• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

متکبر بودن خدا

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه:تکبر خدا، صفات خداوند، متکبر.
پرسش:در سوره ۵۹ خداوند خود را با صفت متکبر معرفی می کند! آیا خدا واقعاً متکبر است؟ معنای تکبر خدا چیست؟
پاسخ:برای روشن تر شدن مطلب ابتدا باید معنای کبر را بررسی کنیم.



«کبر» نزد عالمان اخلاق، عبارت است از: حالتی که انسان خود را بالاتر از دیگری ببیند و بر این باور باشد که از دیگران برتر است. این خصیصه از بزرگ ترین صفات رذیله در انسان است.
[۱] نراقی، محمد مهدی، جامع السعادات، ج ۱، ص ۳۲۸، اسماعیلیان، قم، چاپ هفتم، ۱۳۸۶ش؛ نراقی، ملا احمد، معراج السعادة، ص ۲۱۶، رشیدی، تهران، بی تا.



«متكبر» از ماده «تكبر» به دو معنا است: يكى از آن معانی ممدوح و پسندیده است كه در مورد خداوند به كار مى ‌رود، و آن دارا بودن بزرگى و صفات پسنديده فراوان است، و ديگرى نكوهيده و مذموم است كه در مورد غير خدا به كار مى ‌رود، و آن حالتی که انسان خود را بالاتر و برتر از دیگری ببیند و بر این باور باشد که از دیگران برتر است. و صفاتى را كه ندارند به خود نسبت دهند. اولی پسندیده است و دومی در وصف عموم مردم است.


طبق تعریف ارائه شده از کبر و تکبر؛ تکبر صفتی از صفات خدا است؛ چون عظمت و کبریایی مختص ذات خداوند است، و هر بنده ای که تکبر کند در صفتی از صفات خدا با او به مقابله و منازعه برخاسته است. بنابر این، از آن جا كه عظمت و بزرگى تنها شايسته مقام خدا است، اين واژه به معناى ممدوحش تنها در باره او به كار مى ‌رود، و هرگاه در غير مورد او به كار رود به معناى مذموم است.
در حديثى از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است: «كبريا و بزرگى رداى خداوند است و هر كس بر سر اين ردا با او ستيزه و كشمكش كند، وى را در آتش سرنگون سازد».
مفسران قرآن کریم عموماً صفت تکبر در خدا را به عظمت و کبریایی معنا کرده اند؛ زيرا كه كبريايى و عظمت و جلال مخصوص ذات بى زوال خداوند است و بزرگ تر و بالاتر از آن است كه بتواند كسى در مقابل او اظهار بزرگى و منيّت نمايد.
[۵] بانوى اصفهانى، سيده نصرت امين، مخزن العرفان در تفسير قرآن، ج ‌۱۲، ص ۲۴۴، نهضت زنان مسلمان، تهران، ۱۳۶۱ ش.
[۶] مغنيه، محمد جواد، تفسير الكاشف، ج ‌۷، ص ۲۹۵، دار الكتب الإسلامية، تهران، ۱۴۲۴ ق.
[۷] حسينى همدانى، سيد محمد حسين، انوار درخشان، ج ‌۱۶، ص ۲۸۱، كتابفروشى لطفى، تهران، ۱۴۰۴ق.

خداوند از آن جهت متکبر است که در نهايت كبريا، عظمت و بزرگى است، و هر پديده‌ اى نسبت به ساحت او اظهار ذلت و خوارى مى‌ نمايد.
[۸] حسينى همدانى، سيد محمد حسين، انوار درخشان، ج ‌۱۶، ص ۲۸۱، كتابفروشى لطفى، تهران، ۱۴۰۴ق.



متکبر بودن خداوند به معنای عظمت و بزرگی است؛ خداوند متکبر است؛ یعنی بلند مرتبه است. اما در انسان وقتی گفته می شود فلان شخص متکبر است؛ یعنی خود را برتر و بالاتر از دیگران می بیند و این از صفات شیطانی و رذیله اخلاقی است؛ چرا که در تعالیم دینی آمده است، انسان مؤمن باید در برابر مؤمنان و همنوعان خود متواضع باشد، نه متکبر.



۱. نراقی، محمد مهدی، جامع السعادات، ج ۱، ص ۳۲۸، اسماعیلیان، قم، چاپ هفتم، ۱۳۸۶ش؛ نراقی، ملا احمد، معراج السعادة، ص ۲۱۶، رشیدی، تهران، بی تا.
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج ۱، ص ۶۹۶- ۶۹۸، واژه «کبر».    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‌۲۳، ص ۵۵۴، دار الکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۴ش.    
۴. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۸۳، ص ۳۷۰، مؤسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ق. «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لِمَنْ عِنْدَهُ الْکِبْرِیَاءُ رِدَاءُ اللَّهِ فَمَنْ نَازَعَهُ شَیْئاً مِنْ ذَلِکَ کبه -أَکَبَّهُ‌- اللَّهُ فِی النَّارِ...».    
۵. بانوى اصفهانى، سيده نصرت امين، مخزن العرفان در تفسير قرآن، ج ‌۱۲، ص ۲۴۴، نهضت زنان مسلمان، تهران، ۱۳۶۱ ش.
۶. مغنيه، محمد جواد، تفسير الكاشف، ج ‌۷، ص ۲۹۵، دار الكتب الإسلامية، تهران، ۱۴۲۴ ق.
۷. حسينى همدانى، سيد محمد حسين، انوار درخشان، ج ‌۱۶، ص ۲۸۱، كتابفروشى لطفى، تهران، ۱۴۰۴ق.
۸. حسينى همدانى، سيد محمد حسين، انوار درخشان، ج ‌۱۶، ص ۲۸۱، كتابفروشى لطفى، تهران، ۱۴۰۴ق.



پایگاه اسلام کوئست    


رده‌های این صفحه : تکبر | خداشناسی | صفات الهی | صفات ثبوتی | کلام




جعبه ابزار