ارسطو
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: ارسطو
پرسش: آیا ارسطو از پیامبران الاهی بوده است؟
پاسخ:
ارسطو فیلسوف، فیزیکدان و دانشمند بزرگ یونانی، در سال ۳۸۴ ق. م، در استاگیرا واقع در شمال یونان چشم به
جهان گشود.
پدرش نیکو ماخوس، پزشک دربار پادشاه مقدونیه بود.
ارسطو هنگامی که حدود هفده سال داشت به قصد تحصیل به آتن رفت و در سال ۳۶۸ ق.م، عضو آکادمی
افلاطون شد و به مدت بیست سال، یعنی تا هنگام
مرگ افلاطون، در ۳۴۸ ق. م، در آن‌جا باقی ماند.
وی که بزرگ‌ترین و مبرزترین شاگرد افلاطون بود. پس از مرگ استاد، آتن را ترک کرد و شعبه‌ای از آکادمی در شهر آسوس در ناحیه ترود تأسیس کرد و در آن‌جا با "رمیاس"، حاکم یکی از آن مناطق آشنا شد و پس از مدتی با خواهرزاده او
ازدواج کرد.
در سال ۳۴۳ ق.م، "فیلیپ مقدونی" ارسطو را دعوت کرد تا تعلیم و تربیت پسرش اسکندر را که در آن موقع سیزده سال داشت، به عهده بگیرد. ارسطو این پیشنهاد را پذیرفت و به تربیت علمی و اخلاقی وی همت گماشت. ارسطو با قبول این کار، نقشی مهم در
تاریخ ایفا کرد؛ چراکه پس از چند سال، در سال ۳۳۶ ق.م، اسکندر بر تخت نشست و به جهان‌گشایی پرداخت.
پس از به تخت نشستن اسکندر، ارسطو مقدونیه را ترک کرد و به آتن بازگشت. او دانشگاه جدیدی به سبک آکادمی استادش بنا نهاد که به نام ناحیه‌ای که در آن قرار داشت، "لوکیوم" نام گرفت.
لوکیوم دانشگاهی بود علمی، مجهز به کتاب‌خانه و
معلم که در آن دروس به‌طور منظم تدریس می‌شد. در لوکیوم، متفکران و محققان به نحو پیشرفته‌ای به مطالعات خود می‌پرداختند.
خود ارسطو در این مدرسه به تدریس و ارائه‌ی نظریات خود می‌پرداخت. بیشتر آثاری که از
ارسطو باقی مانده است، یادداشت‌هایی است که شاگردانش از مطالب او بر‌می‌داشتند.
او عادت داشت که در وقت تدریس قدم بزند و به همین دلیل، فلسفه وی به فلسفه‌ی مشاء؛ یعنی فلسفه‌ی بسیار راه رونده، شهرت یافت.
اسکندر در سال ۳۲۳ ق.م درگذشت و به دلیل بدبینی زیادی که علیه اسکندر در یونان و مخصوصاً آتن وجود داشت، ارسطو متهم شد که با اقدامات و جنگ‌افروزی‌های شاگردش موافق بوده و او را تحت نفوذ خود قرار داده است. به همین دلیل، ارسطو آتن را ترک کرد و به خالکیس، واقع در اوبوئیا رفت و در آن‌جا در
ملک مادری خود اقامت گزید.
او مدت کوتاهی بعد از آن، در سال ۳۲۲ ق.م در اثر یک
بیماری در گذشت.
ارسطو از بزرگ‌ترین فلاسفه‌ی جهان است که در‌باره‌ی تمام مسائل مهم و موضوعات اصلی فکری و فلسفی، نظریات گسترده و بی‌مانندی ارائه کرده است. از فیزیک و منطق گرفته تا
اخلاق و سیاست و تراژدی و نجوم. نظریات او مخصوصاً راجع به مابعدالطبیعه و منطقش، در سراسر قرون وسطا حاکم بر مکاتب فکری اروپا و کلیساها بود و پس از آن نیز افکارش زمینه‌ای شد برای رنسانس علمی و فرهنگی.
در فلسفه‌ی اسلامی نیز نقش او بیش از دیگر فلاسفه یونان است. بیشتر فلاسفه‌ی اسلامی مانند فارابی و ابن سینا پیرو او بودند و به همین دلیل، به مکتب مشاء تعلق دارند. آنها عمدتاً به شرح و تفصیل آرای منطقی و فلسفی او پرداختند.
بنابراین هرگز ارسطو از پیامبران الاهی نبوده؛ بلکه فیلسوفی بسیار بزرگ و صاحب نام بوده است که
پیروان او و یا فلاسفه به وی لقب
پیامبر فلاسفه داده‌اند.
در پایان به ذکر چند کلمه‌ی حکمت‌آمیز از این فیلسوف و حکیم بزرگ می‌پردازیم؛ او در عبارتی کوتاه و پر معنا فرموده است:
"دوست خود ثانی است"؛
"کسب
دانش بهترین توشه‌ی سفر به پیری است"؛
"خوش‌بختی در دست خود ماست"؛
"فقر پدر انقلاب و جنایت است"؛
"درک کردن یعنی رنج کشیدن"؛
"دانش بهترین ذخیره پیری است"؛
"هر شغلی که بابتش دستمزد دریافت شود
ذهن را می‌مکد و می‌فرساید"؛
"بزرگی در تصاحب افتخار نیست. بزرگی در آن است که بدانی شایسته آنی"؛
"
امید رویای در بیداری است".
پایگاه اسلام کوئست.
