• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سرآغاز وجوب روزه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: واجب، حضرت آدم.

پرسش: آیا روایتی به این مضمون وجود دارد که روزه گرفتن از آن زمان بر ما واجب شد که حضرت آدم (علیه‌السّلام) از میوه ممنوعه خورد؟



روایتی در این زمینه وجود دارد اما سند آن مرسل و غیر قابل اعتماد است:
«وَ رُوِیَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ اَبِی‌طَالِبٍ (علیه‌السّلام) اَنَّهُ قَالَ جَاءَ نَفَرٌ مِن‌ جاء نفر من‌ الیهود الی رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فساله اعلمهم عن مسائل فکان فیما ساله انه قال له لای شی‌ء فرض الله (عزّوجلّ) الصوم علی امتک بالنهار ثلاثین یوما و فرض الله علی الامم اکثر من ذلک فقال النبی صان آدم‌ (علیه‌السّلام) لما اکل‌ من الشجرة بقی فی بطنه ثلاثین یوما ففرض الله علی ذریته ثلاثین یوما الجوع و العطش و الذی یاکلونه باللیل تفضل من الله (عزّوجلّ) علیهم و کذلک کان علی آدم (علیه‌السّلام) ففرض الله ذلک علی امتی ثم تلا هذه الآیة کتب‌ علیکم الصیام‌ کما کتب‌ علی الذین من قبلکم‌ لعلکم تتقون. ایاما معدودات‌ قال الیهودی صدقت یا محمد...».
از امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) روایت شده است: تنی چند از یهود نزد رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آمدند، دانش‌مندترین ایشان در باره مسائلی از آن‌حضرت سؤال کرد؛ از جمله سؤال‌هایش این بود؛ چرا خدای (عزّ‌و‌جلّ) سی روز روزه در ساعات روز را بر امت تو واجب کرده، اما بر امت‌های دیگر بیش از این‌را واجب کرده بود؟ رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: وقتی آدم (علیه‌السّلام) از میوه آن درخت خورد، سی روز اثر آن در شکم وی باقی ماند؛ از این جهت خدا سی روز گرسنگی و تشنگی را بر نسل او واجب کرد، و آنچه در شب می‌خورند تفضّلی از جانب خدای متعال در باره ایشان است؛ کار بر آدم نیز بر همین‌گونه بود و از این‌رو خدا آن‌ را بر امت من واجب ساخته است. سپس این آیه را تلاوت فرمود: «کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ، اَیَّاماً مَعْدُوداتٍ‌؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، روزه داشتن بر شما مقرر شد، همچنان که بر کسانی که پیش از شما بوده‌اند مقرر شده بود، تا پرهیزگار شوید. در روزهایی چند...». مرد یهودی گفت راست گفتی یا محمّد....


در فرض پذیرش این روایت، اصل روزه برای تمام امت‌ها سی روز بوده، اما پیامبران نیز (با اجازه پروردگار) توانایی تشریع برخی عبادات را دارند که دیگر پیامبران از این حق استفاده کرده و مقدار روزه واجب را افزایش دادند، اما پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) تنها به اعلام وجوب همان مقدار اولیه برای روزه بسنده نمود.


۱. شیخ صدوق، محمد بن‌ علی، من لا یحضره الفقیه، ج‌۲، ص۷۴، کتابچی، تهران، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش.    
۲. بقره/سوره۲، آیه۱۸۳- ۱۸۴.    



حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «سرآغاز وجوب روزه» تاریخ بازیابی۱۳۹۷/۸/۲۲.    


رده‌های این صفحه : روزه | شبهات درباره روزه




جعبه ابزار