صادق
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: قرآن و حدیث،
صفت،
صفات خداوند.
پرسش: صادق به‌عنوان صفت خداوند، در لغت و
قرآن و
حدیث، توضیح دهید؟
صفت «صادق (راستگو)»،
اسم فاعل است از مادّه «صدق»، به معنای نیرومندی در چیزی، خواه سخن باشد یا غیر آن.
صدق، خلاف
کذب است؛ چرا که
دروغ، نیرویی ندارد و
باطل است. اصل این معنا، از این گفتار آمده است: «شی‌ءٌ صِدق؛ چیزی است استوار».
در قرآن کریم، برگرفته‌های مادّه «صدق»، دوازده بار به
خدای متعال نسبت داده شده است. خدای سبحان در این آیات، گاه به راستی در گفتار، گاه به راستی در وعده، و گاه نیز به مطلق راستی وصف گشته است.
می‌سزد که در باب وجه مناسبت میان راستیِ خدا در گفتار و وعده، با معنای لغوی صدق (نیرومندی)، بگوییم که خدای متعال، به سبب نیرومندی در گفتار و وعده‌اش، راستگو و راست وعده است؛ یعنی گفتار او مطابق با واقع است، هیچ دروغی در آن نیست و او
خلف وعده نمی‌کند؛ بلکه او راست‌گوترینِ راستگویان است؛ زیرا او نیرومندترینِ نیرومندان است و هر نیرویی از جانب اوست.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «صادق» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۳/۱۱.
