او پس از شهادت امام حسین (علیهالسلام) به فجایعی دست زد که کمتر از مبارزه با آن حضرت نبود؛ مانند: آب ندادن به زنان و کودکان، برهنه کردن بدن امام حسین به طمع لباسهایشان، درآوردن زیور زنان، آویختن سر شهیدان به گردن اسبان، سَبّ و دشنام به اهل بیت (علیهمالسلام)، اسب تاختن بر بدن شهیدان، ضرب و جرح اسیران، سوار کردن اسیران بر شترهای بیجهاز، به زنجیر بستن امام سجاد (علیهالسلام)، رویارویی اسیران با سرهای بریده، جسارت کردن به سر امام حسین (علیهالسلام)، کشتن مادر وهب در کربلا، گذراندن اسیران از کنار گودال قتلگاه برای آزار روحی آنان، آتش زدن خیمهگاه، غذا ندادن به اسیران.