منع فرزندان از انجام فرائض دینی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: قرآن،
شرک،
فریضه.
پرسش: اگر شخصی به انجام فرائض دینی علاقمند بوده و آنها را بجا آورد، در عین حال والدین وی از این مساله ناراضی بوده و از او ممانعت بعمل آورند چه عذابی پیش رو خواهند داشت؟!
پاسخ: دامنه و گستره اطاعت از
پدر و
مادر تا جایی است که مانع انجام دستورات الهی نشوند.
در قرآن کریم بعد از آن که خدای متعال انسان‌ها را از شرک
نهی فرموده، نسبت به احسان در حق پدر و مادر و اطاعت از آنان سفارش کرده است. دامنه و گستره اطاعت از پدر و مادر تا جایی است که مانع انجام دستورات الهی نشوند. یعنی اگر پدر یا مادر فرزند خود را از انجام واجبات دینی (فرائض دینی) منع کنند و یا او را بر انجام کاری که معصیت و خلاف شرع (
حرام) است، امر کنند، در این صورت اطاعت از آنان واجب نیست. و اگر فرزند توانایی دارد باید در این موارد با آنان مخالفت کرده و واجبات دینی خود را انجام دهد و کارهای معصیت و خلاف شرع را ترک کند و اگر توانایی مخالفت با آنان را نداشته باشد و مجبور به ارتکاب حرام و یا ترک واجب شود گناه آن متوجه کسی است که او را به گناه‌انداخته است. و میزان گناه و عقوبت این کار بستگی به نوع واجبی دارد که ترک شده یا گناهی که فرزند انجام داده است.
اما اگر والدین ترک مستحبات و مباحات و یا انجام مکروهات و مباحات را از فرزندان خود بخواهند، اطاعت از آنان لازم است.
مثلاً اگر پدر و مادر فرزندشان را از روزه مستحبی نهی کنند، نباید فرزند روزه بگیرد. یا اگر روزه مستحبی فرزند موجب اذیت پدر و مادر بشود، باید ترک شود و اگر روزه گرفته باید
افطار کند.
در قرآن کریم بعد از آن که خدای متعال انسان‌ها را از شرک نهی فرموده، نسبت به احسان درحق پدر و مادر سفارش کرده است. مرحوم
علامه طباطبائی می‌فرماید: بعد از
توحید یکی از بزرگ‌ترین واجبات الهی
احسان به والدین است
و در این احسان و احترام فرقی بین والدین مؤمن و کافر نیست؛ زیرا قرآن به صورت مطلق (بدون هیچ قیدی) می‌فرماید: «به پدر و مادر احسان کنید.»
هم چنین در روایتی از
امام باقر (علیه‌السّلام) وارد شده است که "به والدین بر و نیکی کنید چه فاجر باشد و چه نیکوکار،
یکی از مصادیق احسان به پدر و مادر عدم مخالفت با دستورات و خواسته‌های آنان است.
اما در جایی که خواسته آنان در تضاد و مخالفت با دستورات و اعمال دینی باشد باید گفت وظایف و دستورات شرع به پنج دسته تقسیم می‌شوند:
واجبات دینی (فرائض دینی) که انجام آنها لازم و ترک آنها
حرام است. در این موارد اگر پدر و مادر با هم یا یکی از آنها فرزند را از انجام چنین دستوراتی منع کنند اطاعت آنان بر فرزند
واجب نیست.
محرمات (کارهای حرام) که انجام آنها حرام (ممنوع) و ترک آنها لازم است. در این موارد نیز اگر پدر و مادر با هم یا یکی از آنها، فرزند خود را وادار به انجام چنین دستوراتی کنند اطاعت آنان بر فرزند واجب نیست.
امام علی (علیه‌السّلام) در این زمینه می‌فرماید: "اطاعت از مخلوق (هر کس که باشد) در انجام معصیت الاهی پذیرفتنی نیست".«لا طاعة لمخلوق فی معصیة الخالق».
و در جای دیگر می‌فرماید: "حق پدر آن است که فرزند در هر چیزی جز
معصیت خداوند، از او پیروی کند".«اِنَّ لِلْوالِدِ عَلَی الْوَلَدِ حَقّاً فَحَقُّ الْوالِدِ اَنْ یُطیعَهُ فی کُلِّ شَیْءٍ اِلّا فی مَعْصِیَةِ اللهِ»
امام رضا (علیه‌السّلام) در این باره می‌فرمایند: "نیکی به پدر و مادر واجب است، اگر چه مشرک باشند، ولی اگر امر به معصیت خداوند کردند، نباید از آنان اطاعت شود".
مستحبات، دستوراتی است که انجام آنها نیکو است اما لازم نیست و ترک آنها نیکو نیست اما حرام هم نیست. در این موارد اگر پدر و مادر با هم یا یکی از آنها، فرزند را از انجام چنین دستوراتی منع کنند و یا او را به انجامش امر کنند اطاعت آنان بر فرزند واجب است. لذا فقیهان فرموده‌اند: "اگر پدر و مادر فرزندشان را از روزه مستحبی نهی کنند، احتیاط واجب آن است که روزه نگیرد. هم چنین اگر روزه مستحبی فرزند موجب اذیت پدر و مادر بشود، باید ترک شود و اگر روزه گرفته باید افطار کند."
همچنین فرموده‌اند: " اگر پدر یا مادر به فرزند خود
امر کنند که
نماز را به
جماعت بخواند، چون اطاعت پدر و مادر واجب است، بنا بر
احتیاط واجب باید نماز را به جماعت بخواند و قصد استحباب نماید."
مکروهات، دستوراتی است که انجام آنها نیکو نیست اما حرام هم نیست و ترک آنها نیکو است اما واجب نیست. در این موارد نیز اگر پدر و مادر با هم یا یکی از آنها، فرزند را از انجام چنین دستوراتی منع کنند و یا او را به انجامش امر کنند اطاعت آنان بر فرزند واجب است.
مباحات، کارهایی است که انجام و ترک آنها از نظر شرع یکسان است و اسلام انتخاب انجام و یا ترک آنها را به انسان‌ها واگذار فرموده است. در این موارد نیز اگر پدر و مادر با هم یا یکی از آنها، فرزند را از انجام چنین دستوراتی منع کنند و یا اورا به انجامش امر کنند اطاعت آنان بر فرزند واجب است.
بر این اساس باید گفت:
در مواردی که پدر و مادر آگاهانه یا ناآگاهانه فرزند خود را از انجام واجبات دینی (فرائض دینی) منع کنند و یا او را بر انجام کاری که معصیت و خلاف شرع (حرام) است، امر کنند. اطاعت از آنان واجب نیست. و اگر فرزند توانایی دارد (مثلا با
تقیه یا
توریه و انجام واجبات دینی در خفا و پنهانی و....) باید در این موارد با آنان مخالفت کرده و واجبات دینی خود را انجام دهد و کارهای معصیت و خلاف شرع را ترک کند و اگر توانایی مخالفت با آنان نداشته باشد و مجبور به ارتکاب حرام و یا ترک واجب شود. (این فرض به ندرت اتفاق می‌افتد) گناه آن متوجه کسی (پدر و مادری) است که او را به گناه انداخته‌اند. و عقوبت این کار بستگی به نوع واجبی دارد که ترک شده یا گناهی که فرزند انجام داده است.
با این همه از آنجائیکه پدر و مادر حق بزرگی بر گردن
انسان دارند، و خداوند نیکی به والدین را بصورت کلی توصیه فرموده است؛ "خواه مؤمن باشند، خواه کافر". ضمن رعایت احترام و احسان به والدین باید پیوسته، از درگاه خداوند،
هدایت،
رحمت و
غفران الهی را برای آنان طلب نمائیم و از طریق
محبت، آنان را با خویش همراه سازیم.
پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «ممانعت فرزندان از انجام فرائض دینی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۹/۱۵.
