• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نذیر یا حاکم بودن پیامبر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: غیر مسلمان، کشتن، احسان، کفار، نیکی، مشرکین، خوش رفتاری
پرسش: چرا قرآن در مواردی؛ پیامبر(صلی الله علیه واله) را تنها هشدار دهنده می‌داند، ولی در جای دیگر می‌گوید که اگر کافران، اسلام را قبول نکنند، آنها را بکشید؟!
پاسخ: اصل اولی، خوش رفتاری و رعایت انصاف درباره غیر مسلمانان است. اما دستور جنگ و جهاد ، مربوط به کفاری می‌شود که با اسلام و مسلمانان دشمنی داشته و در صدد ضربه زدن به آنها هستند.



چرا سوره‌ای مکی درباره کافران می‌گوید که محمد فقط برای ارشاد آمده و اگر کسی مسلمان نشد خود ضرر می‌بیند، ولی در سوره‌های مدنی بعد از به قدرت رسیدن می‌گوید؛ اگر اسلام را قبول نکردند هرجا آنها را دیدید، بکشید؟!


هر چند که زمان و مکان به گونه‌ای در شیوه رفتار و عمل و نیز در احکام بی تاثیر نیست، ولی باید گفت که رفتار پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه واله) در کلیت آن تغییری پیدا نکرده است. رفتار حضرتشان با بت‌ها و مشرکان مکه به گونه‌ای بود که عاقبت تصمیم به قتل ایشان گرفتند و زمینه هجرت ایشان را به یثرب مهیا ساختند. این نشان می‌دهد که رفتار پیامبر با مشرکان، رفتاری سازش کارانه و محافظه کارانه نبود.
اما آنچه که در برخی از آیات آمده و خطاب به پیامبر می‌گوید که «تو فقط انذار دهنده هستی»، بدین معنا نیست که کار پیامبر تنها موعظه کردن و انذار دادن است و هیچ کار دیگری همچون تشکیل حکومت و حرکات نظامی برعهده او نیست، بلکه این نوع حصر ، حصر اضافی است؛ یعنی آیه در صدد این نیست که همه شئون حکومتی و ولایتی را از پیامبر نفی کند، بلکه فقط برای نفی یک مسئله و آن هم اجبار دیگران بر ایمان آوردن، بیان شده است. به عبارت دیگر؛ این آیه و آیات مشابه آن، در صدد بیان این نکته است که اصل هدایت به دست خدا است و پیامبر فقط وسیله و واسطه‌ای برای هدایت خدا است و کسانی را که خدا نخواهد، پیامبر هم نمی‌تواند آنان را هدایت کند؛
[۲] طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۷، ص۳۷، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.
از این رو در آیاتی که در مدینه نازل شده نیز از این دست معانی وجود دارد. برای نمونه؛ در آیه‌ای می‌فرماید: «پیامبر وظیفه‌ای جز رسانیدن پیام (الهی) ندارد».
پس از این که حکومت اسلامی در مدینه تشکیل شد، این امکان برای پیامبر(صلی الله علیه واله) ایجاد شد تا با ایجاد نیروی نظامی، در مقابل کسانی که مصمم به نابودی اسلام و حکومت اسلامی بودند، بایستند.

۲.۱ - برخورد اسلام با غیر مسلمانان

حکم کلی اسلام در مورد رابطه با غیر مسلمانان این است که با آنها برخورد خوب و شایسته شود. خداوند می‌فرماید «با مردم به خوبی سخن بگویید» و با آنها خوش رفتار باشید. در آیه‌ای دیگر به صورت مفصل‌تر به این موضوع می‌پردازد و می‌فرماید: «خدا شما را از نیکی کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانی که در راه دین با شما پیکار نکردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهی نمی‌کند؛ چرا که خداوند عدالت پیشگان را دوست دارد». از این آیات برمی‌آید که اصل اولی، خوش رفتاری و رعایت انصاف درباره غیر مسلمانان است. اما دستور جنگ و جهاد ، مربوط به کفاری می‌شود که با اسلام و مسلمانان دشمنی داشته و در صدد ضربه زدن به آنها هستند.


۱. فاطر/سوره۳۵، آیه۲۳.    
۲. طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۷، ص۳۷، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.
۳. مائده/سوره۵، آیه۹۹.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۸۳.    
۵. ممتحنه/سوره۶۰، آیه۸.    



پایگاه اسلام کوئست برگرفته از مقاله «تغییر رویکرد پیامبر نسبت به مشرکین » تاریخ باز یابی ۱۳۹۴/۰۱/۱۲.    



جعبه ابزار