• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

برائت از مشركان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: برائت، مشرکان.

پرسش: آیا برائت از مشرکان زمان و مکانی خاص دارد؟



بی‌تردید، برائت از مشرکان، هیچ محدودیتی از نظر زمان و مکان ندارد و بر همه مسلمانان، واجب است که در هر زمان و در هر مکان که ضرورت داشته باشد، به صورت انفرادی و اجتماعی، برائت خود را از مشرکان، اعلام نمایند. البته در صورتی که ولیّ امر مسلمانان، زمان و مکان و شکل خاصّی را برای انجام دادن این فریضه تعیین کند، اطاعت ولیّ امر نیز واجب می‌گردد.
ولی مسئله مهم این است که کدام مکان و کدام زمان، برای اظهار برائت عمومی مسلمانان جهان از مشرکان، مناسب‌تر و ثمربخش‌تر است؟ بی‌تامّل می‌توان گفت که خانه توحید، شایسته‌ترین مکان و موسم حج، بهترین زمان برای اظهار برائت مسلمانان جهان از شرک و مشرکان است.

۱.۱ - ذیدگاه امام خمینی

امام خمینی (قدس‌سره) در این باره می‌فرماید:
«کدام خانه‌ای سزاوارتر از کعبه و خانه امنو طهارتو ناسکه در آن، به هر چه تجاوز و ستم و استثمار و بردگی و دون صفتی و نامردمی است، عملاً و قولاً، پشت شود و در تجدید میثاق «اَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ»، بتِ آلههها و اربابان «مُّتَفَرِّقُونَ» شکسته شود و خاطره مهم‌ترین و بزرگ‌ترین حرکت سیاسی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در «وَاَذَانٌ مِّنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ اِلَی النَّاسِ یَوْمَ الْحَجِّ الاَْکْبَرِ...» زنده بماند و تکرار شود؛ چرا که سنّت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و اعلان برائت، کهنه شدنی نیست و نباید تنها اعلان برائت، به ایّام و مراسم، منحصر شود، که باید مسلمانان، فضای سراسر عالم را از محبّت و عشق نسبت به ذات حق و نفرت و بغضِ عملی نسبت به دشمنان خدا، لبریز کنند....
و چه بسا جاهلان متنسّک، بگویند که قداستِ خانه حق و کعبه معظّمه را به شعار و تظاهرات و راه‌پیمایی و اعلان برائت، نباید شکست و حج، جای عبادت و ذکر است، نه میدان صف‌آرایی و رزم! و نیز چه بسا عالمان متهتّک، القا کنند که مبارزه و برائت و جنگ و ستیز، کار دنیاداران و دنیاطلبان بوده است و ورود در مسائل سیاسی، آن هم در ایّام حج، دونِ‌شان روحانیون و علما می‌باشد! (که خودِ این القائات نیز، از سیاست مخفی و تحریکات جهان‌خواران به شمار می‌رود)....


به هر حال، اعلان برائت در حج، تجدید میثاق مبارزه و تمرین تشکّل مجاهدان برای ادامه نبرد با کفر و شرک و بت‌پرستی‌ است و به شعار هم خلاصه نمی‌شود؛ که سرآغاز علنی ساختنِ منشور مبارزه و سازماندهی جنود خدا در برابر جنود ابلیس و ابلیس صفتان است و از اصول اوّلیه توحید به شمار می‌رود. و اگر مسلمانان، در خانه ناس و خانه خدا، از دشمنان خدا اظهار برائت نکنند، پس در کجا می‌توانند اظهار نمایند؟! و اگر حرم و کعبه و مسجد و محراب، سنگر و پشتیبان سربازان خدا و مدافعان حرم و حرمت انبیا نیست، پس مامن و پناهگاه آنان در کجاست؟!
خلاصه، اعلان برائت، مرحله اوّل مبارزه [است] و ادامه [دادن] آن مراحل دیگر [نیز ] وظیفه ماست و در هر عصر و زمانی، جلوه‌ها و شیوه‌ها و برنامه‌های متناسب خود را می‌طلبد و باید دید که در عصری همانند امروز (که سران کفر و شرک، همه موجودیت توحید را به خطر‌انداخته‌اند و تمامی مظاهر ملّی، فرهنگی، دینی و سیاسی ملّت‌ها را بازیچه هوس‌ها و شهوت‌ها نموده‌اند) چه باید کرد.
آیا باید در خانه‌ها نشست و با تحلیل‌های غلط و اهانت به مقام و منزلت انسان‌ها و القای روحیّه ناتوانی و عجز در مسلمانان، عملاً شیطان و شیطان زادگان را تحمّل کرد و جامعه را از وصول به خلوص (که غایت کمال و نهایت آمال است)، منع کرد و تصوّر نمود که مبارزه انبیا با بت و بت پرستی‌ها، منحصر به سنگ و چوب‌های بی‌جان بوده است و (نعوذ باللّه) پیامبرانی چون ابراهیم (علیه‌السّلام) در شکستن بت‌ها پیش‌قدم [بوده‌اند]، و اما در مصاف با ستمگران، صحنه مبارزه را ترک کرده‌اند؟! و حال آن‌که تمام بت‌شکنی‌ها و مبارزات و جنگ‌های حضرت ابراهیم (علیه‌السّلام) با نمرودیان و ماه و خورشید و ستاره‌پرستان، مقدّمه یک هجرت بزرگ [است]، و همه آن هجرت‌ها و تحمّل سختی‌ها و سکونت در وادیِ «غَیْرِ ذِی زَرْعٍ»و ساختن بیت و فدیه اسماعیل (علیه‌السلام)، مقدّمه بعثت و رسالتی است که در آن، ختم پیام آوران، سخن اوّلین و آخرینِ بانیان و مؤسّسان کعبه را تکرار می‌کند و رسالت اَبدیِ خود را با کلام اَبدیِ «... وَاِنَّنِی بَرِیءٌ مِّمَّا تُشْرِکُونَ»ابلاغ می‌نماید، که اگر غیر از این، تحلیل و تفسیری ارائه دهیم، اصلاً در زمان معاصر، بُت و بت‌پرستی وجود ندارد. و راستی، کدام انسان عاقلی است که بت‌پرستی جدید و مدرن را در شکل‌ها و افسون‌ها و ترفندهای ویژه خود، نشناخته باشد و از سلطه‌ای که بت خانه‌هایی چون کاخ سیاه! بر ممالک اسلامی و خون و ناموس مسلمین و جهانِ سوم پیدا کرده‌اند، خبر نداشته باشد؟!».(گوشه‌هایی از پیام امام خمینی (قدس سره) به زائران خانه خدا، در ذی‌حجّه سال ۱۴۰۷ ق (تابستان ۱۳۶۴ ش).)


۱. بقره/سوره۲، آیه۱۲۵.    
۲. حج/سوره۲۲، آیه۲۶.    
۳. آل عمران/سوره۳، آیه۹۶.    
۴. اعراف/سوره۷، آیه۱۷۲.    
۵. توبه/سوره۹، آیه۳.    
۶. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۳۷.    
۷. انعام/سوره۶، آیه۱۹.    



حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «برائت از مشرکان» تاریخ بازیابی۱۳۹۷/۳/۱۲.    


رده‌های این صفحه : مقالات حدیث‌نت




جعبه ابزار