• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ذکر هنگام غذا خوردن

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه:ذکر، نام خدا، غذا خوردن، غذای حلال، شکر خدا، سفره غذا.
پرسش :بهترین ذکر از دیدگاه ائمه برای صرف غذای حلال چیست؟
پاسخ :



در منابع روایی برای خوردن و آشامیدن، آدابی از سوی پیشوایان دین ذکر شده است که ناظر به شروع غذا با نام خدا و پایان غذا با حمد اوست.
روایات در این زمینه چنین می‌گویند:

۱.۱ - روایت اول

امام موسای کاظم (علیه السلام) می‌گوید: پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) به علی (علیه السلام) سفارش نمود:یا علی هنگامی که شروع به خوردن غذا نمودی، بسم اللّه بگو، و هنگام پایان غذا بگو الحمد لله؛ چرا که دو فرشته نگهبانت از تو جدا نمی‌شوند تا حسنات را برایت بنویسند، مگر این‌که خودت آنها را از خویشتن جدا کنی.

۱.۲ - روایت دوم

امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید:هنگامی که سفره پهن شد، بگو بسم اللّه و هنگام آغاز و پایان غذا نیز بسم الله بگو و هنگامی که سفره جمع شد بگو الحمد لله.

۱.۳ - روایت سوم

راوی می‌گوید هنگامی که غذا برای ما آورده شد، شنیدم که امام کاظم(علیه السلام) می‌فرمود: ستایش خدایی را که برای هر چیزی مقرراتی قرار داد.
به امام گفتم:این غذا هنگامی که آماده و خورده می‌شود چه مقرراتی دارد؟
امام فرمود:مقرراتش این است که هنگام پهن‌شدن سفره با نام خدا شروع کنید و زمان جمع‌شدن سفره او را حمد و سپاس گویید.

۱.۴ - روایت چهارم

امام صادق(علیه السلام) فرمود:هنگامی که غذا خوردی یا شربتی نوشیدی، بگو الحمد لله.

۱.۵ - روایت پنجم

در روایتی دیگر از امام صادق آمده است:خوردن و نوشیدن را با یاد و نام خدا آغاز کن و بعد از پایانش بگو:«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی یُطْعِمُ وَ لا یُطْعَمُ» ستایش پروردگاری را سزاست که غذا را در اختیار بندگانش قرار داد، اما هیچ کس به او طعامی تقدیم نخواهد کرد.

۱.۶ - روایت ششم

و نیز حضرتشان می‌فرماید:هنگامی که سفره را در برابر امام سجاد (علیه السلام) می‌نهادند می‌گفت:« اللَّهُمَّ هَذَا مِنْ مَنِّکَ وَ فَضْلِکَ وَ عَطَایَاکَ فَبَارِکْ لَنَا فِیهِ وَ سَوِّغْنَاهُ وَ ارْزُقْنَا خَلَفاً إِذَا أَکَلْنَاهُ وَ رُبَّ مُحْتَاجٍ إِلَیْهِ رَزَقْتَ وَ أَحْسَنْت‌ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا لَکَ مِنَ الشَّاکِرِینَ» بار خدایا این از منت و فضل و بخشش توست! آن‌را برای ما پر برکت و گوارا کن و عوضش را به ما ده و چه بسا نیازمندانی که به آنان روزی دادی و احسان کردی. بار خدایا! ما را از شکرگزاران قرار ده! و هنگامی که سفره را برمی‌داشتند می‌فرمود:« الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی حَمَلَنَا فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقَنَا مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَ فَضَّلَنَا عَلَی کَثِیرٍ مِنْ خَلْقِهِ (أَوْ مِمَّنْ خَلَقَ) تَفْضِیلًا» سپاس خدایی را سزاست که ما را در بیابان و دریا گردش داد و از پاکیزه‌ها به ما روزی داد و بر بسیاری از آفریدگانش(یا آنچه آفریده) برتری داد.

۱.۷ - روایت هفتم

امام صادق(علیه السلام) از امام علی (علیه السلام) نقل می‌کند؛ هنگام خوردن غذا تا می‌توانید خدا را یاد کنید و صدای ناهنجار درنیاورید؛ چرا که طعام، نعمت خدا و بخشی از روزی او است که شکر و سپاسش بر شما واجب است.

۱.۸ - روایت هشتم

امام صادق از پدر بزرگوارش از حضرت علی(علیه السلام) نقل می‌کند؛ کسی که هنگام خوردن غذا خدا را یاد کند، هیچ‌گاه از آن غذا مورد سؤال قرار نمی‌گیرد.

۱.۹ - روایت نهم

یا در روایتی دیگر آمده است:هر فردی که غذایی بخورد و بعد از آن بگوید:«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَطْعَمَنِی هَذَا مِنْ رِزْقِهِ مِنْ غَیْرِ حَوْلٍ مِنِّی وَ قُوَّةٍ» سپاس خدایی را که از روزی خویش این غذا را خوراکم کرد بدون آن‌که من (مستقلّاً) توانایی این کار را داشته باشم، گناهان گذشته‌اش بخشوده خواهد شد.


آنچه از مجموع روایات به دست می‌آید آن است که دست کم هنگام آغاز خوردن و نوشیدن باید «بسم اللّه» و هنگام پایان آن «الحمد لله» گفت.
گفتنی است یاد خدا و سپاس از نعمت‌هایش به هر زبانی که باشد کفایت می‌کند و گفتن عبارت عربی موضوعیت ندارد.


۱. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‌ ج ‌۲، ص ۴۳۱، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق.    
۲. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‌ ج ‌۲، ص ۴۳۳، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق.    
۳. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‌ ج ‌۲، ص ۴۳۱، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق.    
۴. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‌ ج ‌۲، ص ۴۳۴، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق.    
۵. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‌ ج ‌۲، ص ۴۳۴، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق.    
۶. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‌ ج ‌۲، ص ۴۳۳، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق.    
۷. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‌ ج ‌۲، ص ۴۳۴، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق.    
۸. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‌ ج ‌۲، ص ۴۳۴، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق.    
۹. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ‌۹۵، ص ۱۴، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.    



پایگاه اسلام کوئست    



جعبه ابزار