• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صلوات بلند

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: صدای بلند، صلوات فرستادن، شیطان.
پرسش: آیا این روایت: «هر قدر صلوات بلندتر فرستاده شود، شیطان دورتر می‌شود» در منابع روایی وجود دارد؟ و آیا این یعنی ترغیب به فریاد کشیدن در صلوات چنان‌چه در بسیاری از مجالس دیده می‌شود؟
پاسخ:



با جست‌و‌جو در منابع روایی، حدیث مورد سؤال یافت نشد؛ اما روایاتی وجود دارد که می‌گوید صلوات با صدای بلند نفاق را از انسان دور می‌کند.

۱.۱ - روایتی از امام صادق

امام صادق علیه‌السلام در این باره از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نقل می‌فرمایند: "ارْفَعُوا أَصْوَاتَکُمْ بِالصَّلَاةِ عَلَیَّ فَإِنَّهَا تَذْهَبُ بِالنِّفَاقِ"؛
[۲] کلینی‌، کافی، محقق، مصحح، پژوهشگران مرکز تحقیقات دارالحدیث، ج ۴، ص ۳۵۳،‌ دارالحدیث للطباعة و النشر، قم ـ ایران، چاپ اول‌، ۱۴۲۹ ق.
به هنگام صلوات فرستادن صدایتان را بلند کنید؛ چراکه صلوات با صدای بلند نفاق را از بین می‌برد.
برای فهم بیش‌تر این روایت، و این‌که چه‌طور صلوات بر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله موجب از بین بردن نفاق می‌شود، لازم است ابتدا معنای "نفاق" و بعد از آن، آیات و روایات مرتبط با صلوات بر پیامبر مورد عنایت و بررسی قرار گیرد.


"نفاق" در لغت به معنای خروج است،
[۳] مصطفوی حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج ۱۲، ص ۲۰۶، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، تهران، ۱۳۶۰ ش.



منافق یعنی کسی که کفر خود را پنهان و ایمان آشکار نماید.
[۴] مهیار رضا، فرهنگ ابجدی عربی- فارسی، ص ۸۶۶.

به چنین شخصی به این دلیل منافق می‌گویند که گویا ایمان از وجودش خارج شده، یا او از ایمان خارج شده است.




۴.۱ - قرآن

خدای سبحان درباره آثار صلوات در قرآن کریم می‌فرماید: "هُوَ الَّذی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَ مَلائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ وَ کانَ بِالْمُؤْمِنینَ رَحیما"؛ "او است که خود و فرشتگانش بر شما درود می‌فرستند تا شما را از تاریکی به‌روشنی برد؛ زیرا خداوند با مؤمنان مهربان است".

۴.۲ - روایات

امام صادق ـ علیه‌السلام ـ می‌فرماید: کسی که بر پیامبر و آل او ده بار صلوات بفرستد، خدا و ملائکه‌اش بر او صد بار صلوات می‌فرستند و کسی که بر پیامبر و آلش صد بار صلوات بفرستد، خدا و ملائکه‌اش بر او هزار بار صلوات می‌فرستند... .
[۹] کلینی‌، کافی، محقق، مصحح، پژوهشگران مرکز تحقیقات دارالحدیث، ج ۴، ص ۳۵۳ ـ ۳۵۴، دارالحدیث للطباعة و النشر، قم ـ ایران، چاپ اول‌، ۱۴۲۹ ق.



با عنایت به این‌که خداوند و فرشتگانش بر کسی که بر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و آلش صلوات بفرستد، صلوات می‌فرستند و صلوات خدا و فرشتگان نیز موجب می‌شود انسان از تاریکی‌های جهالت، غرور و گناهان نجات یابد و به روشنی دل و صفای باطن برسد. بدیهی است کسی که قلبش نورانی و صراط مستقیم برای او روشن شد، در راه و مسیر روشن قدم بر‌می‌دارد و از راه مستقیم خارج نمی‌شود، و دچار نفاق نمی‌گردد. اگر نفاقی داشت به جهت کوردلی و تاریکی مسیر بوده که با روشن شدن دل و مسیر ـ به‌واسطۀ صلوات بر پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ و آل او ـ راه مستقیم را پیدا می‌کند و نفاقش از بین خواهد رفت.
بنابراین از آن‌جا که اظهار صلوات به صدای بلند و هماهنگی با جمع به‌تدریج در باطن اثر می‌گذارد، این اثر‌گذاری باعث می‌شود که انسان در خلوتش نیز بتواند از این اثر بهرمند شود. آن‌گاه خلوت و اجتماع، و ظاهر و باطن انسان هماهنگ گشته و بدین‌سان نفاق از درون انسان بیرون خواهد رفت.


تذکر این نکته ضروری به نظر می‌رسد که در روایت منقول از امام صادق علیه‌السلام، لفظ "ارفعوا" به کار رفته که از مادّۀ "رفع" است و رفع، در لغت به معنای بالا بردن هر چیزی از مقر و جایگاه خویش است.
و بالا بردن صدا هنگام صلوات هم، یعنی صدا را از حلق و حنجره که جایگاه آن است بالاتر بیاورید و خیلی آهسته و بی‌رمق صلوات نفرستید، نه این‌که منظور فریاد زدن و جیغ کشیدن باشد؛ چون در عرب، از فریاد کشیدن و جیغ زدن به "صیحه" تعبیر می‌شود.


علاوه بر این، خدای سبحان در قرآن مجید صدای بلند و نامتعارف را مذموم شمرده است: " وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِکَ وَ لا تُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَیْنَ ذلِکَ سَبیلاً ". لذا هرگز مراد از صلوات با صدای بلند، به معنای فریاد کشیدن و بلند کردن صدا به حد غیر متعارف نیست، بلکه بلند کردن صدا به حد متعارف منظور است، به‌گونه‌ای که موجب اذیت دیگران نشود؛ چراکه اسلام دینی است که در تمام امور، حد اعتدال و میانه‌روی را توصیه نموده، هم‌چنان که فرمود: "خیر الامور اوسطها"؛ بهترین کارها، رفتارها و گفتارها میانه‌روی در آن‌هاست.


۱. کلینی، اصول کافی، ج ۲، ص ۴۹۳.    
۲. کلینی‌، کافی، محقق، مصحح، پژوهشگران مرکز تحقیقات دارالحدیث، ج ۴، ص ۳۵۳،‌ دارالحدیث للطباعة و النشر، قم ـ ایران، چاپ اول‌، ۱۴۲۹ ق.
۳. مصطفوی حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج ۱۲، ص ۲۰۶، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، تهران، ۱۳۶۰ ش.
۴. مهیار رضا، فرهنگ ابجدی عربی- فارسی، ص ۸۶۶.
۵. راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق، صفوان عدنان داودی، ص ۸۱۹، دارالعلم الدار الشامیة، دمشق بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۲ ق.    
۶. ابن منظور، لسان العرب، ج ۱۰، ص ۳۵۹؛ ذیل واژه "المنافق".    
۷. احزاب (۳۳)، آیه ۴۳.    
۸. کلینی، اصول کافی، ج ۲، ص ۴۹۳ ۴۹۴.    
۹. کلینی‌، کافی، محقق، مصحح، پژوهشگران مرکز تحقیقات دارالحدیث، ج ۴، ص ۳۵۳ ـ ۳۵۴، دارالحدیث للطباعة و النشر، قم ـ ایران، چاپ اول‌، ۱۴۲۹ ق.
۱۰. راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق، صفوان عدنان داودی، ص ۳۶۰، دارالعلم الدار الشامیة، دمشق بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۲ ق.    
۱۱. ابن منظور، لسان العرب، ج ۲، ص ۵۲۱؛ صیح:الصِّیاحُ:الصوتُ و فی التهذیب:صوتُ کل شی‌ء إِذا اشتدّ. صاحَ یَصِیحُ صَیْحة و صِیاحاً و صُیاحاً، بالضم، و صَیْحاً و صَیَحاناً، بالتحریک، و صَیَّحَ:صَوَّتَ بأَقصی طاقته.    
۱۲. اسراء (۱۷)، آیه ۱۱۰.    
۱۳. مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، ج ۴۸، ص ۱۵۴، ح ۲۶، دار إحیاء التراث العربی، بیروت‌، چاپ دوم، ۱۴۰۳ ق.    



پایگاه اسلام کوئست.    


رده‌های این صفحه : اخلاق اسلامی | دعا | صلوات




جعبه ابزار