صفت کافی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: صفات خداوند، قرآن، حدیث.
پرسش: کافی (به عنوانی یکی از
صفات خداوند) از نظر لغت،
قرآن و
حدیث به چه معناست؟
صفت «کافی (بسنده)»،
اسم فاعل از مادّه «کفی» است که بر بسندگی‌ای دلالت دارد که نهایتی برایش قابل تصوّر نیست؛ یعنی نیاز به افزایش ندارد. «کفی الشیء، یکفی، کفایةً فهو «کاف»، هنگامی گفته می‌شود که با آن، بی‌نیازی از دیگری حاصل آید و «قد کفی کفایة»؛ یعنی: «فلان کار را به خوبی عهده‌دار شد».
برگرفته‌های مادّه «کفی» در
قرآن کریم، ۲۸ بار به
خداوند نسبت داده شده است و صفت «کافی»، یک بار در گفتار خدا: «اَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ؛ آیا خدا بنده خود را بسنده نیست؟»، یاد شده است.
در
آیات و
روایات آمده که خدای متعال از همه چیز بسنده است و چیزی از او بسندگی نمی‌کند و جز او بسنده‌ای نیست و خدا در سرپرستی و یاری، بسنده است.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «کافی صفت خداوند» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۱۲/۱۷.
