• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اسلام ابوبکر و عمر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: معصوم، شیعه، خلفا.

پرسش: شیعه می‌گوید ابوبکر و عمر کافر بوده‌اند، سپس می‌بینم که علی (علیه‌السّلام) که از دیدگاه شیعه امام معصوم است خلافت آنها را می‌پسندند و با هر دو بیعت کرده و علیه آن قیام ننموده است.
از این لازم می‌شود که علی معصوم نباشد چون او با دو کافر ناصبی ستمگر بیعت کرده است، و او با بیعت خود آنها را تایید نمود، و این نقصی در عصمت و کمک کردن به ظالم در ظلمش می‌باشد، و هرگز امام معصومی این کار را نمی‌کند، و یا اینکه شیعه باید قبول کند که کار امام علی کاملا درست بوده است!! چون ابوبکر و عمر دو خلیفه مؤمن و صادق و عادل بوده‌اند، و شیعه وقتی آنها را کافر قرار می‌دهد و به آنها ناسزا می‌گوید و خلافت آن‌ها را قبول ندارد، با این کار، با امام خود مخالفت کرده است! از این رو ما دچار حیرت می‌شویم: آیا راه ابوالحسن را در پیش بگیریم، یا راه شیعیانش که از فرمان اون سر پیچی کرده‌اند؟!

پاسخ: اولا: شیعه هرچند انتقاداتی نسبت خلفا دارد ولی آنها را کافر نمی‌داند. ثانیا: آنچه برای امام علی (علیه‌السّلام) و دیگر امامان از اهمیت بالایی برخوردار بوده تا جایی که همه هستی خود را فدای آن کرده‌اند، حفظ اساس اسلام بوده است. به همین جهت برای اینکه اصل اسلام باقی بماند امام علی (علیه‌السّلام) از هیچ گونه همکاری با خلفاء دریغ نکردند و در جاهایی که از ایشان مشورت می‌خواستند، بهترین مشاور برای آنها بودند. ثالثا: اینکه در متن سؤال ذکر شده که امام علی علیه‌السّلام خلافت ابوبکر و عمر و کارهای آنان را پسندیده می‌دانستند هرگز این گونه نبوده است؛ چرا که علاوه بر مخالفت‌های آشکار آن حضرت با خلفا قبل از شهادت حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها)، در سال‌های بعد نیز در موقعیت‌های مناسب، بویژه در دورانی که خود حضرت به خلافت ظاهری رسیدند شدیدا از کارهای آنان انتفاد کرده‌اند





شیعه هرچند انتقاداتی نسبت خلفا دارد ولی آنها را کافر نمی‌داند همانطور که هیچ یک از صحابه را کافر نمی‌داند. ملاک و معیار شیعه در برخورد با خلفاء، تعامل ائمه (علیه‌السّلام) بویژه امام علی (علیه‌السّلام) با آنان است نه گفتار اشخاص عادی چرا که شیعیان واقعی خود را تابع و پیرو امامان معصوم می‌دانند.



آنچه برای امام علی (علیه‌السّلام) و دیگر امامان از اهمیت بالایی برخوردار بوده تا جایی که همه هستی خود را فدای آن کرده‌اند، حفظ اساس اسلام بوده است. به همین جهت برای اینکه اصل اسلام باقی بماند امام علی (علیه‌السّلام) از هیچ گونه همکاری با خلفاء دریغ نکردند و در جاهایی که از ایشان مشورت می‌خواستند، بهترین مشاور برای آنها بودند. و در موارد زیادی فرزندان خود را به میدان‌های جنگ تحت فرماندهی خلفا گسیل داشتند؛ چرا که آن حضرت چیزی را برای خود نمی‌خواستند، هرچه می‌خواست برای اسلام بود و از آنجا که ابوبکر و عمر به هر حال در راس جامعه اسلامی قرار داشتند و مخالفت با آنان آنهم در آن زمان حساس که اسلام در حال گسترش و فتوحات و کشورگشایی بود و دشمنان زیادی داشت، باعث سوء استفاده دشمنان اسلام مخصوصا دو امپراطوری بزرگ ایران و روم می‌شد، امام علی (علیه‌السّلام) با این تیز بینی فوق العاده با اتخاذ مواضع درست، همه دشمنان را مایوس می‌کردند.


ثالثا: اینکه در متن سؤال ذکر شده که امام علی (علیه‌السّلام) خلافت ابوبکر و عمر و کارهای آنان را پسندیده می‌دانستند هرگز این گونه نبوده است؛ چرا که علاوه بر مخالفت‌های آشکار آن حضرت با خلفا قبل از شهادت حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها)، در سال‌های بعد نیز در موقعیت‌های مناسب، بویژه در دورانی که خود حضرت به خلافت ظاهری رسیدند شدیدا از کارهای آنان انتفاد کرده‌اند و اصل خلافت آنها را زیر سؤال برده‌اند. نمونه بارز این انتقاد در خطبه سوم نهج البلاغه معروف به خطبه شقشقیه، معروف و هویدا است.
امام علی (علیه‌السّلام) در این خطبه فرموده است: «. . و طفقت ارتئی بین ان اصول بید جذاء او اصبر علی طخیة عمیاء. . ؛ و در این اندیشه بودم که آیا با دست تنها برای گرفتن حق خود به پاخیزم یا در این محیط خفقان زا و تاریکی که به وجود آوردند، صبر پیشه سازم..»


پس نه شیعه ابوبکر و عمر را کافر می‌داند و نه این دو به طور کامل مورد تایید امام علی (علیه‌السّلام) بوده‌اند بلکه تا زمانی که اعمال و کارهای آنان موجب حفظ اساس اسلام و پیشرفت آن بود با آنان همکاری داشتند.


۱. امام علی، نهج البلاغه، ص۴۱، ت الحسون.    



پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «اسلام ابوبکر و عمر»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۲/۲۲.    



جعبه ابزار