• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زدودن موهای زائد

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: آداب، طهارت، نوره، موزدایی.

پرسش: ایا زدودن موهای زائد بدن در‌ اسلام توصیه شده و ایا دارای ادابی نیز می‌باشد؟

پاسخ: اسلام در‌موارد فراوانی به زدودن موهای زائد بدن توصیه کرده و شیوه‌ها و ادابی را نیز در‌این زمینه بیان نموده است.



در‌این زمینه باید گفت؛ اسلام در‌موارد فراوانی به زدودن موهای زائد بدن توصیه کرده و شیوه‌ها و ادابی را نیز در‌این زمینه بیان نموده که به برخی از انها اشاره می‌کنیم.
امام علی (علیه‌السّلام): «نوره، یک پاک کننده است».
«نوره، یک تعویذ (نگه دارنده) و مایه پاکی بدن است».
«دوست دارم که هر فرد با‌ ایمان در‌ هر پانزده روز یک‌بار، با نوره موزُدایی کند».
ابی یعفور می‌گوید: در‌ مدینه بودیم که میان من و زراره، در‌مورد تراشیدن یا کندن موهای زیر بغل، بحث پیش امد. من گفتم: تراشیدن انها بهتر است. زراره گفت: کَندن آنها بهتر است. آن‌گاه از امام صادق (علیه‌السّلام) اجازه دیدار خواستم. در‌حالی که در‌ حمّام، موزُدایی می‌کرد و موهای زیر بغل خود را زدوده بود، به ما اجازه دیدار داد. به زراره گفتم: ایا (رفتار امام در‌ نوره کشیدن) تو را بس است؟ گفت: نه؛ شاید او این کار را به جهتی انجام داده است که انجام دادنش برای من از ان جهت، درست نیست. پس امام (علیه‌السّلام) پرسید: «درباره چه گفتگو می‌کنید؟». گفتم: زراره در‌مورد کَندن یا تراشیدن موهای زیر بغل، با من مخالفت کرده است. من گفته‌ام که تراشیدن و زدودن انها، بهتر است و زراره گفته است که کَندن انها بهتر است. امام (علیه‌السّلام) فرمود: «تو به سنّت راه یافته‌ای و زراره، بدان نرسیده است. تراشیدن انها از کَندنشان بهتر است و زدودن از تراشیدن نیز بهتر». سپس به ما فرمود: «(با نوره) موزدایی کنید». گفتیم: سه روز پیش این کار را انجام داده‌ایم. فرمود: «دوباره انجام دهید؛ چرا که موزدایی (با نوره)، خود، نوعی طهارت است».

۱.۱ - روایت امام صادق

امام صادق (علیه‌السّلام) : «زدودن موها با تیغ در‌ هر هفت روز، و با نوره در‌هر پانزده روز، پسندیده است».
آن‌ حضرت، موی زیر بغل خود را در‌ حمّام، نوره می‌کشید و می‌زدود و می‌فرمود: «از ریشه کَندن موهای زیر بغل، شانه‌ها را ضعیف می‌کند و بینایی را سست و کم قدرت می‌سازد».


امام علی (علیه‌السّلام): «شایسته است که مؤمن از نوره گذاشتن در‌ روز چهارشنبه بپرهیزد که روز چهارشنبه روز نحس پایدار است».

۱.۱ - روایت امام صادق

امام صادق (علیه‌السّلام): «سنّت در‌مورد نوره، آن است که هر پانزده روز یک‌بار انجام شود. اگر بیست روز بر تو گذشت و این کار را انجام ندادی و هیچ چیز هم برای خرید ان نداشتی، به حساب خداوند،قرض کن».
«یک‌بار نوره کشیدن در‌ تابستان، از ده بار در‌ زمستان بهتر است».
در‌ روایتی نقل شده است که به حضرت صادق (علیه‌السّلام) گفتند که مردم می‌گویند: نوره کشیدن در‌ روز جمعه مکروه است، آن‌ حضرت فرمود: «چنین نیست که تو گمان کردی. چه چیز پاک کننده‌تر است از نوره کشیدن در‌ روز جمعه».

۲.۲ - دعاهای وقت نوره کشیدن

امام صادق (علیه‌السّلام) فرمود: «هر کسی که پیش از نوره کشیدن،‌ اندکی از نوره بردارد و ببوید و بر سر بینی بگذارد و بگوید: "صَلَّی اللهُ عَلَی سُلَیْمانِ بْنِ داوُدَ کَما اَمَرَ بِالنُّورَهِ" او را نوره نسوزاند».
امام سجاد (علیه‌السّلام): هرکس وقت نوره مالیدن بر بدن، این دعا را بخواند، خدا او را از چرک‌ها و کثافت‌های دنیوی و از گناهان پاک گرداند و به عوض آن مو به او موئی کرامت فرماید که در‌ آن مو گناه نکند و به عدد هر موئی از بدنش مَلِکی خلق کند که برای او تسبیح الهی کند تا روز قیامت و به درستی که یک تسبیح از تسبیح ملائکه ثوابش برابر است با ثواب هزار تسبیح اهل زمین و دعا این است: «اللّهُمَّ طَیِّبْ ما طَهُرَ مِنّی وَ طَهِّرْ ما طابَ مِنّی وَ اَبْدِلْنی شَعْرا طاهِرِا لایَعْصیکَ، اَللّهُمَّ اِنّی تَطَهَّرْتُ ابْتِغاءَ سُنَّهِ الْمُرْسَلینَ وَ ابْتِغاءَ رِضْوانَکَ وَ مَغْفِرَتَکَ فَحَرّمْ شَعْری وَ بَشَری عَلَی النّارِ وَ طَهِّرْ خَلْقی وَ طَیِّبْ خُلْقی وَ زَکِّ عَمَلی وَ اجْعَلْنی مِمِّنْ یَلْقاکَ عَلی الْحَنَفیَّهِ السَّمْحَهِ مِلَهِ اِبْراهِیمَ خَلیلِکَ وَ دینِ مُحَمَّدٍ صلّی اللهُ علیه و اله و سلّم حَبیبِکَ وَ رَسُولِکَ عامِلاً بِشَرایِعِکَ تابِعا لِسُنَّهِ نَبیّکَ صَلَّی الله عَلَیْهِ وَ الِهِ اخِذا بِهِ مُتؤَدِبا بِتاءَدْیبِکَ وَ تَاءَدیبِ رَسُولِکَ صلّی اللهُ علیه و اله و سلّم وَ تَاءْدیبِ اَوْلِیائِکَ الَّذینَ غَذَوْتَهُمْ بِادَبِکَ وَ زَرَعْتَ الْحِکْمَهَ فی صُدُوِرِهمْ وَ جَعَلْتَهُمْ مَعادِنَ عِلْمِکَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِمْ».
ترجمه دعا: خدایا! آنچه از من پاکیزه شد خوشبو گردان و آنچه از من خوشبو شد پاکیزه گردان و برایم مویی برویان که پاک باشد و نافرمانی نکند. خدایا! غرض من از این نوره کشیدن پیروی از سنت پیامبران و رضای تو است و (این‌که) از گناهان من در‌گذری پس مو و اعضای مرا بر آتش جهنم حرام گردان، ظاهرم را (از هر ناشایستی)] پاک گردان، خُلق مرا نیکو گردان، اعمال مرا پاکیزه ساز، مرا از کسانی قرار ده که بر ملت حضرت ابراهیم خلیل تو است و بر دین محمد که حبیب و رسول تو است، بمیرم، به احکام تو عمل کنم و پیرو سنت پیامبر تو باشم. مرا به اداب خود، اخلاق رسولت و به اخلاق و اداب اولیای تو متخلق گردان؛ کسانی که ایشان را به اداب خود و حکمت در‌سینه‌هایشان زراعت فرموده‌ای و ایشان را معدن‌های علوم و اسرار خود گردانیده‌ای، صلوات تو بر ایشان باد.

۲.۳ - آثار و سایر آداب

امام صادق (علیه‌السّلام): «حنا مالیدن بر بدن بعد از نوره کشیدن، موجب ایمن شدن از جذام و پیسی است». «هر کس نوره بکشد و سپس تمام بدن را با حنا خضاب نماید، فقر و تنگدستی از او دور رانده می‌شوند».
در‌ رساله ذهبیه امده است: «هر گاه خواستی جوش برنیاید و بر بدنت هیچ زخم یا تَرَک‌ پوست و یا سیاهْ لکّه‌ای رخ ننماید، پیش از نوره کشیدن، با آب سرد، شستشو کن. هر کس می‌خواهد برای نوره کشیدن به حمّام برود، دوازده ساعت، یعنی یک روز کامل پیش از ان، از نزدیکی خودداری کند. سپس‌ اندکی صبر یا اقاقیا و یا پیلْ زَهره و یا قدری از همه انها را با هم در‌ نوره بریزد. البته این کار را پس از آن انجام دهد که نوره، در‌ آب گرمی‌حل شده باشد که در‌ آن، بابونه یا مَرزَنگوش یا گُلِ بنفشه خشک و یا‌ اندکی از همه آنها، به‌ آندازه‌ای که بوی خود را به آب بدهد، جوشانده شده است. در‌ این میان، زرنیخ هم باید به‌اندازه یک ششمِ نوره باشد. پس از نوره کشیدن هم باید چیزی همانند برگ هلو، کنجاره گل کاجیره، حَنا و مشکک و گُل سرخ به بدن مالیده شود تا بوی آن‌ را از میان ببرد. هر کس می‌خواهد از سوختن بدن با نوره در‌ امان بماند، کمتر آن‌ را هم بزند و به محض عمل نمودن، ان‌ را بشوید و قدری روغن گُل سرخ نیز بر بدن بمالد. و اگر نوره بدن را بسوزانْد، مقداری عدس پوست کَنده بردارد، خوب ارد کند، در‌ گلاب و سرکه حل کند و بر جای زخم بمالد، که به اذن خداوند متعال، بهبود خواهد یافت. آنچه مانع اثر گذاشتن نوره بر بدن می‌شود، این است که محل، با سرکه انگور، پیاز دشتیِ کاملاً تُرش و روغن گُل سرخ، خوب مالیده شود».


۱. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج‌۶، ص۵۰۵، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.    
۲. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ص۵۰۶.    
۳. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج‌۶، ص۵۰۶.    
۴. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج‌۴، ص۳۲۷.    
۵. طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص۵۹، قم، شریف رضی، چاپ چهارم، ۱۴۱۲ق.    
۶. ابن بابویه، محمد بن علی‌، من لا یحضره الفقیه، ج‌۱، ص۱۲۰، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق.    
۷. ابن بابویه، محمد بن علی‌، الخصال، ج‌۱، ص۳۸۸، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۶۲ش.    
۸. ابن بابویه، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج‌۱، ص۱۱۹.    
۹. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج‌۶، ص۵۰۶.    
۱۰. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج‌۶، ص۵۰۶.    
۱۱. شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعه، ج‌۲، ص۶۶، قم، مؤسسه ال البیت (علیه‌السّلام)، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.    
۱۲. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج‌۶، ص۵۰۷.    
۱۳. ابن بابویه، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج‌۱، ص۱۲۱.    
۱۴. ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص۲۱، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق.    
۱۵. منسوب به امام رضا (علیه‌السّلام)، الرساله الذهبیه (طبّ الامام الرضا)، ص۳۱ – ۳۵، قم، دار الخیام‌، چاپ اول‌، ۱۴۰۲ق.    



پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «اداب استفاده از نوره»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۳/۴.    



جعبه ابزار