منان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: صفت، منان،
خداوند.
پرسش: صفت منّان خداوند را توضیح دهید؟
واژه «منّان (گشاده دست/ بسیار بخشنده)»، صیغه مبالغه از ریشه «منن» است که بر نیکی کردن دلالت می‌کند. «مَنّ»، یعنی بخشیدن. پس «مَنّان»، نعمت دهنده و بخشنده است. در
زبان عربی، در بسیاری موارد، «مَنّ» به معنای نیکی کردن به کسی است که نیکی کننده، از او پاداش نمی‌جوید و در برابر نیکی، عوض نمی‌خواهد.
در
قرآن کریم، برگرفته‌های ریشه «منن»، دوازده بار به
خدای متعال نسبت داده شده، امّا صفت «مَنّان»، به‌کار نرفته است. برخی احادیث، این صفت را به خدا اختصاص داده‌اند؛ زیرا بخشنده نخستین، خداست و همه نعمت‌ها، در نهایت به خدا باز می‌گردند و او سرچشمه نهاییِ همه نعمت‌هاست و دیگر موجودات، واسطه‌های رسیدن بخشش به مردمان هستند.
در احادیث، امور گوناگونی به عنوان منّت ذکر شده‌اند؛ از جمله:
دانش،
عقل، فرمان‌روایی،
عدالت، یاری، پیامبری،
شریعت و طاعات،
ایمان، راهیابی،
ولایت اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) و
بهشت. همه این امور، در واقع نعمت‌های الهی هستند؛ امّا از میان نعمت‌های الهی، بیشتر بر نعمت‌های معنوی تأکید شده است تا نعمت‌های مادّی.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «منان» تاریخ بازیابی ۱۳۹۷/۲/۴.
