• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

انکار تحریف قرآن با تقیه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: تحریف قرآن کریم، شیعه، تقیه، انکار.

پرسش: آیا شیعه واقعاً منکر تحریف قرآن است یا از باب تقیه تحریف را انکار می‌کند؟

پاسخ: علمای دین حق ندارند اگر واقعاً قرآن را تحریف‌شده می‌دانند، از روی تقیه آن را صحیح دانسته و به خدا نسبت دهند؛ چون در این صورت کتاب بشری را کتاب الهی خوانده‌اند؛ همانند کاری که اهل کتاب کردند و خدا هم به آنان وعده عذاب داده است و اصلاً شیعه و بزرگان شیعه هیچ‌گاه در اموری که تقیه در آنها موجب انحراف و فساد در دین می‌شود، تقیه نکرده‌اند؛ بلکه تا پای جان حق را بیان کرده‌اند؛ مانند: حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) و امام حسین (علیه‌السلام) و... که در مقابل انحراف حکومت که موجب انحراف در دین شد، سکوت نکردند و در این راه به شهادت رسیدند.



تقیه عبارت است از: «خود را از ضرر دیگری نگهداشتن است به سبب موافقت کردن با او در گفتار و رفتاری که مخالف با حق است».


تقیه در جاهای مختلف قرآن مطرح شده است. که نمونه روشن آن تقیة مؤمن آل‌فرعون است که ایمان خود را از روی تقیه مخفی نگه می‌داشت.


این موضوع (تقیه) در روایات فراوانی نیز مطرح شده است.

۳.۱ - روایتی از امام صادق

چنان‌که امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «لاخَیرَ فی مَن لاتَقِیَّةَ لَهُ وَ لا اِیمانَ لِمَن لاتَقِیَّةَ لَهُ؛ خیری نیست در کسی که تقیه ندارد و ایمان ندارد، کسی که تقیه ندارد».


و تقیه مورد تأیید عقل نیز می‌باشد؛ زیرا هدف دین و شارع جز ظهور و زنده کردن دین نیست و چه بسا بر تقیه و کنار آمدن (ظاهری) با دشمنان و مخالفان حق، چیزی از مصلحت مترتب (بار) می‌شود که بر ترکش بار نمی‌شود.


تقیه اختصاص به شیعه ندارد و شیعه و سنی آیه ۲۸ سورة آل‌عمران را دلیل بر جواز تقیه ـ البته با شرایط ـ می‌دانند؛ اما برخی عامه چون هدفشان کوبیدن و بی‌آبرو کردن تشیع است، به هر طریق ممکن می‌خواهند عقاید باطلی را به شیعیان نسبت دهند تا به مقصودشان برسند که یکی از آنها، مسئله تحریف قرآن است و چون ملاحظه کردند شیعه با رد تحریف و عمل به قرآن درصدد رسیدن به کمال و سعادت نهایی است، مدعی شدند که این‌ها همه از روی تقیه است.


اکنون دلایل اثبات‌کننده غیر ممکن بودن تقیه در قائل شدن شیعه به عدم تحریف قرآن را بیان می‌کنیم:

۶.۱ - تقیه وسیله‌ای دفاعی

تقیه یک وسیله دفاعی است.

۶.۱.۱ - حدیثی از امام صادق

چنان‌که امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «التقیه ترس المؤمن؛ تقیه سپر مؤمن است» و این وسیله فقط در مواقع خطر آن هم به قدر ضرورت به کار می‌رود، نه بیش‌تر.

۶.۱.۲ - حدیثی از امام باقر

امام باقر (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «التقیه فی کل ضرورة؛ تقیه در هر کار ضروری لازم است».

۶.۱.۳ - عدم تقیه در انکار تحریف قرآن

به عبارت دیگر، تقیه تکلیفی است برای حالت اضطراری نه اختیاری، و در انکار تحریف قرآن اضطراری نبوده و نیست تا در آن تقیه شود؛ با این‌که برخی اخباریان و حشویه از عامه آزادانه و بدون هیچ خطری قائل به تحریف شده‌اند. پس علمای شیعه نیز اگر واقعاً معتقد به تحریف بودند، مانند آن‌ها بیان می‌کردند و در این باره خطری متوجه آن‌ها نمی‌شد؛ همان‌گونه که کسی با عده‌ای از اهل سنت که قائل به تحریف شدند، کاری ندارد.

۶.۲ - تقیه محدود نه همه جا

در اموری حتی موقع اضطرار نیز تقیه راه ندارد؛

۶.۲.۱ - حدیثی از امام جعفر صادق

چنان‌که امام صادق (علیه‌السلام) در ضمن حدیثی می‌فرماید: «...للتقیه مواضع من ازالها عن مواضعها لم تستقم له...فکل شی یعمل المؤمن بینهم لمکان التقیه مما لایودی الی الفساد فی الدین فانه جائز؛ برای تقیه جایگاه‌هایی است، هرکس آنها را نادیده بگیرد (و بی‌مورد تقیه کند)، تقیه برایش استوار نمی‌گردد...؛ پس چیزی را که موجب فساد در دین نشود، مؤمن در بین آنان (مخالفان) انجام دهد، جایز است».

۶.۲.۲ - استثنا در تقیه

حضرت امام خمینی (رحمة‌الله‌علیه) و آیت‌الله مکارم شیرازی با استفاده از این حدیث و احادیث دیگر یکی از اموری را که از تقیه استثنا کرده‌اند، آن است که تقیه موجب فساد در دین و ارکان آن گردد و بی‌تردید قرآن از ارکان دین است. بنابراین تقیه در آن جایز نیست؛ یعنی علما حق ندارند اگر واقعاً قرآن را تحریف‌شده می‌دانند، از روی تقیه آن را صحیح دانسته و به خدا نسبت دهند؛ چون در این صورت کتاب بشری را کتاب الهی خوانده‌اند؛ همانند کاری که اهل کتاب کردند و خدا هم به آنان وعده عذاب داده است. و اصلاً شیعه و بزرگان شیعه هیچ‌گاه در اموری که تقیه در آنها موجب انحراف و فساد در دین می‌شود، تقیه نکرده‌اند؛ بلکه تا پای جان حق را بیان کرده‌اند؛ مانند: حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) و امام حسین (علیه‌السلام) و... که در مقابل انحراف حکومت که موجب انحراف در دین شد، سکوت نکردند و در این راه به شهادت رسیدند.

۶.۳ - تقیه و هتک نشدن دین

یکی از نکات مهم، مشروط بودن تقیه به هتک نشدن دین است.
از آن‌جا که علمای بزرگ شیعه زعامت تشیع را بر عهده داشته و دارند، دایره جواز تقیه آنان محدودتر می‌شود و حتی در چیزهایی که تقیه افراد عادی در مورد آن‌ها جایز است، ولی تقیه بزرگان به جهت شأنی که در جامعه دارند، موجب هتک دین می‌گردد. در چنین مواردی تقیه بر آنان حرام می‌گردد.

۶.۳.۱ - بیان یک روایت

چنان‌که زراره گوید: به امام (علیه‌السلام) عرض کردم:
(آیا) در مسح کفش تقیه است؟
فرمود: «من در سه چیز در مقابل هیچ کس تقیه نمی‌کنم: نوشیدن مست‌کننده (شراب)، مسح بر کفش‌ها و متعه حج».
بعد زراره می‌گوید: امام نفرمودند بر شما واجب است که در آن سه چیز در مقابل کسی تقیه نکنید.
که بدین ترتیب زراره (رحمة‌الله‌علیه) از فرمایش امام (علیه‌السلام) چنین برداشت کرده که دایره جواز تقیه امام که آن زمان زعامت شیعه بر عهده‌اش بود، از تقیه دیگران محدودتر است.


طبق آن‌چه گذشت، چگونه می‌توان انکار تحریف توسط بزرگان شیعه را تقیه‌ای دانست؟
به همین جهت و این‌که بیش‌تر روایات تحریف‌نما در نزد امامیه یا از جهت سند، مرسله‌اند و یا از جهت دلالت، اجنبی از تحریف می‌باشند. محدث جزایری هم که تمام همتش جمع روایات است، بدون بررسی سندی و دلالتی آن، یقین به تقیه‌ای بودن انکار تحریف توسط علمای شیعه پیدا نکرده،
[۲۶] محمدی، (نجارزادگان)، فتح‌الله، سلامة القرآن من التحریف، ج۱، ص۴۲۵، تهران، پیام آزادی، چاپ اول، ۱۴۲۰ ه‌ ق.
و با تردید گفته است: «تقیه‌ای بودن انکار تحریف توسط امامیه یقینی نیست».
[۲۷] محمدی، (نجارزادگان)، فتح‌الله، سلامة القرآن من التحریف، ج۱، ص۴۲۴، تهران، پیام آزادی، چاپ اول، ۱۴۲۰ ه‌ ق.



۱. مکارم شیرازی، ناصر، القواعد الفقهیه، ج۱، ص۳۸۷، قم، مدرسة الامام امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، چاپ سوم، ۱۴۱ ه‌ ق.    
۲. آل‌عمران/سوره۳، آیه۲۸.    
۳. نحل/سوره۱۶، آیه۱۰۶.    
۴. مؤمن/سوره۴۰، آیه۲۸.    
۵. مؤمن/سوره۴۰، آیه۲۸.    
۶. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل‌الشیعه، ج۱۱، ص۴۵۹، تحقیق عبدالرحیم ربانی شیرازی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ دوم، بی‌تا.    
۷. نوری طبرسی، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۲۵۲، تحقیق مؤسسة آل‌البیت (علیه‌السلام)، دارالاحیاء التراث، قم، مؤسسه آل‌البیت، چاپ اول، ۱۴۰۸.    
۸. قمی، عباس، سفینة البحار، ج۸، ص۵۶۲، تهران، دارالاسوة، چاپ اول، ۱۴۱۴ ه‌ ق.    
۹. محمدی ری‌شهری، محمد، میزان الحکمة، ج۱۳، ص۴۳۷، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۵ه‌.    
۱۰. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل‌الشیعه، ج۱۱، ص۴۶۶، ح ۲۹، تحقیق عبدالرحیم ربانی شیرازی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ دوم، بی‌تا.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۳، ص۱۵۳، قم، اسماعیلیان، چاپ پنجم، ‌۱۳۷۱.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲، ص۴۹۹، تهران، دارالکتب الاسلامیة، ‌ چاپ هجدهم، ۱۳۶۵.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۳، ص۱۵۳، قم، اسماعیلیان، چاپ پنجم، ‌۱۳۷۱.    
۱۴. طیرسی، فضل بن حسن، مجمع‌البیان، ج۲، ص۷۳، تحقیق سید‌هاشم رسولی محلاتی و سید فضل‌الله یزدی طباطبایی، بیروت، دارالمعرفة، بی‌تا.    
۱۵. قرطبی، محمد بن احمد، الجامع الاحکام القرآن، ج۴، ص۵۷، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ ه‌.    
۱۶. آلوسی بغدادی، سیدمحمود، روح‌المعانی، ج۳، ص۱۲۱، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ چهارم، ۱۴۰۵ ه‌.    
۱۷. رازی، فخرالدین، التفسیر الکبیر، ج۸، ص۱۳، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ سوم، بی‌تا.    
۱۸. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل‌الشیعه، ج۱۱، ص۴۶۱، ح ۱، تحقیق عبدالرحیم ربانی شیرازی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ دوم، بی‌تا.    
۱۹. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل‌الشیعه، ج۱۱، ص۴۶۸، ح ۱، تحقیق عبدالرحیم ربانی شیرازی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ دوم، بی‌تا.    
۲۰. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل‌الشیعه، ج۱۱، ص۴۶۹، ح ۶، تحقیق عبدالرحیم ربانی شیرازی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ دوم، بی‌تا.    
۲۱. موسوی خمینی، سیدروح الله، الرسائل، ج۲، ص۱۷۷، اسماعیلیان، چاپ سوم، ۱۴۱۰ ه‌.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، القواعد الفقهیه، ج۱، ص۴۱۵، قم، مدرسة الامام امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، چاپ سوم، ۱۴۱ ه‌ ق.    
۲۳. بقره/سوره۲، آیه۷۹.    
۲۴. موسوی خمینی، سیدروح الله، الرسائل، ج۲، ص۱۷۸، اسماعیلیان، چاپ سوم، ۱۴۱۰ ه‌.    
۲۵. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل‌الشیعه، ج۱۱، ص۴۶۹، ح ۵، تحقیق عبدالرحیم ربانی شیرازی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ دوم، بی‌تا.    
۲۶. محمدی، (نجارزادگان)، فتح‌الله، سلامة القرآن من التحریف، ج۱، ص۴۲۵، تهران، پیام آزادی، چاپ اول، ۱۴۲۰ ه‌ ق.
۲۷. محمدی، (نجارزادگان)، فتح‌الله، سلامة القرآن من التحریف، ج۱، ص۴۲۴، تهران، پیام آزادی، چاپ اول، ۱۴۲۰ ه‌ ق.



سایت ‌اندیشه قم، برگرفته از مقاله «انکار تحریف قرآن با تقیه»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۱/۰۶.    



جعبه ابزار