آب آتش افروز
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: آب،
آتش.
پرسش: معنای «آب آتش افروز» در عرفان چیست؟
پاسخ: کلمه آب در
ادب و
عرف به معنای ماده
سیال معروف است و در ترکیبات مختلف با کلمات خاصی معانی متعدد دارد و در اصطلاح عارفان
کنایه از
علم و دانش است.
کلمه آب در ادب و عرف به معنای ماده سیال معروف است و در ترکیبات مختلف با کلمات خاصی معانی متعدد دارد؛ و به همین صورت یعنی به صورت بسیط و غیر مرکب در اصطلاح عارفان کنایه از
علم و دانش است. در کلمات مشایخ آمده است: کار درویش این است که اگر
تشنه را بدید بدو آب دهد که منظور فیوضات معنوی است و منظور از تشنه تشنه حقایق و معارف حقه است. در
قرآن مجید آمده است: «وَ اَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَاَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَراتِ رِزْقاً لَکُمْ» و «اَخْرَجَ مِنْها ماءَها وَ مَرْعاها» و «فَاَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَاَحْیَیْنا بِهِ الْاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها» و «وَ جَعَلْنا مِنَ الْماءِ کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ» که اهل ذوق همه این آیات را به معنای
علم و
معرفت تفسیر کردهاند.
آب آتش افروز نیز به معنای فیوضات الهی است.
عراقی میگوید:
ساقی بده آب آتش افروز ••• چون سوختیم تمامتر سوز.
پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «آب آتش افروز»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۳/۳۰.