افضلیت گریه بر امام حسین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه:گریه، گریه ازخوف خدا، گریه برای امام حسین(علیه السلام).
پرسش :آیا دلیلی بر افضلیت اشک برای
امام حسین (علیه السلام) نسبت به اشک از
خوف خدا داریم؟
از شیوه‌های معمول در عزاداری و سوگواری، اشک ریختن است که به طور طبیعی هر انسانی در غم فراق عزیزی اندوهگین می‌شود و اشک می‌ریزد.
در روایات نقل شده است که
رسول خدا (صلی الله علیه وآله) در مرگ فرزندش «ابراهیم» و یکی از صحابه جلیل القدر بنام «عثمان بن مظعون»
و در
شهادت «
جعفر بن ابی‌طالب » و «
زید بن حارثه »گریه کرد.
گریه کردن بر
مصائب امام حسین (علیه السلام) نیز از شیوه‌های معمول
عزاداری است، که
امام رضا (علیه السلام) فرمود:«فَعَلَی مِثْلِ الْحُسَیْنِ فَلْیَبْکِ الْبَاکُونَ.»؛
پس بر همانند حسین باید گریه‌کنندگان، گریه کنند.
گریه خوف از خدا دارای آثار فردی و اجتماعی فراوان است که به برخی از آن آثار که در روایات بیان شده‌اند اشاره می‌کنیم:
۱. نجات از
آتش جهنم ، ۲. پاداشی چون
بهشت ، ۳. بخشیده شدن گناهان، ۴. محشور شدن با پیامبران، صدّیقین، شهدا و صالحان، ۵. جلب
رحمت الهی ، ۶. نورانی شدن قلب و....
یکی از آثار اجتماعی اشک خوف، این است که اگر شخصی در یک گروه و امتی باشد و از ترس خداوند متعال اشک بریزد، خداوند به خاطر اشک او بر آن امت، نیز رحم می‌کند و اگر مستحق عذاب باشند از عذابشان صرف نظر می‌کند و آنان را می‌بخشد.
اما گریه بر امام حسین(علیه السلام)، نیز هر گاه از روی شعور و معرفت باشد، علاوه بر داشتن آثار فردی که به آن اشاره خواهیم نمود، دارای آثار اجتماعی نیز می‌باشد که به عنوان نمونه به برخی از آثار فردی و اجتماعی آن اشاره می‌کنیم.
امام رضا (علیه السلام) می‌فرماید:«مَنْ کَانَ یَوْمُ عَاشُورَاءَ یَوْمَ مُصِیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکَائِهِ یَجْعَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یَوْمَ فَرَحِهِ وَ سُرُورِهِ وَ قَرَّتْ بِنَا فِی الْجِنَانِ عَیْنُه»؛
هرکس
روز عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه‌اش باشد خداوند -عزَّ و جلَّ-روز قیامت را روز شادی و خوشحالی او قرار می‌دهد و چشمش با دیدن ما در بهشت روشن می‌شود.
چنان‌که امام رضا(علیه السلام) می‌فرماید:«فَإِنَّ الْبُکاءَ عَلَیْهِ یَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظامَ»؛
گریه بر امام حسین(علیه السلام) گناهان بزرگ را از بین می‌برد.
ائمه اطهار(علیهم السلام) می‌فرمایند:«مَنْ بَکی وَ أَبْکی واحِدَاً فَلَهُ الْجَنَّةُ»؛
هر کس گریه کند و یا یک نفر را بگریاند پس بهشت برای او است. و «مَنْ تَباکی فَلَهُ الْجَنَّةُ»؛
هر کس خودش را در مصیبت آل رسول به صورت گریه کننده در بیاورد پاداش او بهشت است.
احیای نهضت عاشورا و حفظ مکتب اهل بیت(علیهم السلام) و تداوم بقای اسلام و تعظیم بزرگ‌ترین شعائر الهی از جمله آثار اجتماعی اشک بر امام حسین(علیه السلام) می‌باشد.
به اعتراف دوست و دشمن، مجالس عزای امام حسین(علیه السلام) فوق العاده نیرومندی برای بیداری مردم است و راه و رسمی است که آن‌حضرت آن‌را به پیروان خود آموخته تا ضامن تداوم و بقای اسلام باشد. به همین دلیل، برپایی این مجالس در روایات به عنوان «احیای امر اهل‌بیت(علیهم السلام)» تعبیر شده است؛
امام صادق (علیه السلام) در مورد این‌گونه مجالس فرمود:«إِنَّ تِلْکَ الْمَجالِسَ أُحِبُّها فَأَحْیُوا أمْرَنا»؛
این‌گونه مجالس (شما) را دوست دارم، از این طریق مکتب ما را زنده بدارید.
همچنین تردیدی نیست، امام حسین(علیه السلام) که تمام هستی خویش را یک‌جا با خداوند معامله کرد و با تمام اهل‌بیت(علیهم السلام) و فرزندان در قربان‌گاه عشق قدم نهاد و مخلصانه از همه چیزش در
راه خدا گذشت، از عظیم‌ترین
شعائر الهی است و برپایی مجالس عزا و گریه برای آن‌حضرت، علاوه بر تجلیل از مقام شامخ آن امام همام، تعظیم یکی از بزرگ‌ترین شعائر الهی محسوب می‌شود، که خداوند متعال می‌فرماید:«وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَی الْقُلُوبِ»؛
هر کس شعائر الهی را بزرگ دارد، این کار نشانه تقوای دل‌ها است.
با بررسی روایات در باب اشک خوف و اشک بر امام حسین(علیه السلام)، روایتی مشاهده نشده که صراحت در برتری اشک بر امام حسین(علیه السلام) نسبت به اشک از خوف خداوند متعال داشته باشد، اما می‌توان گفت:همه اعمال انسان در راستای رسیدن آدمی به مقام عبودیّت و بندگی الهی است چنان‌که بهترین تاج افتخار برای
رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) عبد بودن و
بندگی ایشان است و در
تشهد نماز می‌خوانیم:«أشهد انّ محمداً عبده و رسوله».- شهادت می دهم به درستی که محمد(صلی الله علیه وآله) بنده و فرستاده خداست.- اشک مخلصانه از خوف و خشیت خدا، یکی از مراتب
عبودیت و بندگی و مقام کمال انسانی است؛ چنان‌که در روایتی از
امام علی (علیه السلام) آمده است:«عبودیت و بندگی خداوند متعال، در پنج چیز است که یکی از آن پنج چیز، «گریه از ترس خداوند»
می‌باشد.
بنابراین، اشک برای امام حسین(علیه السلام) نیز یکی از اسباب و راه‌های رسیدن به آن کمال و مرتبه والای بندگی است.
پایگاه اسلام کوئست
