• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أف

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: اف، والدین، احترام. پدر و مادر، تحلیل صرفی، تحلیل نحوی، اسم فعل.

پرسش: معنای کلمه «أفّ» و نقش آن در آیه «فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ». چیست؟

پاسخ:




در قرآن کریم در سه آیه کلمه «اُفٍّ» استعمال شده است:

۱.۱ - آیه ۲۳ سوره اسراء


ــ «وَ قَضی‌ رَبُّکَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِیَّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِنْدَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ کِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلاً کَریماً».

۱.۲ - آیه ۶۷ سوره انبیاء


ــ «أُفٍّ لَکُمْ وَ لِما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ».

۱.۳ - آیه ۱۷ سوره احقاف


ــ «وَ الَّذی قالَ لِوالِدَیْهِ أُفٍّ لَکُما».



از جمله در آیه: «وَ قَضی‌ رَبُّکَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِیَّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِنْدَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ کِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلاً کَریماً»؛ «و پروردگارت فرمان داده: جز او را نپرستید! و به پدر و مادر نیکی کنید! هرگاه یکی از آن دو، یا هر دوی آنها، نزد تو به سن پیری رسند، کم‌ترین اهانتی به آنها روا مدار! و بر آنها فریاد مزن! و گفتار لطیف و سنجیده و بزرگوارانه به آنها بگو».

پروردگار متعال بعد از پرستش خود دستور به نیکی به پدر و مادر و پرهیز از هرگونه آزار و اذیت حتی به کم‌ترین مرتبه که اظهار ناراحتی زبانی می‌باشد، داده است.


برای تشخیص و به‌ دست آوردن جایگاه فردی و ترکیبی یک کلمه، باید آن‌ را از جهت صرفی و نحوی بررسی کرد.

۳.۱ - أ. تحلیل صرفی



۳.۱.۱ - اول

مشهور می‌گویند کلمه «أُفٍّ» اسم فعل (لفظی است که از جهت معنا و عمل جانشین فعل می‌شود، عوامل در او اثر نمی‌گذارد، مفعول به نیز بر او مقدم نمی‌شود.)
[۶] شرتونی، رشید، مبادی العربیه، محقق، محمدی، حمید، ج ۴، ص ۲۵۶، قم، انتشارات دارالعلم، چاپ چهارم، ۱۴۱۹ق.
مضارع به معنای «اتضجر» می‌باشد.
[۷] شرتونی، رشید، مبادی العربیه، محقق، محمدی، حمید، ج ۴، ص ۲۵۷، قم، انتشارات دارالعلم، چاپ چهارم، ۱۴۱۹ق.


۳.۱.۲ - دوم

برخی نیز می‌گویند از اسمای اصوات به معنای صوتی که دلالت بر ضجر (آزرده و ناراحت کردن) می‌کند، است.

۳.۱.۳ - سوم

در «أفّ» قرائت‌های مختلف و متفاوت وجود دارد که بهترین و صحیح‌ترین قرائت، به ضم همزه و جر فا می‌باشد که در قرآن کریم نیز به همین صورت استعمال شده است.

۳.۲ - ب. تحلیل نحوی

«فا» در آیه شریفه «فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ»؛ جوابیه و رابط بین فعل شرط و جزای آن می‌باشد.

«فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ»؛ فعل نهی صیغه مفرد مذکر مخاطب و مجزوم به لای ناهیه، ضمیر «اَنتَ»، که در او مستتر است، به‌عنوان فاعلش، و جمله محلّاً مجزوم است، به‌عنوان جواب شرط. «لهما» جار و مجرور متعلق به «تقل»، و «اُفٍّ»، اسم فعل مضارع به معنای اتضجر که ضمیر مستتر «انا» فاعلش و جمله (اسم فعل فاعل) مقول قول است.



۱. اسراء (۱۷)، آیه ۲۳.    
۲. اسراء (۱۷)، آیه ۲۳.    
۳. انبیاء (۲۱)، آیه ۶۷.    
۴. احقاف (۴۶)، آیه ۱۷.    
۵. اسراء (۱۷)، آیه ۲۳.    
۶. شرتونی، رشید، مبادی العربیه، محقق، محمدی، حمید، ج ۴، ص ۲۵۶، قم، انتشارات دارالعلم، چاپ چهارم، ۱۴۱۹ق.
۷. شرتونی، رشید، مبادی العربیه، محقق، محمدی، حمید، ج ۴، ص ۲۵۷، قم، انتشارات دارالعلم، چاپ چهارم، ۱۴۱۹ق.
۸. دعاس، حمیدان، قاسم، اعراب القرآن الکریم، ج ۲، ص ۱۸۷، دمشق، دارالمنیر، دارالفارابی، چاپ اول، ۱۴۲۵ق.    
۹. بیضاوی، عبدالله بن عمر، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، تحقیق، مرعشلی، محمد عبد الرحمن، ج ۳، ص ۲۵۲، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۱۸ق؛ «هو صوت یدل علی تضجر».    
۱۰. شوکانی، محمد بن علی، فتح القدیر، ج ۳، ص ۲۶۰، بیروت، دار ابن کثیر، دارالکلم الطیب، چاپ اول، ۱۴۱۴ق؛ ضم همزه و ضم فا:«اُفُّ». ۲. ضم همزه و فتح فا:«اُفَّ». ۳. ضم همزه و کسر فا:«اُفِّ». ۴. ضم همزه و رفع فا:«اُفٌّ». ۵. ضم همزه و نصب فا:«اُفّاً». ۶. ضم همزه و جر فا:«اُفٍّ». ۷. کسر همزه و فا بدون تنوین:«اِفِّ». ۸. أفّی. ۹. أفّه.    
۱۱. نحاس، احمد بن محمد، اعراب القرآن، ج ۲، ص ۲۷۰، بیروت، منشورات محمدعلی بیضون، دارالکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۲۱ق.    
۱۲. شوکانی، محمد بن علی، فتح القدیر، ج ۳، ص ۲۵۹، بیروت، دار ابن کثیر، دارالکلم الطیب، چاپ اول، ۱۴۱۴ق؛ چون «اِما» در «إِمَّا یَبْلُغَنَّ»، مرکب است از «اِن» شرطیه و مای ابهامیه که برای تأکید در معنای شرط ذکر شده است، و «یبلغن»، فعل شرط است.    
۱۳. درویش، محیی الدین، اعراب القرآن و بیانه، ج ۵، ص ۴۱۲، سوریه، دارالارشاد، چاپ چهارم، ۱۴۱۵ق.    
۱۴. نحاس، احمد بن محمد، اعراب القرآن، ج ۲، ص ۲۷۰، بیروت، منشورات محمدعلی بیضون، دارالکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۲۱ق.    
۱۵. دعاس، حمیدان، قاسم، اعراب القرآن الکریم، ج ۲، ص ۱۸۷، دمشق، دارالمنیر، دارالفارابی، چاپ اول، ۱۴۲۵ق.    



پایگاه اسلام کوئست.    



جعبه ابزار