• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سیره پیامبر در وصل کردن روزه شعبان به رمضان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: پیامبر، روزه، ماه، شعبان، رمضان.

پرسش: چگونه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) خود، روزه دو ماه شعبان و رمضان را به هم وصل می‌کند و سپس مردم را از روزه وصال، نهی می‌نماید؟



دست کم، دو پاسخ می‌توان به این اشکال داد:

۱.۱ - معنای درست روزه وصال

نخست، این که روزه وصال را به معنای روزه داشتن دو روز پیاپی بدون افطار کردن در پایان روز اوّل بدانیم. در این صورت، نهی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از روزه وصال، نهی از روزه‌ای است که این چنین طولانی می‌شود و ارتباطی با وصل کردن روزه ماه شعبان به رمضان ندارد. چند حدیث، این معنا را تبیین کرده‌اند،

۱.۱.۱ - حدیث امام صادق

از جمله حدیث امام صادق (علیه‌السّلام) که در تبیین این معنا می‌فرماید:
«انَّما قالَ رَسولُ اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): لا وِصالَ فی صیامٍ یَعنی لا یَصومُ الرَّجُلُ یَومَینِ مُتَوالِیَینِ مِن غَیرِ افطارٍ، وَ قَد یُستَحَبُّ لِلعَبدِ ان لا یَدَعَ السَّحورَ؛ پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «روزه وصال نداریم»؛ یعنی این که انسان دو روز پیاپی، بی آن که افطار کند، روزه نگیرد. بی‌گمان، مستحب است که بنده سحری خوردن را وا ننهد.»

۱.۲ - تفاوت وظیفه پیامبر و مردم

پاسخ دیگر، آن است که حتّی اگر نهی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را ناظر به وصل کردن روزه ماه شعبان به رمضان بدانیم، میان وظیفه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و مردم معمولی، فرق قائل شویم؛ یعنی مخاطب نهی از روزه وصال را عموم مردم بدانیم و نه پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)؛ چرا که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به دلیل کمالات روحی و سیراب شدن از جام وصل الهی، توان این کار را داشت.

۱.۲.۱ - روایت صدوق

روایت صدوق می‌تواند بازگو کننده این معنا باشد:
«نهی رسول اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) عن الوِصال فی الصیام، و کان یواصِل فقیل له فی ذلک، فقال (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): انّی لَستُ کَاَحَدِکُم، انّی اظَلُّ عِندَ رَبّی فَیُطعِمُنی وَ یَسقینی؛ پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از روزه وصال، نهی کرد؛ ولی خود، روزه وصال می‌گرفت. در این باره به ایشان گفته شد. فرمود: «من مانند هیچ یک از شما نیستم. من در سایه عنایت پروردگارم هستم و او به من می‌خوراند و می‌نوشاند».


گفتنی است راه حل‌های فنّی و دقیق دیگری نیز به دست داده شده که جای طرح و بررسی آنها در دانش فقه است.


۱. ر.ک:کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۴، ص۹۵ باب «صوم الوصال و صوم الدهر».    
۲. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۴، ص۹۲، ح۵.    
۳. صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۱۷۲، ح۲۰۴۷.    
۴. حلی، حسن بن یوسف، منتهی المطلب، ج۹، ص۳۷۷.    
۵. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۴، ص۹۲، ح۵.    
۶. صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۱۷۲، ح۲۰۴۶.    
۷. ر.ک:فیض کاشانی، محمدمحسن، الوافی، ج۱۱، ص۶۵.    
۸. ر.ک:میرزای قمّی، ابو‌القاسم بن محمدحسن، غنائم الایّام، ج۶، ص۸۵.    



حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «وصل کردن روزه شعبان به رمضان» تاریخ بازیابی۱۳۹۷/۷/۱۶.    


رده‌های این صفحه : روزه | ماه رمضان | ماه شعبان




جعبه ابزار