صفت حاکم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: خداوند،
صفات خداوند، قرآن، حدیث.
پرسش: حاکم (صفت خداوند) را در لغت،
قرآن و
حدیث بررسی کنید؟
صفت «حاکم» در لغت،
اسم فاعل از مادّه «حکم»، به‌معنای باز‌داشتن است و به کسی گفته می‌شود که اختلافات مردم را فیصله می‌دهد و مردم به سخن او گردن می‌نهند و بدین‌سان، حکم حاکم، در حقیقت مانع ستم و ستیزه می‌گردد.
تعبیر «بهترین حاکمان»، در قرآن کریم، سه بار و تعبیر «حاکم‌ترینِ حاکمان»، دو بار در وصف
خدای متعال به‌کار رفته است. برگرفته‌های دیگر مادّه «حکم» نیز، ۳۷ بار به خداوند متعال نسبت داده شده است.
حکم خداوند، از یک جهت، به دو قسم بخش‌پذیر است:
تشریعی و
تکوینی.
حکم تشریعی، عبارت است از اوامر و نواهی خداوند سبحان که
پیامبران و
پیشوایان معصوم (علیهم‌السلام)، آنها را در قالب احکام تکلیفیِ پنج‌گانه به مردم رسانده‌اند.
حکم تکوینی خداوند، عبارت است از
اراده و
قضا و قدر الهی، که در جهان جاری است.
حقّ قانون‌گذاری و
امر و نهی، از آنِ آفریدگار و مالک مردمان است و بایسته است که احکام دیگران، به حکم خدا برگردد و بر طبق قانون خدا باشد.
احادیث، ویژگی‌هایی را به حکم خداوند نسبت داده‌اند، مانند: عادلانه و منصفانه بودن و نیکی و خوبی.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «صفت حاکم» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۴/۱۲.
