• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بدگمانی به شوهر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: شک، بدگمانی، سوءظن، حساسیت بی‌جا، حد شرعی روابط با نامحرم.

پرسش: همسر من شغلش در بیمارستان است و اکثر همکارانش پرستاران و خانم‌ها هستند. او مردی مؤمن و از خانواده مذهبی است؛ ولی زیادی با همکارانش (خانم‌ها) صمیمی شده است. من که خود در بیمارستان کار می‌کنم (در بیمارستانی جدا از محل کار همسرم)، مراعات همکاران مرد را می‌کنم و سعی می‌کنم هر کسی حد و حدود خودش را بداند؛ اما متأسفانه همسر بنده، شده سنگ صبور زنان بیمارستان و بارها شده من به محل کار ایشان رفته‌ام و آن‌جا مملو از خانم‌های بیمارستان بوده که در حال بگووبخند هستند. بارها به ایشان تذکر داده‌ام؛ اما او معتقد است من حساسیت الکی زنانه به خرج می‌دهم و منطق ندارم؛ البته زنی هستم تقریباً حساس؛ ولی اعتماد و محبت زنان بیمارستان به همسرم، مرا به‌شدت ناراحت می‌کند و برخی مواقع باعث دعوایمان می‌شود. می‌خواهم بدانم چه برخوردی با همسرم داشته باشم؟ و چه‌گونه این مشکل را حل کنم؟

پاسخ:




قبل از پرداختن به پاسخ اصلی سؤال، لازم است یک نکته به عنوان مقدمه عرض شود و آن این‌که:
یکی از عوامل فروپاشی خانواده‌ها و اختلال در روابط زناشویی، شک افراطی و بدگمانی همسران به یک‌دیگر است و در برخی موارد این امر به انهدام و فروپاشی بنیان‌های محکم نظام خانواده می‌انجامد. اداره امور زندگی مشترک، نیاز به تدبیر عاقلانه، دانش کافی، آگاهی و بصیرت ، خردورزی و دور‌اندیشی دارد. موفقیت در این زمینه، تلاش زیادی می‌خواهد و باید درصدد ایجاد یک خانواده متعادل بود. برای برقراری و استمرار رابطه‌ای پردوام، پربرکت، مسرت‌بخش، بانشاط و شادی‌آفرین میان زن و شوهر، و پیش‌گیری از سردی‌ها و بدبینی و سوء‌ظن‌ها، اختلافات و درگیری‌ها، هر دو نفر (زن و شوهر) باید تلاش نمایند و در جهت جلب رضایت فرد مقابل و ایجاد آرامش و آسایش هم‌دیگر، قدم‌های اساسی و محکمی بردارند.
[۱] افروز، غلام‌علی، روان‌شناسی رابطه‌ها، ص۱۵، دانشگاه تهران، چاپ دوم، ۱۳۸۳ ش.

درصورتی‌که نسبت به گفته خود نیز مطمئن هستید، می‌توانید از شیوه‌های ذیل کمک بگیرید:


برای این‌که بتوانید بر او تأثیر مثبت بگذارید، باید اعتماد و محبت بین شما دو چندان شود، اوقاتی را تعیین کنید که با صمیمیت و صداقت با هم به گفت‌وگو و تفاهم بپردازید. سعی کنید هم‌دیگر را بیش‌تر بفهمید، با تمایلات و تعلقات هم بیش‌تر آشنا شوید. در صورت امکان، در اوقات فراغت به بیرون از منزل (پارک، سینما، ...) بروید یا سفرِ بیرون از شهر داشته باشید.
هدف از این اقدامات، در کنار هم بودن، با هم سخن گفتن، همراه و همدل بودن است که باعث ازدیاد محبت، افزایش اعتماد و اطمینان در طرفین می‌شود. به لحاظ محدودیت‌های شغلی که در بین شما وجود دارد،‌ احتمالاً فرصت‌های کمی دارید که با هم بودن را بیش‌تر تجربه کنید. در صورت امکان شیفت کاری را به‌گونه‌ای تنظیم نمایید که با هم سر کار بروید و با هم به منزل برگردید. در منزل در کنار یک‌دیگر بودن، زمینه‌های شک و گمان را از بین می‌برد و همدلی‌ها و تفاهم و محبت بین شما به تدریج اثربخش خواهد شد؛ به‌گونه‌ای که رضایت شما محور روابط می‌گردد؛ به شرط این‌که جروبحث نکنید و در بحث‌ها به دنبال اقرار گرفتن و محکوم کردن نباشید. رعایت این اصول هرچند زمان می‌برد، ولی اثربخش است.


هم‌چنان‌که در ابتدای زندگی با شور و مهر و محبت با هم برخورد می‌کردید، این تبادل عاطفه و محبت را اکنون چند برابر کنید. دوام و استحکام پایه‌های زندگی مشترک، نیاز مستمر به ایثار عواطف صادقانه و صمیمانه دارد. سعی کنید در قلب، کلام و رفتار، همسر خود را بیش‌تر از گذشته مورد مهر و محبت قرار دهید. با شادابی و نشاط با او برخورد کنید. همسرتان را آن‌گونه که هست، بپذیرید؛ نه آن‌چنان‌که می‌خواهید. انتظارات و توقعات خود را تعدیل نمایید. خود را به خاطر این میکروب شک، افسرده و نگران نشان ندهید. همسر شما نباید احساس کند که شما به او شک دارید و اعتماد گذشته را ندارید. با حُسن سلوک و اعتماد متقابل است که شیرینی و حلاوت در زندگی مشترک افزایش می‌یابد.


سعی کنید در خانه خود بحث‌های دینی ـ هرچند برای زندگی باشد ـ داشته باشید. برنامه سفر زیارت ائمه و امام‌زاده داشته باشید و در دعاهایتان برای زندگی دینی و دنیوی خود دعا کنید.


باید به‌جای لجاجت و درگیری، رفاقت در خانواده حاکم باشد. با ایجاد روحیه تعاون و همدلی و تفاهم، جلوی لجاجت‌ها و تنش‌ها را بگیرید. سرمایه برقراری و استمرار رابطه خوش‌آیند و مطلوب، همراهی، هم‌فکری، حق‌گویی و حق‌جویی در بین همسران است و این مایه سعادت و خوش‌بختی است.
[۲] افروز، غلام‌علی، روان‌شناسی رابطه‌ها، ص۱۵، دانشگاه تهران، چاپ دوم، ۱۳۸۳ ش.



شرایط کاری همسرتان را بیش‌تر بشناسید، ویژگی‌های محل کارش را درک کنید و به او اعتماد کنید. اگر همسر شما به‌عنوان شخصیتی مورد اعتماد و الگویی نیکو در محل کارش مورد توجه قرار گرفته است و او را به انجام کارهای خیر و گره‌گشایی از مشکلات همکارانش وا داشته است، این نه‌تنها جای نگرانی ندارد،‌ بلکه موجب افتخار و احترام است. داشتن روحیه اجتماعی و توانِ برقراریِ روابط خوب با دیگران، از صفات نیکوی هر انسانی است؛ البته باید در این روابط، موازین عرفی و شرعی مراعات شود.


با توجه به این‌که همسر شما فردی دین‌دار و مذهبی است، تلاش کنید به طور غیر مستقیم روح دین‌داری او را پرورش و تقویت کنید.
او را با احکام شرعیِ روابط مردان و زنان نامحرم بیش‌تر آشناکنید. در زمان و موقعیت مناسب به او متذکر شوید که ارتباط مداوم با زنان بدون رعایت حدود شرعی و عرفی، باعث ایجاد فساد و وسوسه‌های شیطانی می‌شود؛ لذا باید مراقبتی شدید داشت.


از تذکرهای پی‌درپی و انتقادهای بی‌مورد خودداری کنید. گاهی نوشتن نامه محترمانه و بیان خواسته خود به شکل درخواست و خواهش، اثربخش‌تر از گفت‌وگوی حضوری است.


منفی‌نگر نباشید و به نقاط مثبت همسرتان (مانند ایمان) و این‌که محبت به شما دارد، بیش‌تر توجه کنید به قابلیت‌ها و توانایی‌های مثبت، مفید و ارزنده او تکیه کنید.


در انجام کارهای خوب، همسرتان را یاری کنید:
در جهت پیشرفت او قدم بردارید و به او در مسیر تکامل فردی و اجتماعی کمک نمایید. در حکم بالی باشید که همسرتان را به پرواز در آورد. به جهت این شکِ مزمن، در خود فرو نروید و در افکار و وسوسه‌های خود غرق نشوید و حرص نخورید؛ بلکه به فکر پیشرفت زندگی و ایجاد نشاط و شادابی همسرتان و شیوه نفوذ بیش‌تر باشید. در حضور بستگان و دوستان از کارها و صفات خوب ایشان تعریف و تمجیدِ معقول و منطقی نمایید. از او حمایت کنید تا علاقه و اعتمادِ همسرتان به شما افزایش پیدا کند و اعتماد طرفینی شود.
با وجود پاره‌ای از نقاط ضعف و منفی در رفتار همسرتان، شخصیت او را هم‌چنان باارزش تلقی کنید. توجه داشته باشید که هم‌گرایی و هماهنگی مطلق در زندگی مشترک بین زوجین امکان‌پذیر نیست؛ بلکه این توافق و تناسب، نسبی است.
به شیرین زبانی و لطف و خوشی
توانی که پیلی به مویی کِشی


شخصیتِ آدمی، قابل تغییر و تحول است؛ همان‌گونه که در شکل‌گیری یک رفتار، زمان، ‌نقشی مؤثر دارد. در تغییر یک رفتار نامناسب که عادت شده است‌، نیاز به گذشت زمان طولانی دارد. می‌توانید به صورت تدریجی، با ترفندهای مختلف،‌ رفتار او را تغییر دهید.
عامل مهم در تغییر رفتار، ایجادِ انگیزه درونی نیرومندی در فرد است که از درون، ‌وی را به تکاپو وا دارد. فرد باید انگیزش تغییر را در خود حس کند و با اراده خود، رفتارش را کم‌کم عوض نماید. توجه به این تدریجی بودن تغییر رفتار، امر مهمی است.


به‌گونه‌ای عمل نمایید که او را به مقاومت در برابر خواسته شما وادار نکند و حالت تدافعی به خود نگیرد:
[۳] شرفی، محمدرضا، خانواده متعادل، ص۲۰.


۱۲.۱ - احترام به جایگاه همسر

به جایگاه او در خانواده و محیط کارش، احترامی فوق‌العاده‌ قائل شوید.

۱۲.۲ - استفاده از تلقین‌های مناسب

با تلقین‌های مثبت می‌توانید کم‌کم رفتارش را اصلاح کنید؛ مثال: در زمان و موقعیت مناسب و در بین گفت‌وگوهای صمیمانه خود به او بگویید: «من به تو اعتماد کامل دارم و می‌دانم که در روابط با همکارانت، صداقت داری و حدود را رعایت می‌کنی و به زندگی با تو، افتخار می‌کنم».
با زبان نرم و سالم، همراه با احترام و اعتماد، بدون تندی، عصبانیت و خشونت، به‌آرامی در زمان دیگری، به او بگویید: «برای این‌که در روابط با همکارانت در موضع اتهام قرار نگیری و مسائل و حدود عرفی و شرعی را مراعات نمایی، تعادل را در رفتار با همکارانت حفظ کن، در محیط کار باید فکر انسان به انجام وظیفه‌اش باشد، نه تعریف با همکاران».

۱۲.۳ - پرهیز از حساسیت بی‌جا

حساسیت را کنار بگذارید: اصول ارتباطی را رعایت کنید. برای کاهش حساسیت، به او احترام بگذارید. او را درک کنید و سخنش را بفهمید. حساسیت به نیازها و درخواست‌های همسرتان داشته باشید. فقط به خودتان فکر نکنید. منظورِ خود را درست به او بفهمانید. برای انتقال پیام خود، از الفاظ عقلانی و غیر احساسی استفاده کنید.

۱۲.۴ - بررسی مسئله از نگاه همسر

خود را در جایگاه او قرار دهید و مسئله را از نگاه او بررسی کنید. به او هم بگویید که مسئله را از نگاه شما درک کند


۱. افروز، غلام‌علی، روان‌شناسی رابطه‌ها، ص۱۵، دانشگاه تهران، چاپ دوم، ۱۳۸۳ ش.
۲. افروز، غلام‌علی، روان‌شناسی رابطه‌ها، ص۱۵، دانشگاه تهران، چاپ دوم، ۱۳۸۳ ش.
۳. شرفی، محمدرضا، خانواده متعادل، ص۲۰.




سایت ‌اندیشه قم، برگرفته از مقاله «برخورد مناسب با عیب همسر»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۰۸/۰۵.    



جعبه ابزار