رجز حضرت عباس در هنگام آب آوردن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: بزرگان، حوادث
روز عاشورا،
اهل بیت، و یاران
پرسش: حضرت عباس در هنگام آب آوردن چه رجزی می‌خوانده است؟
پاسخ: اینکه آن حضرت شعار
تکبیر را رمز زنده بودن خود در هنگام آب آوردن قرار داده باشد، ما به چیزی دست نیافتیم و لی می‌توان گفت شعارهایی مانند تکبیر و"لاحول ولا قوة الا بالله" از شعارهای اصلی و عمومی سپاه امام حسین (علیه‌السّلام) بوده و با توجه با اینکه
عبید الله بن زیاد و عمالش مانند
عمربن سعد و دیگران به اسم
اسلام و مبارزه با خارجی‌ها (خروج از
دین) با امام حسین (علیه‌السّلام) می‌جنگیدند، بعید نیست لشکریان یزید نیز چنین شعارهایی داده باشند.
در زمان‌های قبل در جنگ‌ها جنگجویان برای روحیه دادن به یاران خود و تضعیف روحیه دشمن شعارها و رجز‌هایی داشته‌اند
امام حسین و اصحاب و یارانش نیز در روز عاشورا شعارها و رجز‌های بسیار پر معنا و کوبنده‌ای داشته‌اند ازجمله برادر بزگوارشان
حضرت ابو الفضل العباس در برهه‌های مختلف روز عاشورا شعارها و رجز‌های زیبا و منحصر به فردی داشته که با خواندن آن عباس به لشکریان امام حسین بویژه به زنان و کودکان روحیه می‌داده و آنان را از زنده بودن خود آگاه می‌کرده است. که به بخش‌هایی از آنها اشاره می‌کنیم:
وقتی که کودکان از فرط عطش، ناله برآورده بودند، امام حسین (علیه‌السّلام)، عباس را برای آوردن آب به شریعه فرات فرستاد. وی در مقابل ۴۰۰۰ سرباز که در اطراف شریعه سنگر گرفته بودند، چنین رجزخوانی کرد:
اقاتل القوم بقلب مهتدی اذب عن سبط النبی احمد...
من اینک با قوم کافر، با قلبی هدایت یافته در ستیزم و از حریم فرزند
پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دفاع می‌کنم! با شمشیر بران، بر سرهایتان می‌کوبم تا از نبرد با سرور من، حسین (علیه‌السّلام)، کنار بروید! من عباس، فرزند علی مرتضی هستم، که همواره مورد تایید بود.
عباس، سرباز را از یمین و یسار می‌راند و چه بسیار نامردان مردنمایی را که از دم تیغ گذراند و فرمود:
لا ارهب الموت اذا الموت زفا ••• حتی اواری فی المصالیت لقا
انی انا العباس اغدو بالسقاء ••• ولا اهاب الموت یوم الملتقی
من از مرگ، آن هنگام که صلا بردارد، بیمی ندارم تا اینکه پیکر من نیز در میان دلیرمردان به خاک افتد.
من عباسم که کارم، سیراب سازی تشنگان است و از
مرگ در هنگام مصاف با دشمن ترسی ندارم.
آن گاه که داخل شریعه شد، دست زیر آب برد تا بنوشد، وشلی آب را روی آب ریخت و از آن ننوشید و بدین گونه وفاداری خود را نشان داد:
یا نفس من بعد الحسین هونی
من بعده لاکنت ان تکونی...
هذا الحسین وارد المنون
و تشر بین بارد المعین
تالله ما هذا فعال دینی
ای نفس! پس از حسین خوار باش و پس از او مبادا که زنده باشی. حسین، شربت مرگ را می‌چشد و حال آنکه تو آب سرد و گوارا می‌نوشی؟ این کردار از من بعید است؟
نه از آیین من است و نه از کردار مرد راست باور.
آن گاه که باران تیر و نیزه بر او باریدن گرفت و
زیدبن ورقا بر او حمله کرد و دست راست آن حضرت را برید، حضرت،
شمشیر را به دست چپش داد و این رجز را خواند:
والله ان قطعتموا یمینی
انی احامی ابدا عن دینی...
و عن امام صادق الیقین
نجل النبی الطاهر الامین
به خدا سوگند! اگر دست راستم را قطع کنید، همانا جهادکنان از دینم حمایت می‌کنم! نزد امام درستکار باتقوایی که فرزند پیامبر پاک و امین حمایت خواهم کرد.
این بخشی از رجز‌ها و شعارهای آن حضرت در
روز عاشورا است، اما اینکه آن حضرت شعار
تکبیر را رمز زنده بودن خود در هنگام آب آوردن قرار داده باشد، ما به چیزی دست نیافتیم و لی می‌توان گفت شعارهایی مانند تکبیر و"لاحول ولا قوة الا بالله" از شعارهای اصلی و عمومی سپاه امام حسین (علیه‌السّلام) بوده و با توجه با اینکه
عبید الله بن زیاد و عمالش مانند
عمربن سعد و دیگران به اسم
اسلام و مبارزه با خارجی‌ها (خروج از
دین) با امام حسین (علیه‌السّلام) می‌جنگیدند، بعید نیست لشکریان یزید نیز چنین شعارهایی داده باشند.
پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «رجز حضرت عباس در هنگام آب آوردن»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۲/۷.
