حمایت از فلسطین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه:فلسطین، صهیونیست، بیت‌المقدس، مسجدالاقصی، مسجدالصخره.
پرسش: اهمیت و دلایل حمایت از نهضت فلسطین را بیان کنید.
پاسخ: مسئله حمایت از
فلسطین و دشمنی با رژیم صهیونیستی در طول سالهای پس از
انقلاب اسلامی به عنوان یکی از مسائل اساسی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران مطرح بوده است. در چرایی اتخاذ این سیاست تحلیل‌ها و توجیه‌های بسیاری مطرح است، سیاست
جنگ نیابتی گروه‌های مبارزاتی فلسطین به جای ایران، مشغول شدن
اسرائیل در فلسطین و
غفلت از تحرکات ایران، تضعیف اسرائیل به عنوان یکی از قدرت‌های منطقه‌ای و توازن قوا در منطقه و ...؛ اما دلیل اصلی و محرک اصلی
جمهوری اسلامی ایرا ن برای حمایت از مردم فلسطین، مطلبی است که مقام معظم رهبری در دیدار خود با
آزادگان در سال ۹۱ به آن اشاره داشتند:
«طرح مسئله فلسطین براى جمهورى اسلامى یک امر تاکتیکى نیست؛ یک امر بنیانى است، از اعتقاد اسلامى ناشى می‌شود. وظیفه ماست که این کشور اسلامى را از سلطه و چنگ قدرت غاصب و پشتیبان‌هاى بین‌المللى‌اش دربیاوریم، به دست مردم فلسطین بسپاریم؛ این وظیفه دینى است، وظیفه همه مسلمان‌هاست؛ همه ملت‌هاى اسلامى، همه دولت‌هاى اسلامى وظیفه دارند که این کار را انجام بدهند؛ این یک وظیفه اسلامى است».
سرزمین فلسطین به لحاظ مقام و جایگاه مذهبی خاصی که در میان
مسلمانان و
مسیحیان و
یهودیان داشته و دارد، به عنوان سرزمینی مقدس، همواره در میان این پیروان
ادیان آسمانی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده است. هیچ مسئله‌ای در
جهان اسلام و در بین پیروان دیگر ادیان، اهمیتی به اندازه مسئله فلسطین نیافته است. اهمیت ویژه فلسطین در میان مسلمانان، بیشتر به لحاظ وجود مکان‌های
مقدس در آن سرزمین است؛ از آن جمله می‌توان به شهر
ایلیا که پس از فتح فلسطین به همت مسلمانان، «بیت‌المقدس» نام‌گذاری شده است، اشاره کرد.
هیچ نقطه‌ای در جهان از لحاظ گستره معتقدان، مثل بیت‌المقدس نمی‌باشد. حتی
مکه یا
مدینه، علی‌رغم همه تقدس و اهمیتی که دارند، باز تنها در نزد پیروان یک
دین (اسلام) محترم شمرده می‌شوند؛ در حالی که قدس برای هر سه
دین بزرگ آسمانی دارای تقدس ویژه است.
همان‌گونه که شهر بیت‌المقدس در طول
تاریخ نام‌های متعددی مثل یبوس، یورشالیم ـ اورشلیم، ایلیا، بیت همیقداش، بیت‌المقدس، قدس و... داشته است، پرستشگاه کهن و مهم آن نیز که اکنون نزد ما مسلمانان حرم شریف و
مسجدالاقصی نامیده می‌شود، در طول تاریخ نام‌هایی مثل هیکل
حضرت سلیمان و... داشته است.
نام «مسجدالاقصی» را نخستین بار خداوند بر این مکان مقدس و پرستشگاه کهن نهاد. مسجدالاقصی از جهت دیگری هم برای مسلمانان حائز اهمیت است و آن، قداست و اهمیت اسراء و معراج پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) است که از مسجدالحرام به قصد مسجدالاقصی و از آنجا به آسمان‌ها صورت پذیرفت: «
سُبْحانَ الَّذی اَسْری بِعَبْدِهِ لَیلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ اِلَی الْمَسْجِدِ الْاَقْصَی الَّذی بارَکنا حَوْلَهُ لِنُرِیهُ مِنْ آیاتِنا اِنَّهُ هُوَ السَّمیعُ الْبَصیرُ».
بنابراین فلسطین، سرزمینی است که در آن اولین
قبله مسلمین قرار دارد؛ چون در سیزده سال اول
بعثت ـ که
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) در مکه
زندگی می‌کردند ـ و نیز تا هفده ماه بعد از
هجرت به مدینه، حضرت و مسلمانان به سوی مسجدالاقصی
نماز می‌گذاردند. افزون بر آن، دومین
مسجد اسلام، سومین حرم شریف (بعد از مکه و مدینه) قرار دارد و بنا به فرموده
امام علی (علیه‌السلام) یکی از چهار قصر بهشتی در
دنیا (
مسجدالحرام،
مسجدالنبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم)، مسجد بیت‌المقدس و
مسجد کوفه) است. این شهر به یکسان برای
پیروان هر سه دین ابراهیمی، مقدس است و قبله امت‌های پیشین نیز بوده است.
اگر تاریخ
پیامبران، مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد، تقدس شهر بیت‌المقدس بیشتر روشن می‌شود:
هنگامی که آن حضرت در جریان
مهاجرت خود، از
مصر به فلسطین بازگشت، به دستور خداوند در شهر قدس که در آن زمان یُبُوس نام داشت و به شهر
صلح و
آرامش (یورشالیم) مشهور شده بود، اقامت کرد. حضرت پس از مدتی، به دستور خداوند، قربانگاه و مکان مقدسی در این شهر به وجود آورد و آن را «بیت الله» نام نهاد که بعدها به بیت‌المقدس مشهور شد.
پس از درگذشت
حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) در فلسطین، فرزندان و نوادگان آن حضرت (
حضرت یعقوب و فرزندانش) که رهبری عبرانی‌ها را عهده‌دار بودند، به مصر رفتند؛ اما
حضرت موسی (علیه‌السلام) که به‌تازگی ظهور کرده بود، تصمیم گرفت عبرانی‌ها را به فلسطین باز گرداند. در آن زمان تبهکاری و سرکشی‌های قوم بنی‌اسرائیل به اندازه‌ای افزایش یافت که برای حضرت موسی (علیه‌السلام) غیر قابل تحمل شد.
خداوند نیز به سبب همین نافرمانی‌های بنی‌اسرائیل، آن‌ها را چهل سال در بیابان‌ها سرگردان کرد و اجازه نداد به فلسطین باز گردند. این وضع ادامه یافت تا آن‌که عمر حضرت موسی (علیه‌السلام) به پایان رسید. در شهر قدس بود که خداوند تبارک و تعالی با حضرت موسی (علیه‌السلام) تکلم کرد و به اعتبار این تکلم آن حضرت کلیم الله محسوب شد.
پس از برگزیده شدن حضرت داوود به پیامبری، توانست تبهکاری و شرارت‌های بنی‌اسرائیل را تا حد زیادی مهار کرده و با فتح بیت‌المقدس و سایر مناطق فلسطین، تمدن جدیدی را بنیان‌گذاری کند. یکی از کارهای حضرت، ایجاد پرستشگاه و مکان مقدس (مسجد) در محل فعلی
مسجدالاقصی است.
گرچه
حضرت داوود (علیه‌السلام) تعمیر شهر بیت‌المقدس (قدس) و پرستشگاه بزرگ (مسجدالاقصی) آن جا را آغاز کرد، ولی فرصت نیافت کار بزرگ خود را به ثمر برساند. هنگامی که آن حضرت متوجه شد
مرگ به او نزدیک شده به فرزندش
سلیمان (علیه‌السلام) سفارش کرد در ساختن این مسجد شکوهمند لحظه‌ای درنگ نکند.
بنابراین پرستشگاهی که بعدها مسجدالاقصی نام گرفت، با شکوه فراوانی توسط حضرت سلیمان (علیه‌السلام) ساخته شد. شهر
قدس نیز مقرّ سلطنت این پیامبر الهی شد.
یکی از وقایع مهم دورۀ تسلط
رومیان در فلسطین، تولد
حضرت عیسی مسیح (علیه‌السلام) است که در روستای بیت لحم نزدیک قدس دیده به
جهان گشود. با تولد
حضرت مسیح (علیه‌السلام) فلسطین ـ به ویژه شهر بیت‌المقدس ـ دوران مهمی را آغاز کرد.
در حالی که آن حضرت به پیامبری برگزیده شده بود، از شهر ناصره به سوی بیت‌المقدس حرکت کرد. پس از ورود به
بیت‌المقدس، بی‌درنگ به پرستشگاه بزرگ شهر (مسجدالاقصی) رفت و در آنجا به
تبلیغ دین خدا و
تعلیم مردم مشغول شد. در این شهر بود که حضرت عیسی (علیه‌السلام) از آنجا به اوج رفت.
بیت‌المقدس جایی است که
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) از آنجا به معراج رفت و یکی از معجزات بزرگ خود را در آنجا تحقق بخشید. در همین زمان بود که
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) در مسجدالاقصی برای
پیامبران الهی از جمله
ابراهیم،
موسی و
عیسی (علیه‌السلام) نماز جماعت برگزار کردند.
پس از
معراج حضرت رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) از
مسجدالحرام به مسجدالاقصی و از آنجا به آسمان، توجه مسلمانان به قدس و پرستشگاه آن (مسجدالاقصی) بیش از گذشته شد. در آخرین روزهای
حیات مبارک پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) آن حضرت که نمی‌توانست شاهد باشد، بیت‌المقدس در دست ستمگران و فرمان‌روایان فاسد باقی مانده، تصمیم گرفت به یکی از آرزوهای خویش جامه عمل بپوشاند و با اعزام سپاه به
شام و فلسطین، این مناطق ـ به‌ویژه شهر بیت‌المقدس ـ را آزاد کند. در پی این تصمیم، فرمان
بسیج و تشکیل سپاه صادر شد و جوان هجده سالهای به نام
اسامة بن
زید بن حارثه، به فرمان‌دهی این سپاه بزرگ انتخاب شد. هنوز سپاه حرکت نکرده بود که پیکی از
مدینه به قرارگاه رسید و این
خبر را آورد که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) در حال بسیار سختی است و ممکن است از دنیا برود.
در
قرآن مجید، آیات متعددی راجع به فلسطین آمده است، که بیشتر درباره قوم بنی‌اسرائیل در این سرزمین است. در این آیات از جمله در
آیات ۴ تا ۷
سوره اسراء،
عمدتاً به
فساد این
قوم در
زمین و برتری‌جویی‌های ایشان اشاره شده است.
در قرآن مجید و
روایات معصومان (علیه‌السلام) تعابیر گوناگونی درباره سرزمین فلسطین آمده که از آن جمله:
قرآن در سوره اسراء می‌فرماید: «
سُبْحانَ الَّذی اَسْری بِعَبْدِهِ لَیلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ اِلَی الْمَسْجِدِ الْاَقْصَی الَّذی بارَکنا حَوْلَهُ ...».
جمله «بارَکنا حَولَهُ» بیانگر این مطلب است که مسجدالاقصی، علاوه بر این‌که خود سرزمینی مقدس است، اطراف آن نیز سرزمینی مبارک و پربرکت از نظر مادی و معنوی است.
قرآن می‌فرماید: «
یا قَوْمِ ادْخُلُوا الارْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِی کتَبَ اللَّهُ لَکمْ».
بنا بر نظر
مفسران «الارْضَ الْمُقَدَّسَةَ» همان بیت‌المقدس و اطراف آن است. این سرزمین مقدس در طول
تاریخ کانون پیامبران بزرگ خدا و خاستگاه نور
توحید و
خداپرستی بوده است.
قرآن می‌فرماید: «
وَاسْتَمِعْ یوْمَ ینَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَکانٍ قَرِیبٍ».
بنا بر نظر مفسران، «مکان قریب» همان صخره بیت‌المقدس است.
هم‌چنین در
احادیث متعددی که از پیامبر اسلام و
ائمه (علیه‌السلام) در خصوص فضایل بیت‌المقدس نقل شده، اهمیت این سرزمین بیشتر روشن می‌شود.
از جمله
حضرت علی (علیه‌السلام) فرموده است: «
لَا تُشَدُّ الرِّحَالُ اِلَّا اِلَی ثَلَاثَةِ مَسَاجِدَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ مَسْجِدِ رَسُولِ اللَّهِ صوَ مَسْجِدِ الْکوفَةِ»؛
جز به سوی سه
مسجد حرکت نکنید ـ بار سفر نبندید ـ مسجدالحرام، مسجد رسول الله و مسجدالاقصی.
هم‌چنین پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شهرهای بهشتی را مکه، مدینه و بیت‌المقدس («
اِنَّ لِلَّهِ خِیاراً مِنْ کلِّ مَا خَلَقَهُ...فَاَمَّا خِیارُهُ مِنَ الْبِقَاعِ فَمَکةُ وَ الْمَدِینَةُ وَ بیت‌المقدس»)
خواندند.
در شهر بیت‌المقدس، اماکن و جایگاه‌های مقدس فراوان است؛ که برخی مربوط به
مسیحیان و
یهودیان می‌باشد و بعضی از آن‌ها نیز به مسلمانان تعلق دارد؛ البته اماکن و جایگاه‌هایی که به طور مشترک مورد احترام پیروان
ادیان (مسلمانان، مسیحیان و یهودیان) قرار دارند نیز، در این شهر به چشم می‌خورد.
حرم شریف (مسجدالاقصی و مسجدالصخره): مهم‌ترین اماکن و جایگاه‌های مقدس این شهر از نظر مسلمانان، مسجدالاقصی و مسجدالصخره (قبة الصخره) است.
مسجدالاقصی دومین مسجد بزرگ
اسلام، نزد مسلمانان پس از مکه و مدینه از اهمیت والایی برخوردار است. فاصله این مسجد از مسجدالصخره، حدود پانصدمتر می‌باشد. پیرامون آن‌ها مجموعه‌ای از اماکن و جایگاه‌های مقدس دیگر قرار دارد. به همین دلیل، تمام این منطقه را که بیش از صدهزار متر مربع (۱۰۴۹۰۰متر مربع) است، «حرم شریف» می‌گویند؛ البته به همه این مجموعه، مسجدالاقصی نیز گفته می‌شود. حتی بعضی مورخان و پژوهشگران، تمام شهر بیت‌المقدس را مسجدالاقصی می‌دانند.
پس از آن‌که مسلمانان در سال پانزدهم هجری، بیت‌المقدس را
فتح کردند، ساختمان اصلی مسجدالاقصی را بنا نمودند. در آن زمان که مسلمانان وارد این شهر شدند، از پرستشگاه و اماکن مقدس قدیمی تقریباً چیزی به جا نمانده و در اثر گذشت زمان و حوادث مختلف از بین رفته بود. به همین دلیل
مسلمانان پس از تحقیق، محل اصلی پرستشگاه حضرت سلیمان را یافتند و مسجدالاقصی را در آن محل بنا کردند.
مسلمانان هم‌چنین
مساجد دیگری نیز در محدوده مسجدالاقصی بنا کردند که مسجدالصخره یکی از آن‌ها می‌باشد. مسجدالصخره در همان محل مقدسی ساخته شدکه
حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) در آنجا مراسم
قربانی به جا آورد و حضرت رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) نیز از آن محل به معراج و سیر آسمان‌ها رفت. به همین دلیل این مکان نیز مثل مسجدالاقصی برای مسلمانان بسیار محترم و
مقدس است؛ هم‌چنان که مورد احترام مسیحیان و یهودیان نیز هست.
در بیت‌المقدس ابواب گوناگونی وجود دارد، که هر یک به نوعی با زندگی
پیامبران ارتباط داشته است؛ از جمله: باب
داوود (علیه‌السلام)، باب سلیمان (علیه‌السلام)، باب حطّه (قرآن از آن یاد کرده است؛ «َقُولُوا حِطَّةٌ» و آن ذکر «لااله الاالله» است)، باب
محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم)، باب التوبه، باب الرّحمه، باب سکینه (محراب
حضرت مریم (علیهاالسلام) که
فرشتگان برایش
میوه بهشتی آوردند).
در شهر بیت‌المقدس و حومه، علاوه بر مسجدالاقصی، ۳۶
مسجد دیگر وجود دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به مسجد و مقبره
ابراهیم خلیل الله (علیه‌السلام) اشاره کرد.
علاوه بر آن، مقبره‌ها و زیارتگاه‌های بسیاری از رهبران بزرگ اسلام و
اصحاب پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) در این شهر واقع است.
درباره آینده بیت‌المقدس نیز نکاتی بسیار شنیدنی در روایات اسلامی وجود دارد؛ روایاتی نظیر این‌که، صور در آنجا دمیده می‌شود و محشر از آنجا شروع می‌شود. روایات مربوط به سرزمین
فلسطین و حوادث و شخصیت‌های آن در زمان
ظهور حضرت مهدی (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف) نیز بر اهمیت جایگاه فلسطین در جهان اسلام افزوده است.
بنا بر نقل روایات،
حضرت مهدی (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف) از مکه به بیت‌المقدس
مهاجرت می‌کند و در آنجا ساکن می‌شود. ایشان نسخه‌های اصلی
تورات را از درون غاری در
انطاکیه و کوهی در فلسطین و دریاچه طبریه بیرون می‌آورد و با استناد به آن، یهودیان را محکوم و نشانه‌ها و معجزاتی برای آنان
آشکار می‌کند. برخی یهودیان که بعد از نبرد آزادی قدس، جان سالم به در می‌برند،
تسلیم آن بزرگوار می‌شوند و آنان که تسلیم نمی‌شوند، از
کشورهای عربی اخراج می‌شوند.
از
روایات چنین برمی‌آید که بزرگ‌ترین جنگ‌های سفیانی، نبرد بزرگ فتح فلسطین و
جنگ با حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) است، که یهودیان و
رومیان در این نبرد سفیانی را پشتیبانی می‌کنند، و غائله با کشته شدن
سفیانی و
پیروزی حضرت حجت (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف) و آزادی فلسطین و ورود آن حضرت به قدس پایان می‌پذیرد.
فلسفه حمایت از مظلوم در جمهوری اسلامی:
از آنجا که ملت
ایران،
مسلمان و نظام برگرفته از اراده ملی آن نیز اسلامی است، بنا بر اصول مندرج در قانون اساسی جمهوری اسلامی ضروری است در سیاست‌گذاری‌های داخلی و خارجی خود به آموزه‌های دینی ـ به‌ویژه قرآن مجید ـ
تمسک جوید. قضیه فلسطین و حمایت جمهوری اسلامی ایران از ملت مسلمان آن نیز بخشی از آن آموزه‌ها است؛ اما متأسفانه مدت زمانی است که توسط ابزارهای رسانه‌ای و دستگاه‌های تبلیغاتی نظام سلطه جهانی
تبلیغ می‌شود که با توجه به اوضاع نابسامان اقتصادی مردم ایران و تورم فزاینده‌ای که در آن وجود دارد، چرا
جمهوری اسلامی ایران با وجود این همه مشکلات، باز به مردم فلسطین کمک مالی و حتی از
نهضت آن حمایت تسلیحاتی می‌کند؟!
هر چند وجود پاره‌ای از مشکلات و معضلات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و... در سطح کشور، واقعیتی غیر قابل
انکار است که برای برون‌رفت از این وضعیت و دستیابی به وضعیت مطلوب‌تر، تلاش‌های مضاعفی لازم است؛ اما القای این نوع تبلیغات به مردم هدفی جز تأمین
امنیت پایدار رژیم جعلی صهیونیستی و تداوم سیاست‌های توسعه‌طلبانه تروریستی و تجاوزکارانه این رژیم در منطقه و جلوگیری از پیام جهانی
انقلاب اسلامی ایران در
بیداری ملل مسلمان منطقه ندارد.
به همین لحاظ ضروری است برای آگاهی بخشی و
تبیین حقیقت و ماهیت
دفاع از فلسطین، به این چند نکته اساسی توجه شود:
قرآن کریم در آیات متعددی بر حمایت از ملل مظلوم تأکید ورزیده است؛ از جمله:
«
اُذِنَ لِلَّذینَ یقاتَلُونَ بِاَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ اِنَّ اللَّهَ عَلی نَصْرِهِمْ لَقَدیرٌ • الَّذینَ اُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ بِغَیرِ حَقٍّ اِلاَّ اَنْ یقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِیعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ یذْکرُ فیهَا اسْمُ اللَّهِ کثیراً وَ لَینْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ ینْصُرُهُ اِنَّ اللَّهَ لَقَوِی عَزیزٌ»؛
همان‌ها که از خانه و شهر خود، به ناحق رانده شدند، جز اين‌که مى‌گفتند: «پروردگار ما، خداى يکتاست!» و اگر خداوند بعضى از مردم را بوسيله بعضى ديگر دفع نکند، ديرها و صومعه‌ها، و معابد
یهود و
نصارا، و مساجدى که نام خدا در آن بسيار برده مى‌شود، ويران مى‌گردد! و خداوند کسانى را که يارى او کنند (و از آيينش دفاع نمايند) يارى مى‌کند؛
خداوند قوى و شکست‌ناپذير است.
در این
آیه علت
اذن در
جهاد را "مظلومیت" و مورد
ظلم قرار گرفتن و اخراج از کاشانه و آواره ساختن
مؤمنان از وطن خود از سوی ستمگران می‌داند.
«
وَ لَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَاُولئِک ما عَلَیهِمْ مِنْ سَبیلٍ • اِنَّمَا السَّبیلُ عَلَی الَّذینَ یظْلِمُونَ النَّاسَ وَ یبْغُونَ فِی الْاَرْضِ بِغَیرِ الْحَقِّ اُولئِک لَهُمْ عَذابٌ اَلیم»؛
«ايراد و
مجازات بر کسانى است که به مردم
ستم مى‌کنند و در
زمین بناحق ظلم روا مى‌دارند؛ براى آنان
عذاب دردناکى است»!
«
وَ ما لَکمْ لا تُقاتِلُونَ فی سَبیلِ اللَّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفینَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ الَّذینَ یقُولُونَ رَبَّنا اَخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْیةِ الظَّالِمِ اَهْلُها وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْک وَلِیا وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْک نَصیراً»؛
«چرا در راه خدا، و (در راه)
مردان و
زنان و کودکانى که (به دست ستمگران) تضعيف شده‌اند، پيکار نمى‌کنيد؟! همان افراد (ستم‌ديده‌اى) که مى‌گويند: «
پروردگارا! ما را از اين شهر (مکه)، که اهلش ستمگرند، بيرون ببر! و از طرف خود، براى ما سرپرستى قرار ده! و از جانب خود، يار و ياورى براى ما تعيين فرما»!
هم‌چنین در
سنت نبوی و
ائمه معصومان (علیه‌السلام) نیز سفارش زیادی به این امر شده است؛ چه این‌که در
اسلام، مسئولیت مقابله با
تهدید و ارعاب وظیفه‌ای همگانی است که باید یک‌پارچه، در برابر عوامل آن ایستاد و از مظلوم دفاع کرد.
دستور نورانی
امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) مبنی بر این‌که «همواره با خصم ظالم و یار و یاور مظلوم باشید» بیانگر تعالی اصول حقوقی اسلام و حقانیت این نظام حقوقی می‌باشد.
ــ
پیامبر عظیم‌الشان اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیز فرمود: «من سمع رجلاً ینادی یا للمسلمین فلم یجبه فلیس بمسلم.» («
وَكُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً، وَلِلْمَظْلُومِ عَوْنا»؛
) «هرکس
فریاد دادخواهی هر مظلومی ـ اعم از مسلمان یا غیر مسلمان ـ را بشنود که مسلمین را به یاری می‌طلبد، اما به کمک او نشتابد، مسلمان نیست».
ــ یا فرمود: «
مَنْ اَصْبَحَ لَا یهْتَمُّ بِاُمُورِ الْمُسْلِمِینَ فَلَیسَ بِمُسْلِمٍاً».
ــ و در
روایت دیگر فرمود: «یاری نمودن ضعیفان، بهترین و بافضیلت‌ترین
صدقه‌‌هاست».
ــ پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌فرماید: حکایت مؤمنان در
دوستی و مهربانی، چون اعضای یک پیکر است؛ وقتی یکی از آن‌ها رنجور شود، دیگران به مراقبت و حمایت از او هم‌داستان می‌شوند؛ «
عَوْنُک الضَّعِیفَ مِنْ اَفْضَلِ الصَّدَقَةِ».
پس براساس اصول و مبانی اسلام، جامعه اسلامی پیکره واحدی است و مسلمانان نمی‌توانند در قبال سایر مسلمانان بی‌تفاوت باشند. این هم‌بستگی عمیق اسلامی،
تعاون اسلامی را نیز به همراه دارد؛ به این معنا که مسلمانان در کلیه امور و شئون مشترک اجتماعی، اقتصادی و سیاسی خود، موظف به همکاری و همیاری یک‌دیگرند.
در این باره ضروری است توجه نمود که: اصول و قوانین نظام و انقلاب اسلامی، ناشی از آموزه‌های [دین اسلام|دین مبین اسلام]] است؛ لذا از بدو شکل‌گیری تاکنون، اهداف خود را منحصر به برپایی
حکومت اسلامی در
ایران نکرده است؛ بلکه خود را موظف به
آزادی و
بیداری سایر ملل مظلوم
جهان و حمایت از حقوق آنان می‌داند. براساس تحقق عملی حاکمیت ملی، دولت به نمایندگی از تمام افراد مردم، موظف به ایفای «تعهد برادرانه نسبت به همه مسلمانان» است. به همین جهت، ضمن آن‌که «موظف است سیاست کلی خود را بر پایه
ائتلاف و
اتحاد ملل اسلامی قرار دهد». در
اعمال سیاست خارجی «دفاع از همه مسلمانان» را باید وجهه همت خود سازد.
بر این اساس جمهوری اسلامی ایران تاکنون، حمایت‌های بی‌دریغ مادی و معنوی خود را در ـ حد امکانات و شرایط بین المللی ـ از ملت‌های مظلوم به
عمل آورده است؛ مانند: حمایت از مردم ستم‌دیده آفریقای جنوبی، مسلمانان بوسنی ـ هرزگوین،
افغانستان،
قفقاز،
لبنان و فلسطین و... .
هم‌چنین از آنجا که مشکل اسرائیل مربوط به همه جهان اسلام است و تمام مسلمانان مورد تهدید هستند، نجات ملت فلسطین و تشکیل دولت مستقل و طرد و نابودی اسرائیل، پیوسته مورد اهتمام مسئولان، مردم و نظام جمهوری اسلامی ایران بوده است و در این جهت، تدابیر قانونی و انواع حمایت‌های مالی، معنوی، تبلیغاتی و ... صورت گرفته است.
قانون حمایت از انقلاب اسلامی مردم فلسطین
خطوط اصلی سیاست حمایت از مردم فلسطین را چنین مقرر داشته است:
۱.
اعتقاد بر تعلق فلسطین به ملت فلسطین و غاصب بودن اسرائیل و حمایت از مردم ستم‌دیده، آواره و مبارز فلسطین تا رسیدن به حقوق حقّه خویش به هر نحو ممکن؛
۲. تشکیل صندوق کمک‌های انسانی جهت حمایت از مردم فلسطین، آوارگان و مبارزان فلسطینی؛
۳. حمایت معنوی و مادی از
خانواده شهدا،
جانبازان،
اسرا و مفقودان سرزمین‌های اشغالی به وسیله
بنیاد شهید؛
۴. اعطای بورس تحصیلی دانشگاهی به داوطلبان فلسطینی؛
۵. تشکیل کمیته دائم نظارت بر اجرا، پی‌گیری و هماهنگی‌های لازم نسبت به امور فلسطین و ارائه گزارش به
مجلس شورای اسلامی؛
۶. حمایت‌های تبلیغاتی مؤثر برون‌مرزی از سوی سازمان‌های مربوط (وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی)؛
۷. تعیین و پیشنهاد رسمیت «بیت‌المقدس» به عنوان موطن و مرکز دولت اسلامی در
تبعید فلسطین به کشورهای اسلامی؛
۸. تحریم رابطه اقتصادی نسبت به تمام مؤسسات و شرکت‌های وابسته به صهیونیست‌ها در سطح جهان.
این مواضع فرهنگی، سیاسی و اقتصادی، حداکثر حمایتی است که تاکنون جمهوری اسلامی ایران از فلسطینیان آواره و اخراج‌شده از کشورشان به
عمل می‌آورد.
حیطه و گسترة وظایف و مسئولیت‌های نظام‌ها، فقط در درون مرزهای آن کشورها محدود نمی‌شود؛ بلکه دولت‌ها جهت دستیابی به اهداف خود در سطح داخلی و خارجی (از قبیل تأمین امنیت و منافع ملی و تحقق آرمان‌های ایدئولوژیک) ناچارند تا محدوده عمل‌کرد و اقدامات خود را به بیرون از مرزهای بین‌المللی، گسترش داده و در عرصه معادلات و رقابت‌های بین‌الملل شرکت فعال داشته باشند. امروزه به دلیل گسترش ارتباطات و
تکنولوژی، جهانی شدن اقتصاد و... ـ که مرزهای ملی کشورها را درنوردیده است ـ دولتی از توانایی بیشتر در سامان دادن به مسائل داخلی و تأمین
امنیت و رفاه در سطح جامعه و تعقیب آرمان‌های ایدئولوژیک خود بهره‌مندتر است که به صورت فعال، در مناسبات، معادلات و رقابت‌های بین‌المللی حضور داشته باشد و در چهارچوب اصول سیاست خارجی خویش، نقش مؤثری را در تأثیرگذاری بر تحولات منطقه‌ای و بین‌المللی ایفا کند و از آن‌ها جهت پیشبرد اهداف سیاست خارجی خود استفاده نماید.
بنابراین انجام حمایت‌های اقتصادی، سیاسی و تبلیغاتی در حد وسع و توان از ملت‌های مسلمان دیگر ـ خصوصاً فلسطین ـ نه‌تنها با منافع ملی ما تعارض ندارد، بلکه در راستای تأمین منافع ملی ایران به حساب می‌آید؛ زیرا:
منافع ملی یک کشور، فقط در مرزهای جغرافیایی آن محدود نمی‌شود. لذا نظام‌ها به میزان هزینه‌هایی که در کشورهای دیگر مبذول می‌دارند، از توان و قدرت تصمیم‌گیری و تأثیرگذاری بیش‌تری نیز در آینده آن کشور و معادلات منطقه‌ای برخوردار می‌باشند.
حفظ موجودیت،
استقلال و تمامیت ارضی و امنیتی ملی کشور ـ که از عناصر کلیدی و حیاتی تشکیل‌دهنده منافع ملی است ـ نیازمند صرف چنین هزینه‌ها و کمک به ملت‌هایی است که در خط اول مبارزه با
دشمنان ما قرار دارند.
واقعیت آن است که مردم مظلوم و مبارز فلسطین، از ما نیز دفاع می‌کنند و ما کم‌ترین وظیفه خود (تدارکات و پشتیبانی) را انجام می‌دهیم. هسته‌های مقاومت و نهضت‌های آزادی‌بخش در سراسر جهان اسلام، به عنوان یکی از مهم‌ترین اهرم‌های قدرت برای جمهوری اسلامی است که ابرقدرت‌ها را ترسانده و موجب بازدارندگی آن‌ها از عملی کردن نیات امپریالیستی آنان می‌گردد.
آینده‌نگری و تأمین منافع بلندمدت، خود بهترین دلیل بر انجام چنین اقداماتی است؛ زیرا آرمان‌ها و اهداف توسعه‌طلبانه رژیم صهیونیستی، هرگز به فلسطین محدود نیست؛ بلکه آنان آرزوی سیطره بر جهان اسلام و خصوص‌ام القرای آن (جمهوری اسلامی ایران) را در سر می‌پروراند. آن‌چه در شرایط کنونی مسئله فلسطین را برای جهان اسلام از اهمیت ویژه‌ای برخوردار نموده، موضوع اشغال آن به وسیله
صهیونیسم و
استکبار جهانی و رویارویی جهان غرب با جهان اسلام است. به گونه‌ای که اشغال فلسطین، هرگز اشغال یک سرزمین و یک کشور نیست؛ بلکه ایجاد یک کانون استعماری ضداسلامی ـ آن هم در
قلب جهان اسلام ـ در جهت نابودی جهان اسلام و جلوگیری از شکل‌گیری تمدن اسلامی است؛ ازاین‌رو قضیه فلسطین علاوه بر بعد دینی، با استقلال،
امنیت و منافع ملی سایر کشورهای اسلامی نیز شدیداً در ارتباط است. این واقعیتی است که هم از آرمان‌ها، اصول و برنامه‌های نژادپرستانه توسعه‌طلبانه رژیم صهیونیستی (شعار گسترش اسرائیل از نیل تا فرات و ادعای تصاحب بسیاری از اماکن اسلامی) و هم از نظر تاریخی و عمل‌کرد آن رژیم در قبال مردم فلسطین و کشورهای هم‌جوار آن و بالاخره جهان اسلام، به‌خوبی قابل اثبات است. بنابراین رژیم صهیونیستی برای کشورهای منطقه و جهان اسلام تهدیدی بسیار جدی است.
براساس مطالب یادشده در خصوص کمک ایران به مسلمانان فلسطین گفتنی است:
بخشی از این کمک‌ها (مانند مواد غذایی، دارو، پوشاک و...) در شرایط فعلی، حیاتی بوده و از مسئولیت‌های فراملی نظام اسلامی محسوب می‌شود.
با توجه به نیازهای ضروری و حیاتی مردم فلسطین و امکانات نسبتاً خوب کشورمان، کمک‌ها محدود بوده و تاثیر منفی در روند آبادانی و حل مشکلات اقتصادی و معیشتی ما بر جای نمی‌گذارد. به علاوه نتایج مثبتی را در کوتاه‌مدت و طولانی‌مدت، در سطح منطقه‌ای و بین‌الملل، برای کشورمان به
ارمغان می‌آورد.
میزان کمک‌ها وقتی در سطح افراد نگریسته شود، زیاد به چشم می‌آید (مثلاً صد کامیون)؛ اما همین میزان در سطح کلان بسیار اندک است؛ یعنی، ارزش مادی آن کمک‌ها برای آحاد ملت، رقم بزرگی است؛ ولی در سطح یک کشور یک رقم جزیی به شمار می‌رود که اگر بخواهند همان میزان کمک را در داخل بین همه مردم آن کشور تقسیم کنند، بسیار ناچیز است. البته بر اساس روایتی، همان‌طور که کمک‌های فردی موجب افزایش
نعمت و
برکات الهی است، کمک‌های اجتماعی نیز چنین است.
فشارها و مشکلات جامعه هر اندازه زیاد باشد، در برابر وضعیت پیش آمده برای برادران و خواهران آواره فلسطینی و... اصلاً قابل
قیاس نیست.
مسلمانان امت واحده و دارای سرنوشت مشترکی هستند. استعمارگران همواره در پی جداسازی و
تفرقه میان ملت‌های مسلمان‌اند تا از این رهگذر، سلطه خود را بر جهان اسلام بیشتر سازند. بنابراین اگر ما دست از یاری برادران مظلوم
مسلمان خود برداریم، در واقع به پاره‌سازی امت واحد اسلامی ـ که هدف دشمنان است ـ کمک کرده‌ایم.
امروزه در تمام جهان سرمایه‌هایی برای کمک به جوامع محروم اختصاص داده می‌شود و در این حرکت انسان‌دوستانه مسلمانان و جمهوری اسلامی، باید جلودار باشند. حتی کشورهای بزرگ و سلطه جوی جهان (مانند
آمریکا) به رغم وجود مشکلات بسیار داخلی، باز هم در جهت اهداف و منافع نامشروع خود، کمک‌های بسیار زیادی را به اسرائیل ـ که واقعاً هیچ بهره‌ای برای ملت آمریکا ندارد ـ ارسال می‌نمایند.
درباره
سوتیتر به موارد زیر اشاره می‌کنیم:
منافع ملی یک کشور، فقط در مرزهای جغرافیایی آن محدود نمی‌شود. لذا نظام‌ها به میزان هزینه‌هایی که در کشورهای دیگر مبذول می‌دارند، از توان و قدرت تصمیم‌گیری و تأثیرگذاری بیش‌تری نیز در آینده آن کشور و معادلات منطقه‌ای برخوردار می‌باشند.
حفظ موجودیت، استقلال و تمامیت ارضی و امنیتی ملی کشور نیازمند صرف چنین هزینه‌ها و کمک به ملت‌هایی است که در خط اول مبارزه با
دشمنان ما قرار دارند. هسته‌های مقاومت و نهضت‌های آزادی‌بخش در سراسر جهان اسلام، به عنوان یکی از مهم‌ترین اهرم‌های
قدرت برای جمهوری اسلامی است که ابرقدرت‌ها را ترسانده و موجب بازدارندگی آن‌ها از عملی کردن نیات امپریالیستی آنان می‌گردد.
سایت حوزه نت، برگرفته از مقاله «حمایت از فلسطین»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۰۹/۰۶.
