خضوع و خشوع در نماز

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

کلیدواژه: خضوع، خشوع، نماز.

پرسش: چرا نماز را باید در حال سکون و وقار خواند و از بستن دست‌ها در نماز پرهیز کرد؟

پاسخ: از نماز همان مقدارى قبول مى‌شود كه انسان به آن قلباً توجه داشته است.

---

درباره خضوع و خشوع در نماز به روایتی از امام باقر (علیه‌السلام) اشاره می‌کنیم:

۱.۱ - روایتی از امام باقر

محمد بن علی ماجیلویه از علی بن ابراهیم، از پدرش، از حمّاد، از حريز، از زراره، از حضرت ابى‌جعفر (عليه‌السلام) حضرت فرمودند:

بر تو باد كه به نماز خود روى آورده و اقبال داشته باشى؛ زيرا از نماز همان مقدارى قبول مى‌شود كه به آن قلباً اقبال داشتى و نيز در نماز با دست و سر ريش خود بازى مكن و حدیث نفس مگو، خميازه مكش، با كشيدن دست‌ها رفع خستگى منما، دست بسته به نماز نايست؛ چه آن‌كه اين از فعل مجوس و زرتشتیان است؛ و هرگاه از خواندن حمد فارغ شدى، آمین مگو؛ ولى اگر خواستى بگو: «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ»‌.

و نيز فرمود: لثام و دهانه بر دهان خويش مگذار و شتاب و عجله در اتمام نماز منما و بر سر دو پا منشين و دو ذراع خود را در وقت سجده روى زمین فرش مكن و انگشتان را تا نكن تا با شكستن آن‌ها صدايشان بلند شود؛ چه آن‌كه تمام اين افعال منهى و موجب نقصان نماز مى‌باشند.

و نيز حضرت فرمودند: و با کسالت و حالت چرت و سنگين بودن به نماز نايست؛ زيرا اين حالت از نشانه‌هاى نفاق مى‌باشد و حق تبارك و تعالى مؤمنین را از خواندن نماز با حالت كسالت و خواب‌آلوده بودن نهی فرموده و به منافقین نيز هشدار داده: «وَ إِذا قامُوا إِلَى الصَّلاةِ قامُوا كُسالى‌ يُراؤُنَ النَّاسَ وَ لا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا؛ (و چون به نماز مى‌ايستند، از روى بى‌ميلى و به حال كسالت نماز مى‌كنند، براى ریاکاری عبادت حق تعالى نمايند و ذکر خدا را جز به اندك نكنند).

---