• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بوسیدن قبور

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



پرسش: ایا بوسیدن قبور این اشخاص یک نوع بت پرستی نیست ؟




پاسخ : پیامبران و امامان بدان جهت که بندگان شایسته خداوند هستند، سزاوار احترام و محبت هستند.
احترام و ابراز ارادت به آنان، بدان جهت نیست که براى آنان در مقابل خدا، مقام و ارزشى مستقل قائل باشیم بلکه آنان مستقل از خدا هیچ ندارند و همه عظمت آنان و عشق و محبت ما به ایشان، ناشى از آن است که آنان در اوج معرفت، بندگی و عبودیت حضرت حق قرار دارند و مورد عنایت خاص پروردگار مى‌باشند.
بوسیدن ضریح امامان (علیهم السلام) و اولیای الهی، برخاسته از عشق و محبت نسبت به آنان است همان گونه که عاشق، هر چیزى را که منتسب به معشوق است، مى‌بوید و مى‌بوسد و به سینه مى‌چسباند.
براى زائر امام معصوم (علیه السلام)، خود سنگ و چوب ارزشى ندارد. بوسیدن ضریح و در و دیوار حرم، از آن جهت است که منسوب به محبوبش یعنى، امام معصوم است.


به تصریح قرآن کریم، حضرت یعقوب، لباس یوسف را بر چشم خود نهاد و بینایى خود را باز یافت: فَلَمَّا أَنْ جاءَ الْبَشِیرُ أَلْقاهُ عَلى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِیراً قالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَکمْ إِنِّى أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ پس چون مژده رسان آمد، آن پیراهن را بر چهره او انداخت، پس بینا گردید. گفت: آیا به شما نگفتم که بى‌شک من از عنایت‌ خدا چیزهایى مى‌دانم که شما نمى‌دانید؟ تبرک و استشفا به پیراهن یوسف، نمونه‌اى از تبرک و استشفا به چیزى است که به شکلى منسوب به اولیاى الهى است.


بر اساس روایات معتبر نزد شیعه و سنی، اصحاب پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) هنگام وضو گرفتن ایشان، هجوم مى‌آوردند تا هر کسى قطره‌اى از آب وضوى ایشان را به عنوان تبرک برگیرد به گونه‌اى که نمى‌گذاشتند قطره‌اى از آب وضوى پیامبر (صلی الله علیه وآله) بر زمین بریزد و اگر به کسى چیزى نمى‌رسید، از رطوبت دست دیگرى استفاده مى‌کرد.
[۲] صحیح بخارى، ج ۱، ص ۳۳.
[۳] صحیح بخارى، ج ۷، ص ۵۰.
[۴] مسند احمد، ج ۴، ص ۳۲۹ و ۳۳۰.
اگر تبرّک جستن به قطرات آب، شرک و حرام بود، وظیفه آن حضرت نهی و بازداشتن اصحاب از این عمل بود.
سیره اصحاب، تبرک جستن به ظرف غذاى پیامبر (صلی الله علیه وآله)، چاه‌هایى که آن حضرت از آن آب نوشیده‌اند و- چه در زمان حیات ایشان و چه بعد از رحلت ایشان- بوده است.
[۵] صحیح بخارى، ج ۳، ص ۳۵.

بنابراین بوسیدن و تبرک جستن، بدون اعتقاد به الوهیت یا ربوبیت (فاعلیت استقلالى) شرک نیست. بر اساس داورى وهابیان- که صرف بوسیدن و تبرک جستن به آثار اولیای الهی شرک و حرام است- پیامبر اکرم و اصحابشان و نیز یعقوب نبی و همه انسان‌ها- حتى خود وهابیان که فرزندان خود را مى‌بوسند- مرتکب شرک و حرام شده‌اند.



۱. یوسف/سوره۱۲، آیه ۹۶.    
۲. صحیح بخارى، ج ۱، ص ۳۳.
۳. صحیح بخارى، ج ۷، ص ۵۰.
۴. مسند احمد، ج ۴، ص ۳۲۹ و ۳۳۰.
۵. صحیح بخارى، ج ۳، ص ۳۵.



سایت پرسمان    


رده‌های این صفحه : تبرک | توسل | کلام




جعبه ابزار