احادیث فراوانی، مکّه را جایگاه آغاز قیام مهدوی می‌دانند. بیشتر این احادیث، در کتاب‌های مشهور و معتبری مانند الکافی و الغیبة نعمانی نقل شده و افزون بر این، برخی از آنها دارای اسناد صحیح و معتبرند. این احادیث، مراحل آغازین قیام را به روشنی بر می‌شمرند و بیان می‌دارند که امام مهدی (علیه‌السّلام) در حالی که میراثی از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شامل: پرچم، شمشیر، زره، کلاه خود، زین، عصا، عمامه، پیراهن و ردای ایشان را به همراه دارد، در کنار پرده کعبه و میان رکن حجر الاسود و مقام ابراهیم (که از شریف‌ترین و مقدّس‌ترین مکان‌های روی زمین به شمار می‌آید)، از یاران و پیروان خویش بیعت می‌گیرد. ایشان با حضور در مکّه و ایستادن در کنار کعبه و بالا بردن پرچم و شمشیر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، نشان می‌دهد که نهضت مهدوی، قیامی توحیدی و دنباله بعثت محمّدی و اِحیاگر آن است.
گفتنی است که در یک حدیث از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، محلّ خروج و قیام امام مهدی (علیه‌السّلام) «تهامه» نقل شده که مؤید احادیث پیشین است؛ زیرا تهامه همانند حجاز، مشتمل بر مکّه است.
دو حدیث از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیز به نقل از عبدالله بن عمرو و امام علی (علیه‌السّلام)، محلّ خروج و قیام را جایی در یمن به نام کرعه (اکرعه) دانسته‌اند؛ ولی شاذ و غیر معتبرند.
همچنین احادیثی که بر آغاز قیام مهدوی از مغرب و یا مغرب اقصی دلالت دارند، همگی بدون سند و یا مرسل هستند و به احتمال قوی، جعلی و به انگیزه تأیید حکومت فاطمیان و یا تقویت مهدیان دروغینِ شمال افریقا و غرب جهان اسلام ساخته شده‌اند.
[۱]ر.ک: دانش‌نامه امام مهدی (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن حدیث و تاریخ، ج۸، ص۱۹۶-۲۰۱.
