• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حقیقت صبر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه:صفات اخلاقی،صبر،بردباری.
پرسش :معنا و حقیقت صبر چیست؟
پاسخ :



«صبر» در لغت، به معنای حبس و در تنگنا و محدودیت قرار دادن نفس است. همچنین به معنای بازداشتن نفس از اظهار بی‌تابی و بی‌قراری می‌باشد.


در علم اخلاق برای صبر معانی مختلفی بیان شده است:

۲.۱ - معنای اول

صبر عبارت است از:وادار نمودن نفس به انجام آنچه که عقل و شرع اقتضا می‌کنند و بازداشتن از آنچه عقل و شرع نهی می‌کنند.

۲.۲ - معنای دوم

صبر یعنی ثبات و آرامش نفس در سختی‌ها و بلاها و مصائب، و پایداری و مقاومت در برابر آنها، به طوری که از گشادگی خاطر و شادی و آرامشی که پیش از آن حوادث داشت بیرون نرود، و زبان خود را از شکایت و اعضای خود را از حرکات ناهنجار نگاه دارد.
[۶] . نراقی، ملا محمد مهدی، جامع السعادات، ج ‌۳، ص ۲۸۰، اعلمی، بیروت، چاپ چهارم، بی‌تا.


۲.۳ - معنایسوم

صبر یعنی پایداری انگیزه دینی در برابر انگیزه‌های نفسانی و شیطانی.
[۷] . غزالی، محمد بن محمد، کیمیای سعادت، ج ۲، ص ۳۴۵ – ۳۴۶(با ویرایش)، شرکت انتشارات علمی فرهنگی، تهران، چاپ یازدهم، ۱۳۸۳ش.
به دیگر سخن؛ صبر؛ یعنی این‌که انسان در مقام پیروی از دستورهای خداوند، در برابر سختی‌ها و مصیبت‌ها از جمله وسوسه‌های شیطان، پایداری و مقاومت کند و از راه طاعت خدا منحرف نشود. گویی نفس انسان پیوسته صحنه کارزار میان لشکریان عقل و جهل است.
[۸] . داودی، محمد، اخلاق اسلامی ‌(مبانی و مفاهیم)، ص ۹۲، دفتر نشر معارف، ۱۳۹۰ش.



با توجه به تعاریف مذکور، «صبر» یک صفت نفسانی بازدارنده و عامی است که دارای دو جهت عمده است:از یک سو گرایش‌ها و تمایلات غریزی و نفسانی انسان را حبس و در قلمرو عقل و شرع محدود می‌کند. از سوی دیگر نفس را از مسئولیت گریزی در برابر عقل و شرع باز داشته و آن‌را وادرا می‌کند که زحمت و دشواری پای‌بندی به وظایف الهی را بر خود هموار سازد. البته این حالت اگر به سهولت و آسانی در انسان تحقّق یابد، به آن «صبر» و هر گاه فرد خود را با زحمت و مشقّت بدان وادار سازد، «تصبّر» می‌گویند.
[۹] . دیلمی، احمد، اخلاق اسلامی، ص ۱۵۵، دفتر نشر معارف، قم، چاپ دوم، ۱۳۸۰ش.



علمای اخلاق صبر را بر سه دسته می‌دانند که این تقسیم، برگرفته از روایات است. در روایتی امام علی (علیه السلام) به نقل از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می‌فرماید:«صبر بر سه قسم است:صبر در هنگام مصیبت، صبر بر طاعت و صبر بر ترک گناه».
[۱۰] کلینی، محمد بن یعقوب، الاصول من الکافی، محقق و مصحح:غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ‌۲، ص ۹۱، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.     «اَلصَّبرُ ثَلاثَةٌ:صَبرٌ عِندَ المُصیبَةِ، وَصَبرٌ عَلَی الطّاعَةِ وَصَبرٌ عَنِ المَعصیَةِ...»



صبر در برابر مشکلات، ناملایمات، مصیبت‌ها و... یکی از راه‌های رسیدن به قرب الهی است که در قرآن و روایات بر آن تأکید فراوان شده است؛ از این جهت در قرآن کریم دارندگان این صفت؛ یعنی «صابران»، محبوبان خداوند هستند.
[۱۱] . آل عمران/۳، آیه۱۴۶     :«... وَ اللَّهُ یُحِبُّ الصَّابِرین».

طبق بعضی از روایات نتیجه و ثمره صبر گشایش کارها است.
[۱۲] . «قَالَ النَّبِیُّ(ص) عِنْدَ فَنَاءِ الصَّبْرِ یَأْتِی الْفَرَج»؛‌ دیلمی، حسن بن محمد، إرشاد القلوب إلی الصواب‌، ج ۱، ص۱۵۰، الشریف الرضی‌، قم، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
امام صادق (علیه السلام) به نقل از پدر بزرگوارشان امام باقر (علیه السلام) می‌فرماید:«... به راستی که هرکس -در برابر ناملایمات- صبر پیشه کند، با بردباری و شکیبایی خود قدر و منزلت روزه‌دارِ شب زنده‌دار، و شهیدی که در رکاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) شمشیر زده است را به دست می‌آورد».


۱. المفردات راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص ۲۷۳.    
۲. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، محقق و مصحح:احمد فارس،‌ ج ۴، ص ۴۳۸، دار الفکر للطباعة و النشر و التوزیع، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق.    
۳. جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح (تاج اللغة و صحاح العربیة)، محقق و مصحح:عطار، احمد عبد الغفور، ج ‌۲، ص ۷۰۶، دار العلم للملایین، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۰ق.    
۴. طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، تحقیق:حسینی‌، سید احمد، ج ‌۲، ص ۵۷۷، کتابفروشی مرتضوی، تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش.    
۵. المفردات راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص ۲۷۳.    
۶. . نراقی، ملا محمد مهدی، جامع السعادات، ج ‌۳، ص ۲۸۰، اعلمی، بیروت، چاپ چهارم، بی‌تا.
۷. . غزالی، محمد بن محمد، کیمیای سعادت، ج ۲، ص ۳۴۵ – ۳۴۶(با ویرایش)، شرکت انتشارات علمی فرهنگی، تهران، چاپ یازدهم، ۱۳۸۳ش.
۸. . داودی، محمد، اخلاق اسلامی ‌(مبانی و مفاهیم)، ص ۹۲، دفتر نشر معارف، ۱۳۹۰ش.
۹. . دیلمی، احمد، اخلاق اسلامی، ص ۱۵۵، دفتر نشر معارف، قم، چاپ دوم، ۱۳۸۰ش.
۱۰. کلینی، محمد بن یعقوب، الاصول من الکافی، محقق و مصحح:غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ‌۲، ص ۹۱، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.     «اَلصَّبرُ ثَلاثَةٌ:صَبرٌ عِندَ المُصیبَةِ، وَصَبرٌ عَلَی الطّاعَةِ وَصَبرٌ عَنِ المَعصیَةِ...»
۱۱. . آل عمران/۳، آیه۱۴۶     :«... وَ اللَّهُ یُحِبُّ الصَّابِرین».
۱۲. . «قَالَ النَّبِیُّ(ص) عِنْدَ فَنَاءِ الصَّبْرِ یَأْتِی الْفَرَج»؛‌ دیلمی، حسن بن محمد، إرشاد القلوب إلی الصواب‌، ج ۱، ص۱۵۰، الشریف الرضی‌، قم، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
۱۳. شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ۱۹۸، دار الشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق.    



پایگاه اسلام کوئست    


رده‌های این صفحه : اخلاق اسلامی | صبر | فضائل اخلاقی




جعبه ابزار