علت تأخیر ظهور امام زمان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: فساد،
ظلم، ظالم، آمادگی ظهور، پیروزی،
ظهور امام زمان (عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)،
حکومت امام زمان (عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف).
پرسش: حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) وقتی که فساد زیاد شد می‌آید. چرا زودتر نمی‌آید. هر چه دیرتر بیاید فساد زیادتر می‌شود و دیگر نمی‌تواند با یاران کمش دشمن را شکست دهد؛ پس چرا نمی‌آید؟
پاسخ: اینکه حضرت ظهور نمی‌کند، بدین علت نیست که فسادها بیشتر شوند و هر روز بر تعداد
مفسدان افزوده شود؛ بلکه هر نهضت و انقلابی که برای
هدف معینی برپا شود، در صورتی امکان پیروزی دارد که زمینه آن، از هر جهت فراهم باشد. یکی از شرایط مهم موفقیت این است که عموم مردم خواستار آن انقلاب باشند.
زیاد شدن فساد نشانه‌ای است برای نزدیک شدن آن انقلاب بزرگ، و لازمه زیاد شدن فساد به معنی فاسد شدن توده مردم و بی‌یار شدن حضرت نیست و هر زمانی که روزگار ظهورش فرا رسد، صالحان زیادی و سپاهیانی قدرتمند در
اختیار خواهد داشت.
نیامدن حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) به این خاطر نیست که آدم‌های فاسد بیشتر شوند و فساد هم زیاد شود، بلکه تأخیر در آمدن او، علاوه بر حکمت‌هایی که
خداوند می‌داند، به برخی آمادگی‌های نیز بستگی دارد؛ از جمله: ۱. آمادگی فکری و فرهنگی؛ ۲. آمادگی اجتماعی؛ ۳. آمادگی‌های تکنولوژی و ارتباطی؛ ۴. آمادگی‌های فردی؛ ۵. آمادگی نظامی.
نخستین نشانه‌ای که با مشاهده آن می‌توان نزدیک شدن هر انقلابی ـ از جمله انقلاب بزرگ مهدوی ـ را پیش‌بینی کرد، گسترش ظلم و جور و فساد و تجاوز به حقوق دیگران و انواع
مفاسد اجتماعی و
انحرافات اخلاقی است که خود عامل توسعه فساد در جامعه است. طبیعی است فشار که از حد گذشت، انفجار رخ می‌دهد؛ زیرا انفجارهای اجتماعی همانند انفجارهای میکانیکی به دنبال فشارهای شدید و زائد از حد است. گسترش دامنه‌های ظلم و فساد به وسیله ضحّاکان هر زمان، بذرهای انقلاب را آبیاری می‌کند و کاوه‌های آهنگر را در کنار کوره‌های
آتش پرورش می‌دهد؛ کم‌کم بحران اوج می‌گیرد و لحظه‌لحظه انقلاب نزدیک می‌گردد. در مورد نزدیک شدن انقلاب بزرگ جهانی و ظهور مصلح بزرگ مهدی نیز مسئله همین‌گونه است.
روایتی که می‌گوید «
مهدی از فرزندان من است، برای او غیبتی است. هنگامی که ظاهر شود،
زمین پر از قسط و
عدل می‌شود؛ همان‌طور که پر از جور و ظلم شده است، به نشانه‌ای از
نشانه‌های آخرالزمان اشاره دارد.
و این بدان معنا نیست که حضرت ظهور نمی‌کند، تا اینکه فسادها بیشتر شوند و هر
روز بر تعداد مفسدان افزوده گردد. (و معنای
روایت این نیست که تعداد آدم‌های فاسد تا حدی بالا می‌رود که حضرت بی‌یار می‌شود و اصولاً لازمه زیاد شدن فساد و ظلم، زیاد شدن ظالم و ستمگر نیست؛ زیرا ممکن است
ظالم و مفسدان کمی باشند؛ ولی ظلم و فسادهای زیاد انجام دهند و به وجود آورند.) بلکه هر نهضت و انقلابی که برای هدف معینی برپا شود، در صورتی امکان پیروزی دارد که زمینه آن، از هر جهت فراهم باشد و اوضاع و شرایط کاملاً آماده باشد. یکی از شرایط مهم موفقیت این است که عموم مردم خواستار آن انقلاب باشند و افکار عمومی برای تأیید و پشتیبانی آن مهیا باشند. در غیر این صورت انقلاب با شکست مواجه خواهد شد.
نهضت و قیام مهدی موعود (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) نیز از این قاعده کلی مستثنا نبوده، در صورتی می‌تواند پیروز شود که اوضاع و شرایط مساعد و زمینه فراهم باشد. نهضت آن جناب یک نهضت سطحی و کوچک نیست؛ بلکه یک انقلاب همه‌جانبه و جهانی است. برنامه بسیار عمیق و دشواری دارد. می‌خواهد تمام اختلافات نژادی و کشوری و زبانی و مرامی و دینی را برطرف سازد و سرتاسر گیتی را با یک حکومت نیرومند اداره کند تا همه بشر با
صلح و صفا در کنار هم
زندگی کنند. می‌خواهد افکار پریشان بشر را به سوی یک هدف متمرکز کند و دانشمندان و اهل تحقیق می‌دانند که به وقوع پیوستن یک چنین انقلاب جهانی و عمیق کاری است بسیار دشوار و چنان نیست که بدون اسباب و مقدمات و آمادگی افکار عمومی و فراهم بودن زمینه، امکان وقوع داشته باشد.
قرآن کریم نیز شایستگی و صلاحیت را شرط آن انقلاب دانسته و می‌فرماید: «ما در
زبور نوشتیم که بندگان شایسته و صلاحیت‌دار ما قدرت
زمین را به دست می‌گیرند».
از این
آیه شریفه نیز استفاده می‌شود که گرچه طبق مفاد روایت در آخر زمان فساد و ظلم زیاد می‌شود، ولی برای حضرت مهدی نیروی کافی و صلاحیت‌دار جهت ایجاد کردن آن انقلاب بزرگ باقی می‌ماند.
زیاد شدن فساد نشانه‌ای است برای نزدیک شدن آن انقلاب بزرگ و لازمه زیاد شدن
فساد به معنی فاسد شدن توده مردم و بی‌یار شدن حضرت نیست و هر زمانی که روزگار ظهورش فرا رسد، صالحان زیادی و سپاهیانی قدرتمند در اختیار خواهد داشت که برخی تعداد کامل لشکریان امام زمان را صد هزار نفر ذکر کرده‌اند.
از طرفی از اوضاع عمومی زمان ظهور می‌توان پیش‌بینی نمود که وقتی مهدی موعود ظاهر شود و حقایق
اسلام را به جهانیان عرضه دارد و برنامه‌های انقلابی و اصلاحی اسلام را به گوش آنان برساند، بسیاری از مردم اسلام را قبول می‌کنند؛ زیرا از یک طرف، استعداد مردم برای درک حقایق به حد
کمال رسیده و از طرف دیگر، کراماتی به دست امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) مشاهده می‌کنند. علاوه بر اینها اوضاع عمومی
جهان را غیر عادی و فوق‌العاده می‌بینند و اعلام خطر رهبر انقلاب جهانی به گوششان می‌رسد. این اوضاع سبب می‌شود که مردم جهان فوج فوج به دست مهدی موعود، اسلام
اختیار نمایند و از
قتل نجات یابند؛ از‌این‌رو فقط کفار و ستمگران معاند به دست لشکر مهدیِ دادگستر هلاک می‌شوند.
نیامدن حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) به این خاطر نیست که آدم‌های فاسد بیشتر شوند و فساد هم زیاد شود، بلکه تأخیر در آمدن او، علاوه بر حکمت‌هایی که خداوند می‌داند، به آمادگی‌های زیر نیز بستگی دارد:
یعنی سطح افکار مردم جهان چنان بالا رود که بدانند مثلاً مسئله «نژاد» یا «مناطق مختلف جغرافیایی، مسئله قابل توجهی در زندگی نیست و تفاوت رنگ‌ها و زبان‌ها و سرزمین‌ها نمی‌تواند بشر را از هم جدا سازد».
مردم جهان باید از
ظلم و ستم و نظامات موجود خسته شوند، تلخی این زندگی مادی و یک‌بعدی را احساس کنند و حتی از اینکه ادامه این راه یک‌بعدی ممکن است، در آینده مشکلات کنونی را حل کند، مأیوس گردند.
امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: تا همه اصناف مردم به حکومت نرسند، حضرت مهدی قیام نمی‌کند تا کسی نگوید اگر ما هم به
حکومت می‌رسیدیم، با
عدالت رفتار می‌کردیم.
برخلاف آنچه بعضی می‌پندارند که رسیدن به مرحله تکامل اجتماعی و رسیدن به جهانی آکنده از صلح و عدالت، تنها با نابودی تکنولوژی جدید امکان‌پذیر است، وجود این صنایع پیشرفته نه‌تنها مزاحم یک
حکومت عادلانه جهانی نخواهد بود، بلکه شاید بدون آن وصول به چنین هدفی محال باشد.
امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) ظهور نمی‌کند، مگر آن‌که تعداد آنان به ده هزار نفر برسد.
شیخ حر عاملی می‌گوید: در روایت است که تعداد کامل سپاه امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) صد هزار نفر است.
امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرماید: باید هر یک از شما برای
خروج قائم (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف)
اسلحه تهیه کند، اگرچه یک
نیزه باشد.
و با این آمادگی‌ها پیروزی حضرت حتمی است.
۱. مکیال المکارم، تالیف آیت‌الله سیدمحمدتقی موسوی اصفهانی.
۲. خورشید مغرب، محمدرضا حکیمی.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «علت تأخیر ظهور امام زمان»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۸/۰۸/۲۸.
