• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

علت خشکی اشک چشم در روایات

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


کلیدواژه:خشکی چشم، یاد خدا، ترس از مرگ.
پرسش :عبارتی به معصومان نسبت داده می‌شود مبنی بر اینکه «علت خشکی اشک چشم ، زیادی گناه و دلیل زیادی گناه هم فراموشی مرگ است و فراموشی مرگ هم از دوستی دنیا سرچشمه می‌گیرد»؛ آیا چنین روایتی داریم؟


در حدیثی آمده است:شخصی نزد امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) آمد و گفت:اشک چشمم خشک شده علتش چیست؟ آن‌حضرت فرمود:«از زیادی گناه و زیادی گناه هم از فراموشی مرگ و فراموشی مرگ هم از حُبّ دنیا است»؛ لطفاً متن کامل و منبع آن‌را ذکر کنید.

آنچه در پرسش آمده، ترکیبی از چند حدیث است که از جهت متن و محتوا یکسان هستند و اگر کنار هم قرار گیرند، نتیجه ذکر شده به‌دست می‌آید. در این‌جا به ذکر برخی از این احادیث بسنده می‌شود.
امام علی(علیه السلام) می‌فرماید:
«اشک چشم خشک نمی‌گردد مگر به‌واسطه قساوت قلب ، و کسی قسی القلب نمی‌شود مگر از زیادی گناهان ».
[۱] شیخ صدوق، علل الشرائع، ج ‌۱، ص ۸۱، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، ۱۳۸۵ش.     ‌ «قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(علیه السلام) مَا جَفَّتِ الدُّمُوعُ إِلَّا لِقَسْوَةِ الْقُلُوبِ وَ مَا قَسَتِ الْقُلُوبُ إِلَّا لِکَثْرَةِ الذُّنُوب»
‌
«هر کس بسیار مرگ را یاد کند، از مکر دنیا نجات پیدا می‌کند».
[۲] لیثی واسطی، علی، عیون الحکم و المواعظ، محقق، مصحح، حسنی بیرجندی، حسین، ص ۴۴۹، قم، دار الحدیث، چاپ اول، ۱۳۷۶ش. «مَنْ أَکْثَرَ مِنْ ذِکْرِ الْمَوْتِ نَجَا مِنْ خِدَاعِ الدُّنْیَا»    
[۳] تمیمی آمدی، عبد الواحد بن محمد، غرر الحکم و درر الکلم، محقق، مصحح، رجائی، سید مهدی،‌ ص ۶۱۹، قم، دار الکتاب الإسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۰ق. ‌

«ای مردم! از دنیا دوستی بر حذر باشید که آن سرچشمه هر خطا، درب ورودی هر بلا، همراه هر فتنه و باعث هر مصیبت و گرفتاری است».
[۴] ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول عن آل الرسول (صلی الله علیه و آله)، محقق و مصحح:غفاری، علی اکبر، ص ۲۱۵، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق.     «أَیُّهَا النَّاسُ إِیَّاکُمْ وَ حُبَّ الدُّنْیَا فَإِنَّهَا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَةٍ وَ بَابُ کُلِّ بَلِیَّةٍ وَ قِرَانُ کُلِّ فِتْنَةٍ وَ دَاعِی کُلِّ رَزِیَّة»

گفتنی است؛ دوست داشتن دنیا به قدر معقول و مشروع که انسان را وادار به برپا کردن یک زندگی پاک و طبیعی کند امری پسندیده و شایسته است. اما دوستی و محبت به دنیا اگر عاملش حرص و طمع و هوا و شهوت باشد، و باعث آلوده شدن به هر نوع مال و لذت حرام گردد، نامعقول و نامشروع و موجب انجام رذایل اخلاقی و گناه و خرابی آخرت ، و گرفتار شدن به عذاب است.

۱. ↑ شیخ صدوق، علل الشرائع، ج ‌۱، ص ۸۱، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، ۱۳۸۵ش.     ‌ «قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(علیه السلام) مَا جَفَّتِ الدُّمُوعُ إِلَّا لِقَسْوَةِ الْقُلُوبِ وَ مَا قَسَتِ الْقُلُوبُ إِلَّا لِکَثْرَةِ الذُّنُوب»
۲. ↑ لیثی واسطی، علی، عیون الحکم و المواعظ، محقق، مصحح، حسنی بیرجندی، حسین، ص ۴۴۹، قم، دار الحدیث، چاپ اول، ۱۳۷۶ش. «مَنْ أَکْثَرَ مِنْ ذِکْرِ الْمَوْتِ نَجَا مِنْ خِدَاعِ الدُّنْیَا»    
۳. ↑ تمیمی آمدی، عبد الواحد بن محمد، غرر الحکم و درر الکلم، محقق، مصحح، رجائی، سید مهدی،‌ ص ۶۱۹، قم، دار الکتاب الإسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۰ق. ‌
۴. ↑ ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول عن آل الرسول (صلی الله علیه و آله)، محقق و مصحح:غفاری، علی اکبر، ص ۲۱۵، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق.     «أَیُّهَا النَّاسُ إِیَّاکُمْ وَ حُبَّ الدُّنْیَا فَإِنَّهَا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَةٍ وَ بَابُ کُلِّ بَلِیَّةٍ وَ قِرَانُ کُلِّ فِتْنَةٍ وَ دَاعِی کُلِّ رَزِیَّة»


پایگاه اسلام کوئست    



جعبه ابزار