تفاوت شایسته سالاری با پارتی بازی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کليدواژه: پارتی بازی،
شایسته سالاری.
پرسش: تفاوت شایسته سالاری با پارتی بازی چیست و آیا انسان شایسته به بهانه گریز از پارتی بازی نباید خود را در معرض مسئولیت قرار دهد؟
پاسخ: شایسته سالاری چیزی است که در آن دست اندرکاران بر پایه توانایی و شایستگی شان برگزیده می‌شوند ولی در پارتی بازی رابطه جای ضابطه را می‌گیرد.
شایسته سالاری چیزی است که در آن دست اندرکاران بر پایه توانایی و شایستگی شان برگزیده می‌شوند؛ یعنی همواره در هر کاری، شایسته‌ترین فرد برای همان کار در نظر گرفته می‌شود. طبیعی است که این در صورتی محقق می‌شود که نسبت به افراد شناخت داشته باشیم و این شناخت یا از قبل وجود داشته و یا با معرفی انسان‌های درست کار و یا با آزمون و... انجام می‌شود. در این صورت تفاوت نمی‌کند که آنان از بستگان و دوستان باشند و یا از غیر آنان.
پارتی بازی بر خلاف شایسته سالاری، خویشاوند سالاری، آشنا سالاری است که رابطه جای ضابطه را می‌گیرد بدین ترتیب که افراد بدون در نظر گرفتن شایستگی شان منصب‌ها را اشغال کنند و در این گونه موارد افراد منتسب و آشنا را بر افراد شایسته ترجیح می‌دهند که با وجود افرادی شایسته برای تصدی یک مسئولیت، افرادی که از شایستگی کمتری برخوردارند به دلیل روابط فامیلی، رفاقتی، تجاری و... برای آن کار برگزیده می‌شوند. روشن و واضح است که این روش ناپسند است.
اگر کسی برای منصبی خود را شایسته‌تر از دیگران می‌داند، لازم است خود را (حتی به آشنایان و دوستان) به نمایش بگذارد و مطرح کند.
مانند
حضرت یوسف (علیه‌السّلام) وقتی که از زندان آزاد شد و پادشاه مصر درصدد واگذاری مسئولیتی به او شد او گفت: «قال اجعلنی علی خزائن الارض انی حفیظ علیم؛ مرا سرپرست خزائن سرزمین (مصر) قرار ده، که نگه دارنده و آگاهم».
حضرت یوسف مسئولیت اقتصادی کشور مصر را می‌پذیرد؛ به دلیل آن که توانایی اداره امور در این زمینه را دارد. او هم امانت‌دار است، «
حفیظ » و هم «
علیم » است، آگاهی و تخصص کافی در این زمینه دارد.
پایگاه اسلام کوئست برگرفته از مقاله «تفاوت شایسته سالاری با پارتی بازی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۴/۱۲/۲۰.
