روزی و قدر کفاف
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: روزی، ایثار، کفاف، دستی بخشنده، اسراف.
پرسش: منظور از «روزی به اندازه کفاف» چیست؟
پاسخ:
بنا بر آنچه برخی لغویان گفته‌اند: «
و قُوتُهُ (کَفَافٌ) بِالْفَتحِ أَیْ مِقدَارُ حَاجَتِهِ مِن غَیرِ زِیَادَةٍ وَ لَا نَقصٍ سُمِّیَ بِذلِکَ لِأَنَّهُ یَکُفُّ عَن سُؤَالِ النَّاسِ و یُغنِی عَنهُم»؛
قوت کَفاف ـ به فتح کاف ـ به آن مقدار از روزی اطلاق می‌شود که زیاد و کم نیست و به اندازه است و به این علت به آن کفاف گفته‌اند که انسان را از اظهار نیاز به مردم باز داشته و او را بی‌نیاز می‌سازد. بنابراین کفاف، ثروتی است که
انسان را از
اسراف باز داشته و نیازهای ضروری او را برطرف نماید. البته کفاف نسبت به افراد مختلف براساس شأنیت و موقعیت فردی و اجتماعی آنان متفاوت است.
در
روایات درباره روزی به قدر کفاف می‌خوانیم:
سَماعه گوید: از
امام صادق علیه‌السلام درباره مردی پرسیدم که جز توشه یک
روز خود چیزی ندارد، گفتم: آیا کسی که
روزی یک
روز خود را دارد باید به آن‌که چیزی ندارد احسان کند، و آن‌کس که روزی یک ماه خود را دارد باید به آن‌کس که چنین نیست
احسان کند، و برای سال نیز به همین صورت، یا این‌که این مقدار همان اندازه «کفاف» است که نگاه‌داشتن و بذل نکردن آن موجب سرزنشی نیست؟ حضرت صادق ـ عليه‌السلام ـ فرمود: «بهترین شما در این‌باره کسی است که به
ایثار مایل‌تر و به برگزیدن دیگران بر خود حریص‌تر باشد.
خدای متعال می‌فرماید: «
وَ یُؤْثِرُونَ عَلی أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ»؛ "دیگران را بر خویشتن مقدم می‌دارند با این‌که خود نیاز دارند".
درباره نگاه‌داری قدر کفاف ملامتی نخواهد بود. و همواره دست بالا (بخشنده) نیکوتر از زیرین است؛ (یعنی: بکوشید تا همیشه دستی بخشنده داشته باشید، اگر چه به چیزی اندک) و در بخشش از آن‌کس شروع کن که نانخور تو است».
امیر مؤمنان [علی [|علی ـ عليه‌السلام ـ]] فرمود: «مدیریت مناسب با مال کفاف بهتر است از
ثروت بسیار همراه با اسراف».
پایگاه اسلام کوئست.
