حکم مراجعه به فالگیران
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: سحر ،
جادو ،
اوراد ؛
ادعیه ،
فال‌گیری .
پرسش: نظر شما در مورد سحر و جادو و اوراد ادعیه چیست؟ این‌که خانم‌ها به رمالان و فالگیران مراجعه می‌کنند چه حکمی دارد؟
پاسخ: مراجعه به فالگیران و رمالان در
اسلام ممنوع می‌باشد.
اکثر مردم خود دیده‌اند یا به مکرر شنیده‌اند که افرادی یافت می‌شوند که کارهای خارق العاده‌ای از قبیل
ایجاد دشمنی بین زن و شوهر ، ایجاد
بغض و
عداوت بین دو دوست، ایجاد
محبّت بین دو فرد غریبه، گره زدن ( کاری کنند که مرد قادر به مجامعت با همسرش نباشد)، گشودن گره، بیمار کردن افراد سالم، و... انجام دهند و این عمل را با
افسون و
طلسم و
دعا انجام می‌دهند که به این عمل
جادو و یا
سحر می‌گویند و سابقه این عمل در قدیم الایام بوده است.
سحر در لغت به دو معنی به کار برده شده است:
۱.
خدعه و
نیرنگ و
شعبده و
تردستی . ۲. آن‌چه عوامل آن نامرئی و مرموز باشد.
در
قرآن کریم در دو معنی به کار برده شده است:
۱ به معنی فریفتن و تردستی و شعبده و چشم‌بندی که حقیقتی ندارد و تنها از راه تصرف در حواس تماشاچیان و حرکت‌های سریعی که از چشم تماشاچی مخفی است کاری انجام می‌دهند که
خارق عادت به نظر می‌آید مثل عملی که ساحران
فرعون انجام دادند که
خداوند می‌فرماید:« فلما القوا سحروا اعین الناس و استرهبوهم»
، هنگامی که ریسمان‌ها را انداختند چشم‌های مردم را سحر کردند و آن‌ها را ترساندند.
۲ سحری که در خارج منشاء اثر است و می‌تواند تأثیراتی بگذارد این معنا را از این آیه می‌توان استفاده کرد آن‌جا که می‌فرماید:« فیتعلمون منهما ما یفرقون به بین المرء و زوجه»،
یعنی مردم از
هاروت و ماروت چیزهایی یاد گرفتند که به وسیله آن بین زن و مرد جدایی و
تفرقه می‌انداختند و در ادامه همین آیه می‌فرماید:« و یتعلمون ما یضرهم و لا ینفعهم» چیزهایی یاد می‌گرفتند که مضر به حال‌شان بود و نافع نبود.
پس اجمالاً از این آیه تأثیراتی را می‌توان برای سحر پذیرفت امّا این تأثیر تنها روانی است یا جسمانی است یا اعم از این دو؟ آیه مطلق است.
حضرت علی می‌فرماید:« العین حق و الرقی حق و السحر حق...»
، یعنی
چشم زخم و افسون و
جادوگری راست است.
امّا این که حقیقت سحر چیست؟ فردی از
امام صادق سؤال کرد که: مرا خبر دهید از سحر که اصل آن چیست و چگونه ساحر می‌تواند کارهای عجیبی که وصف می‌نماید انجام دهد؟ حضرت فرمودند: سحر اقسامی دارد:
۱ . یک نوع آن به منزله پزشکی است، هم‌چنان که پزشکان برای هر مریضی دوایی پیدا کرده‌اند،
علم سحر هم برای هر سلامتی مرَضی و برای هر
عافیتی ، آفتی و برای هر معنایی
حیله‌ای ، چاره اندیشی کرده‌اند.
۲ . نوع دیگری از سحر، تردستی و سرعت در عمل و چشم‌بندی است.
۳ . نوع دیگر از سحر آن است که راه جلب
شیطان از راه‌های خاص و کمک گرفتن از آنان توسط دوستان شیطان انجام می‌شود.
آن فرد سؤال کرد: شیاطین از کجا سحر را آموخته‌اند؟ امام فرمود:« از همان‌جا که اطباء
طب را آموخته‌اند بعضی از راه تجربه و بعضی از راه علاج. و از بزرگ‌ترین سحرها
نمامی و
سخن‌چینی است که به واسطه آن بین دوستان جدایی افتاده و خون‌ها به واسطه آن ریخته می‌شود و خانه‌ها به واسطه آن ویران می‌گردد و رازها به واسطه آن فاش می‌شود.
امام (ع) در ادامه فرمودند: پس بهترین قول در مورد سحر آن است که بگوییم سحر به منزله طب است، ساحر کاری می‌کند که نتیجه‌اش آن است که یک مرد از
مجامعت با زنان ناتوان می‌گردد و طب همان شخص را معالجه می‌کند و خوب می‌شود».
علامه مجلسی ره در توضیح این فرمایش امام که فرمود: سحر به منزله طب است می‌فرماید: یعنی هم‌چنان که خداوند متعال برای بعضی از داروهای مضر تأثیراتی را در بدن قرار داده است و در بعضی از داروها آثاری نهاده که تأثیرات آن داروهای مضر را از بین می‌برد؛ برای بعضی از اعمال تأثیراتی در بدن‌ها و
عقول مردم قرار داده است که همان سحر باشد و بر زبان
انبیاء و اوصیاء آیات و
ادعیه و اسماء و اعمالی جاری ساخته است که ضرر آن سحرها را دفع می‌کند. البتّه بعضی از آثار سحر احتمالاً با طب هم دفع می‌گردد.
افراد رمّال و فالگیر از دو حال خارج نیستند:
۱ . یا این‌ها صددرصد
دروغ می‌گویند و هیچ چیزی بلد نیستند و تنها ادعاهای فراوان دارند و از ساده لوحی و اضطرار افراد استفاده می‌کنند و از آن‌ها پول فراوان می‌گیرند و مطالب
کذبی را به آن‌ها می‌گویند، پس این‌ها حتی جادو و سحر هم بلد نیستند و دادن مال به این افراد دروغگو کاری عبث و
حرام است و نتیجه‌ای هم در بر ندارد اکثر قریب به اتفاق رمالان و فالگیران از این قسم هستند.
۲ . اگر رمال و فالگیر واقعاً جادوگر هم باشد و بتواند از راه جادوگری ما را به مقصودمان برساند باز هم از نظر
اسلام مراجعه به آن‌ها ممنوع می‌باشد، چرا که از نظر اسلام هیچ گاه هدف وسیله را توجیه نمی‌کند و ما آزاد نیستیم به هر وسیله ولو با جادو به هدفمان برسیم.
در روایت وارد شده است که زنی خدمت حضرت
پیامبر آمد و عرض کرد یا رسول الله همسری دارم که از من بدش می‌آید و من کاری کرده‌ام ( سحر و جادو) که او را نسبت به خود
مهربان سازم. حضرت پیامبر (ص) فرمودند:« وای بر تو
دینت را تیره نمودی، و سه بار فرمود:« ملائکه بزرگوار بر تو
لعنت می‌کنند، پس فرمود: ملائکه آسمان بر تو لعنت می‌فرستند، ملائکه زمین بر تو لعنت می‌فرستند».
حضرت علی (ع) می‌فرماید:« کسی که سحر بیاموزد، کم یا زیاد،
کافر شده است و رابطه او با
خداوند به کلّی قطع می‌شود».
(۱) تفسیر نمونه، ج۱، ص۳۶۹-۳۸۲.
(۲) تفسیر نمونه، ج۶، ص۲۹۲.
(۳) تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۲۴۱-۲۴۰.
(۴) ترجمه المیزان، ج۱، ص۳۶۸-۳۵۰.
سایت اندیشه قم.
