رفتن به مجالس عروسی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: مراسم عروسی، لهوولهب، امّل، عقب‌مانده.
پرسش: رفتن به مجالس عروسی که در آن از لهوولهب بسیار رکیک استفاده می‌شود، چه حکمی دارد؟ و اگر صفات گوشه‌نشینی، عقب‌مانده و امّل به فرد داده شود، ما نباید اهمیت دهیم؟ توضیح دهید.
پاسخ:
اگر
انسان به شرافت و
کرامت خود اندکی توجه کند، خواهد فهمید که او همان است که می‌تواند از
ملائک برتر باشد و استعداد و توانایی‌هایی دارد که می‌تواند در سایه
بندگی خداوند متعال مورد تحسین و مسجود
فرشتگان قرار گیرد، حتی
خداوند در برابر فرشتگان به او افتخار کند. بنابراین چنین انسانی از تمام لحظات
عمر خود بهترین استفاده را می‌کند و از سپری کردن آن به بیهودگی خودداری می‌کند و اگر در این مسیر دچار خطا و
گناه شود خیلی زود
توبه می‌کند و خود را به اقیانوس بی‌کران
رحمت الهی می‌رساند. پس، از هر چه که او را از
خدا دور کند، فراری است و مجالس لهوولعب جای چنین انسان‌های متدین نیست؛ چون در آن صورت هم از
رحمت خدا دور می‌شوند و هم به
آتش غضب خدا در
دنیا و آخرت گرفتار می‌شوند.
از نظر شرعی این نکته مسلم است که برپایی چنین مجالسی قطعاً برخلاف
رضایت الهی است و شرکت در آن، جز گناه و تأیید و تشویق
گناه‌کاران نیست و مصداق فعل
حرام است.
متأسفانه به خاطر تهاجم گسترده فرهنگی و
غفلت یا کوتاهی برخی مسئولین فرهنگی و کم‌توجهی برخی والدین در سال‌های اخیر، دشمنان ما با ترویج ابتذال و بی‌بند‌و‌باری و بی‌حجابی و ... سعی در تغییر ارزش‌ها و الگوهای سالم کردند؛ تا جایی که عرصه را بر
مؤمنان تنگ کردند؛ مثلاً زدن و خوردن و رقصیدن و اختلاط
زن و مرد و
روابط نامشروع را نشانه
تمدن؛ و
ایمان و ادب را نشانه
تحجر و عقب‌ماندگی و امل بودن می‌دانند؛ اما
مؤمن باید چون کوه استوار باشد و هم‌چنان به وظایف دینی و شرعی خود پای‌بند و با
عمل خود مروج و
مبلغ دین باشد.
اُمّل واقعی کیست؟
اگر شما در چنین مجلسی نمی‌روید، به خاطر دینتان است که با
عقل،
برهان و
محبت آن را پذیرفته‌اید و این نشانه عاقل بودن و مؤمن بودن شماست؛ ولی آیا آنان که بدون هیچ دلیل منطقی و عقلی هر کاری را انجام می‌دهند و از خود هیچ اراده‌ای ندارند، امل و عقب‌مانده نیستند؟ آیا شما کارشان را منطقی و عاقلانه می‌دانید؟ (امّل واقعی کسی است که لذت پایدار و وصف‌نشدنی آخرت را با لذت گذرای
دنیا عوض می‌کند).
بنابراین
یقین بدانید که شما امل و عقب‌مانده نیستید و هیچ سرزنش و
زخم زبان در شما اثر نکند؛ بلکه با رفتار صادقانه و آگاهانه و دلسوزانه، آن‌ها را (که در برابر حقیقت خاضع هستند) متوجه خطایشان نمایید؛ یعنی عمل آن‌ها را تقبیح کنید نه خود آن‌ها را، ضمن این‌که احترام آن‌ها را نگه می‌دارید، به آن‌ها بفهمانید که اشتباه می‌کنند؛ چون عروسی سنگ بنا و خشت اولِ زندگی
مقدس و مشترک زناشویی است؛ چرا این خشت اول را کج بگذارند و آن را با
معصیت خدای متعال شروع کنند. متأسفانه بعضی‌ها جشن عروسی را مجلسی برای تخلیه
شهوت و چشم و هم‌چشمی،
فخرفروشی و ... می‌دانند که این خطاست.
رفتن و شرکت در چنین مجالسی
حرام است و ترک آن از باب
نهی از منکر واجب است. در عمل به احکام دین از سرزنش‌ها نهراسید و بدانید که
مؤمنان (که اکثریت جامعة اسلامی ما هستند) شما را مدح، و عمل شما را تأیید می‌کنند و هم اینان هستند که در برابر مشکلات چون کوه استوارند.
قرآن کریم در مدح مؤمنان واقعی می‌فرماید:
«
ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون؛ کسانی که گفتند خدا
پروردگار ماست و بر این اعتقاد
استقامت ورزیدند، هیچ
ترس و اندوهی ندارند».
بله باید در مسیر
دین‌داری صبور بود و شجاعانه استقامت کرد، مگر نه این است که
اهل بیت (علیهم‌السّلام) با
صبر و استقامت خود، دین را از چنگال کثیف هوس‌بازان و بی‌دینان حفظ کردند.
در پایان لازم می‌دانم که این نکته را مخلصانه و دلسوزانه یادآوری کنم که هیچ‌وقت نمی‌توان رضایت همه مردم را جلب کرد؛ لذا توصیه ما به شما این است که کارهایتان را به ملاک رضایت همه مردم انجام ندهید؛ چون این کار ممکن نیست. کم نیستند افرادی که از دست خدا و پیامبر ناراضی هستند. بنابراین کارهایتان را به قصد رضایت الهی انجام دهید و در این راه شکیبا و استوار باشید و از سرزنش‌های دیگران هیچ ناراحتی به دل نگیرید؛ چون شما نه اولین نفری هستید که به خاطر اطاعت از دستورات دین مورد سرزنش و توهین قرار گرفتید و نه آخرین نفر، مگر به پیامبر اکرم (که قرآن او را الگوی بشریت معرفی می‌کند) توهین نکردند. آن‌ها پیامبر را ساحر و شاعر و بیهوده‌گو و دیوانه خواندند و حتی در کوچه‌ها او را سنگ می‌زدند و زباله و خاک‌روبه بر سر او ریختند؛ و امثال این‌ها در
تاریخ انبیا و
امامان کم نیستند.
اگر بنا باشد که با این حرف‌ها دست از
احکام الهی بردارید، پس فردا چیز دیگری می‌گویند که باید اصلاً دست از
دین و خدا بردارید. بنابراین در دین‌داری خود هم‌چنان استوار باشید و در مقابل این نسبت‌ها مقابله به مثل نکنید و سعی کنید با
اخلاق و رفتار مناسب به آن‌ها بفهمانید که اگر در این‌گونه مجالس شرکت نمی‌کنید، صرفاً به خاطر این است که احکام دین، اجازه چنین کاری را نمی‌دهد. هم‌چنان‌که دیگران کارهای بسیار بزرگی را به خاطر
دین کرده‌اند که شهدای عزیز این سرزمین که با الگو گرفتن از
شهیدان کربلا خود را فدای
دین و خدا کردند، از این دسته‌اند.
امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرمایند:
«
لا ینبغی للمؤمن اَن یجلسَ مَجْلِساً یعصَی اللهُ فیه و لا یَقدر علی تغییرهِ؛ سزاوار نیست افراد با ایمان در مجلسی بنشینند که در آن
گناه می‌شود و توانایی بر تغییر آن را ندارند.
۱. اخلاق در قرآن (جلد ۲) آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی.
۲. تفسیر نمونه ذیل آیه ۱۳ سوره احقاف.
۳. روان‌شناسی رابطه‌ها، دکتر غلا‌م‌علی افروز، انتشارات نوادر (قوانین کلی برای برقراری ارتباط جهت امر به معروف).
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «رفتن به مجالس عروسی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۰۹/۲۰.
