• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آب آتش افروز

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: آب، آتش.

پرسش: معنای «آب آتش افروز» در عرفان چیست؟

پاسخ: کلمه آب در ادب و عرف به معنای ماده سیال معروف است و در ترکیبات مختلف با کلمات خاصی معانی متعدد دارد و در اصطلاح عارفان کنایه از علم و دانش است.



کلمه آب در ادب و عرف به معنای ماده سیال معروف است و در ترکیبات مختلف با کلمات خاصی معانی متعدد دارد؛ و به همین صورت یعنی به صورت بسیط و غیر مرکب در اصطلاح عارفان کنایه از علم و دانش است. در کلمات مشایخ آمده است: کار درویش این است که اگر تشنه را بدید بدو آب دهد که منظور فیوضات معنوی است و منظور از تشنه تشنه حقایق و معارف حقه است. در قرآن مجید آمده است: «وَ اَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَاَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَراتِ رِزْقاً لَکُمْ» و «اَخْرَجَ مِنْها ماءَها وَ مَرْعاها» و «فَاَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَاَحْیَیْنا بِهِ الْاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها» و «وَ جَعَلْنا مِنَ الْماءِ کُلَّ شَیْ‌ءٍ حَیٍّ» که اهل ذوق همه این آیات را به معنای علم و معرفت تفسیر کرده‌اند.


آب آتش ‌افروز نیز به معنای فیوضات الهی است. عراقی می‌گوید:
ساقی بده آب آتش ‌افروز ••• چون سوختیم تمامتر سوز.


۱. سجادی، سید جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج‌۱، ص۱، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۳ش.    
۲. سجادی، سید جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج‌۱، ص۴.    



پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «آب آتش افروز»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۳/۳۰.    



جعبه ابزار