اتحاد اسم و صفت درباره خداوند
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: اسم،
صفت، خداوند.
پرسش: از نظر احادیث، تفاوت اسم و صفت در مورد
خداوند چیست؟
در احادیث اسلامی، اسم و صفت، در مورد
خداوند متعال، یک معنا دارند. برای مثال «
سمیع» و «
بصیر» در برخی از احادیث، به‌عنوان صفت آمده‌اند.
و در برخی از احادیث، به عنوان اسم
و برخی از احادیث نیز تصریح می‌کنند که [[|اسما خداوند]] و
صفات خداوند، تفاوتی ندارند، چنان‌که از
امام باقر (علیه‌السّلام) نقل شده که فرمود:
«انَّ الاَسماءَ صِفاتٌ وَصَفَ بِها نَفسَهُ؛
نام‌ها
[ی خدا
]، صفاتی هستند که خداوند، با آنها خود را وصف کرده است.»
امام رضا (علیه‌السّلام) نیز در پاسخ
محمد بن سنان که از «اسم» پرسیده بود، فرمود:
«صِفَةٌ لِمَوصوفٍ؛ صفتی است برای یک موصوف.»
(
علّامه مجلسی می‌گوید: جمله «صفتی است برای یک موصوف»؛ یعنی نشانه و علامتی است که بر یک ذات، دلالت می‌کند. پس اسم، غیر از ذات است. یا به این معناست که: نام‌های
خداوند متعال، دلالت بر صفاتی دارند که بر او صدق می‌کنند. یا مراد از اسم در این‌جا، همان است که پیش‌تر بدان اشاره کردیم؛ یعنی مفهوم کلّی‌ای که لفظ برای آن وضع می‌شود).
بر این اساس، از منظر احادیث اسلامی، همه نام‌های خداوند (اَسماءُ اللّه)، صفات اویند و همه صفات خداوند، نام‌های او.
به سخن دیگر، ظاهرا خداوند متعال،
اسم جامد و غیر مشتقّی که فقط علامت باشد، ندارد و در همه اسمای او، صفتی از
صفات الهی لحاظ شده و حتّی نام «اللّه»، ریشه اشتقاق دارد.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «اتحاد اسم و صفت درباره خداوند» تاریخ بازیابی ۱۳۹۷/۲/۱۰.
