• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اسلام و مسیحیت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: اسلام، مسیحیت، دین کامل، برتری اسلام، حضرت عیسی علیه‌السلام، وحدت، ادیان.

پرسش: وقتی خدای اسلام و مسیحیت هر دو یکی است؛ چرا بین این دو مکتب تفکیک قائل می‌شویم؟

پاسخ:



نخست باید تفکیکی بین مسیحیت حقیقی و آن‌چه امروزه با نام مسیحیت مطرح است، قائل شد.

۱.۱ - مسیحیت حقیقی

مسیحیت حقیقی، مسیحیتی است که عیسی ـ علیه‌السلام ـ رهبر و پیامبر آن بود و ما مسلمانان نیز پیامبری عیسی ـ علیه‌السلام ـ از جانب خداوند را قبول داریم. البته علاوه بر این نیز معتقدیم که آن‌چه عیسی آورد، توسط پیامبر اسلام ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ تکمیل و عرضه شده و اسلام کامل‌کننده ادیان سابق است.

۱.۱.۱ - تکمیل دین مسیح از سوی پیامبر

همان‌گونه که می‌دانید، تکمیل دین مسیحی، از سوی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به این معنا نیست که آموزه‌های عیسی خلاف واقع بوده‌اند؛ بلکه ما معتقدیم او آموزه‌های صحیح و درستی را ترویج کرده است؛ به‌عنوان مثال آن‌چه عیسی در مسئله توحید بیان داشته، تماماً درست و واقعی بوده‌اند و پیامبر ما آنها را قبول داشته و با آموزه‌هایی (چون وحدت درونی
[۱] در بحث از توحید دو نوع وحدت مطرح است: أ. وحدت بیرونی: یعنی خداوند شریکی ندارد و ما باید تنها به یک خداوند اعتقاد داشته باشیم؛ ب. وحدت درونی: یعنی خداوند بسیط است، نه جزء دارد و نه ترکیب یافته و ... .
و...) آنها را تکمیل کرد. بنابراین خدایی که ما و مسیحیان حقیقی بدان معتقدیم، یکی است.

۱.۲ - مسیحیت امروزی

اما مسیحیان امروزی به جهت بدعت‌هایی که در دینشان روی داده، آموزه‌های نادرستی را معتقد شده‌اند که برای ما مسلمانان قابل قبول نیست. از جمله این دیدگاه مسئله تثلیث است که نشان از اعتقاد به خدای سه‌گانه دارد. بنابر‌این خدای مورد اعتقاد ما با اعتقاد آنها یکی نیست، و ما در اصلی‌ترین مسئلۀ اعتقادی یعنی توحید، با آنها مخالفیم.


نکته‌ای که در این مقال توجه به آن قابل دقت است؛ این است که اتحاد میان ادیان از دو زاویه قابل تحلیل و بررسی است:

۲.۱ - دیدگاه فیلسوفان غربی

اعتقاد اول این است که اصل این ادیان را یکی بدانیم و مشترکات و حقایق اصیل دین را گرفته و مابقی را رها کنیم و از این طریق به یک الاهیات جهانی برسیم. این نظریه توسط فیلسوفان غربی مطرح شده است که مورد قبول ما نیست و در این مختصر نیز مجالی برای بیان آن وجود ندارد.

۲.۲ - دیدگاه عالمان

هر یک از ادیان با حفظ عقاید خود تلاش کنند اتحادی با دیگر ادیان به وجود آورند و نوعی هم‌سنخی را در میان خود مستقر کنند. این مطلب تقریباً مورد اتفاق بسیاری عالمان بوده و در جهان امروز تأکید بسیاری بر آن است.

حال اگر منظور شما از اتحاد میان ادیان، نوع دوم از موارد مذکور است، باید گفت که این سیر، امروزه در حال پی‌گیری بسیاری بوده و حتی همایش‌ها و کنفرانس‌های بسیاری نیز برای آن برگذار می‌شود.


شایان توجه است که اختلاف داشتن ادیان اسلام و مسیحیت، مسئله‌ای است که بر هر کسی آشکار بوده و تنها می‌توان اتحاد میان پیروانشان را خواستار شد و این منافاتی ندارد که علمایی دین اسلام را حق دانسته و در ترویج آن تلاش کنند، این نه از روی دنیاطلبی که از روی حقیقت‌خواهی و خداجویی است. البته ما منکِر این نیستیم که دنیاطلبی و منفعت‌طلبی عده‌ای سبب تأیید دینی و تکذیب دین دیگری است، اما این سیر عمومیت نداشته و در مورد اکثر علماء، موضوعیت ندارد.



۱. در بحث از توحید دو نوع وحدت مطرح است: أ. وحدت بیرونی: یعنی خداوند شریکی ندارد و ما باید تنها به یک خداوند اعتقاد داشته باشیم؛ ب. وحدت درونی: یعنی خداوند بسیط است، نه جزء دارد و نه ترکیب یافته و ... .



پایگاه اسلام کوئست.    



جعبه ابزار