• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفت شافی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه:صفات الهی، خداوند، بیماری، دارو.

پرسش:آیا خداوند انسان‌های بیمار را شفا می‌دهد یا خوردن دارو و مراجعه به پزشک؟ اگر شفا یافتن بیمار، نتیجه خوردن دارو و مراجعه به پزشک است، پس چرا شافی و شفادهنده از صفات خداوند محسوب می‌گردد؟

پاسخ‌ها: صفت شافی، یکی از صفات خداوند بوده و به این معناست که خداوند درمان را، بر بیماری غالب و مشرف می‌گرداند. اگرچه شفابخش، خداست، اما انحصار این صفت به او، به معنای نفی اسباب در نظام آفرینش نیست؛ بلکه مراجعه به پزشک و خوردن دارو، فقط اسباب و وسائلی برای درمان بیماری‌های جسمی هستند و در هر حال، ایجادکننده اثرها و سبب‌سازِ سبب‌ها خداوند است.



صفت «شافی (بهبودبخش/ شفابخش)»، اسم فاعل از مادّه «شفی» است که دلالت بر اِشراف بر یک چیز دارد. گفته می‌شود: «اشفی علی الشیء»، آن‌گاه که بر آن اشراف یابد. و شفا (بهبود) نیز از آن‌رو شفا نامیده شده که درمان، بر بیماری غلبه می‌کند و بر آن اشراف می‌یابد. «خداوند، مریض را شفا داد»، یعنی: او را عافیت داد.


در قرآن و حدیث، واژه شفا، گاه به معنای درمان بیماری‌های جسمی به‌کار می‌رود، مانند: «و هرگاه بیمار شوم، او مرا بهبود می‌بخشد» و گاه به معنای درمان بیماری‌های روحی و عقلی، مانند: «و از قرآن، آنچه [مایه] شفاست، فرو می‌فرستیم».
از نام «شافی» درباره خدای متعال، هر دو معنا اراده می‌شود؛ بلکه آن‌سان که در حدیث وارد شده: «هیچ بهبودبخشی جز خدا نیست». شفابخش، خداوند است و انحصار این صفت به او، به معنای نفی اسباب در نظام آفرینش نیست و مراجعه به پزشک و خوردن دارو، فقط اسباب و وسائلی برای درمان بیماری‌های جسمی هستند و در هر حال، ایجادکننده اثرها و سبب‌سازِ سبب‌ها خدای متعال است.


۱. شعرا/سوره۲۶، آیه۸۰.    
۲. اسرا/سوره۱۷، آیه۸۲.    
۳. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۱۸، ص۳۹.    



پایگاه اطلاع‌رسانی حدیث شیعه، برگرفته از مقاله «واژه شناسی «شافی»»، تاریخ بازیابی ۹۹/۱/۱۷.    

رده‌های این صفحه : بیماری | سلامت | شبهات کرونایی | صفات الهی




جعبه ابزار