیده‌ای از آب پست و بی مقدار قرار داد.»
«و اذا تولی سعی فی الارض لیفسد فیها و یهلک الحرث و النسل و الله لا یحب الفساد ؛ و چون برگردد (یا ریاستی یابد) کوشش می‌کند که در زمین فساد نماید و کشت و نسل را نابود سازد، و خداوند تباهکاری را دوست ندارد.»
نسل در این آیه به معنای مردم تفسیر شده است. از امام صادق (علیه‌السّلام) نقل شده است، «حرث» در این جا دین است و «نسل» مردم‌اند.

۲.۱ - روایت زراره

زراره از امام باقر (علیه‌السّلام) و یا امام صادق (علیه‌السّلام) پرسید؛ منظور خداوند در این آیه که می‌فرماید: «و اذا تولی سعی فی الارض...» ، چیست؟ گفت: «نسل» همان فرزندان، «حرث» هم زمین است.


معنای «نسل» به معنای خروج همراه با سرعت و شتاب هم آمده است: «حتی اذا فتحت یاجوج و ماجوج و هم من کل حدب ینسلون ؛ تا آن گاه که (راه بر) یاجوج و ماجوج گشوده شوند و آنان را از بلندی‌ها به شتاب سرازیر گردند.»
«و نفخ فی الصور فاذا هم من الاجداث الی ربهم ینسلون ؛ (بار دیگر) در «صور» دمیده می‌شود، ناگهان آنها از قبرها، شتابان به سوی(دادگاه) پروردگارشان می‌روند.»

۳.۱ - ینسلون

«ینسلون» را در آیات به سرعت خارج شدن معنا کرده‌اند. زمانی که در صور دمیده شود ناگهان انسان‌ها با سرعت و شتابان از قبرها به سوی پروردگارشان خارج می‌شوند.


۱. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق، داودی، صفوان عدنان، ص۸۰۲، دمشق، بیروت، دارالقلم، الدار الشامیة، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.    
۲. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۲، ۵۴، مقدمه، بلاغی، محمد جواد، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.    
۳. سجده/سوره۳۲، آیه۸.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۲۰۵.    
۵. قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج۱، ص۷۱، محقق، مصحح، موسوی جزائری، سید طیب، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، ۱۴۰۴ق.    
۶. عروسی حویزی، عبد علی بن جمعه، تفسیر نور الثقلین، ج۱، ص۲۰۴، تحقیق، رسولی محلاتی، سید هاشم، قم، اسماعیلیان، چاپ چهارم، ۱۴۱۵ق.    
۷. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۸۰۲.    
۸. انبیاء/سوره۲۱، آیه۹۶.    
۹. یس/سوره۳۶، آیه۵۱.    
۱۰. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۵۸، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش.    



پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «نسل در تعابیر قرآنی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱/۲۴.    



جعبه ابزار